‘Gips’ van Anna Woltz

Het is Kinderboekenweek en aan het begin daarvan wordt de Gouden Griffel uitgereikt. Uit tien genomineerden is het boek ‘Gips’ van Anna Woltz gekozen tot het beste kinderboek van het jaar 2016.  Anna Woltz [1981]  schreef op de middelbare school al stukjes voor de Volkskrant, in 2002 kwam haar eerste kinderboek uit. Ze heeft inmiddels twintig titels op haar naam staan, heeft al een aantal literaire prijzen gewonnen,  met als grote bekroning nu de Gouden Griffel voor ‘Gips’.  Inmiddels is al weer een nieuwe titel van haar verschenen: ‘Alaska’.

Gips

Fitz [12] belandt met haar vader en zusje in het ziekenhuis. Het is de koudste dag van het jaar met heel veel sneeuw en gladheid. Haar vader en zusje gingen een slee halen en vlak bij huis zijn ze met de fiets onderuitgegaan.  Haar zusje snijdt haar hand aan de slee en verliest een vingertopje, grote paniek, de nieuwe buurvrouw brengt ze naar de eerste hulp. Daar aangekomen wordt Fitz’ moeder gebeld, een lange dag van wachten begint want het is superdruk door de vele ongevallen.

Kwaad

Een week eerder heeft Fitz van haar ouders te horen gekregen dat ze gaan scheiden, bovendien vangt ze een telefoongesprek van haar moeder op waaruit blijkt dat haar moeder tijd voor zichzelf wil. ‘Ze wil van me af’ denkt Fitz, haar kwaadheid wordt een woede die bijna niet te beheersen is. In de behandelkamer kan ze de nabijheid van haar moeder dan ook niet verdragen.  Fitz gaat op zwerftocht door de gangen  van het ziekenhuis. Daar komt ze de knappe tiener Adam en het tienjarige hartpatiëntje Primula tegen. Haar moeder belt haar ondertussen onophoudelijk dat ze terug moet komen,  ten einde raad verzint Fitz dat ze haar arm gebroken heeft.  En om dat te bewijzen zal haar arm echt in het gips moeten, hoe pakt ze dat aan?

18 uur

Het hele verhaal speelt zich af in de 18 uur dat Fitz in het ziekenhuis is. Het is prachtig hoe Anna Woltz in dit korte tijdsbestek een golf van emoties weet te beschrijven en Fitz laat beseffen dat haar kijk op de dingen misschien niet helemaal klopt.  Door de confrontatie met de balsturige Adam, die niet naar zijn veel te vroeg geboren broertje wil kijken, en de romantische Primula, begrijpt Fitz dat het leven niet zo rechtlijnig is als ze wel denkt.  Toch is het prachtig gecomponeerde boek nergens sentimenteel of kinderachtig, het is juist heel toegankelijk voor heel veel jonge en oude lezers. Een echte aanrader!