28 november 2017

‘Ginny Moon heeft gelijk’ van Benjamin Ludwig

Ginny Moon is veertien jaar oud. Sinds haar negende zit ze in pleegzorg, het gezin waar ze nu is heeft haar geadopteerd. Ginny is door haar drugsverslaafde biologische moeder zwaar verwaarloosd. Haar moeder had geregeld mannen in huis die Ginny mishandelden, ze heeft dus al jong geleerd heel stil te zijn en zich onder het bed te verstoppen. Omdat Ginny zwaar autistisch is, interpreteert ze gebeurtenissen heel anders dan de mensen in haar omgeving. In het huis van haar moeder had ze een babypop.  Op het moment dat haar moeder uit huis gehaald werd en Ginny zich op haar aanwijzing moest verstoppen, heeft ze haar babypop in een koffer onder het bed gelegd. Ginny’s grootste doel is nu haar babypop terug te vinden, haar moeder heeft immers gezegd dat zij voor de babypop moet zorgen!

Geslepen
Ginny’s adoptieouders houden veel van haar, ze is echt in een warm nest terechtgekomen. Maar de boodschap om de babypop te verzorgen blijft maar in Ginny’s hoofd zitten. Als haar adoptiemoeder zwanger wordt, wordt bij Ginny de drang om haar babypop te redden nog sterker.  Ginny  weet dat het niet mag, ze wordt op school en thuis strak in de gaten gehouden, ze weet dat haar moeder gevaarlijk voor haar is, maar geslepen als ze is  bedenkt ze toch een manier om bij haar moeder te komen.

Autistisch
Benjamin Ludwig is docent Engels en woont met zijn gezin in New Hampshire. Kort na hun huwelijk hebben hij en zijn vrouw  Ember een autistische tiener geadopteerd.  Hij is dus ervaringsdeskundig in het opvoeden van een autistisch kind. Daarnaast heeft hij veel contacten bij het special olympic team waar sporters met onder andere aandoeningen in het autistisch spectrum aan deelnemen.  De gesprekken met de ouders en verzorgers en zijn eigen ervaring verschaften hem materiaal voor dit aangrijpende boek.  Het boek levert een indringende kijk op hoe het autistische brein werkt en hoe een autistische tiener de wereld ervaart.  Meer begrip dan een theoretisch werk over autisme waarschijnlijk ooit kan opleveren.

21 november 2017

‘De vrouwen van Lingenfels’ van Jessica Shattuck

Marianne von Lingenfells is de aangetrouwde nicht van de gravin die het kasteel van Lingenfels bewoont.  Zij en haar man fungeren als gastvrouw en gastheer voor het komende dankfeest dat in november 1938 gehouden wordt. Het dankfeest is een jaarlijkse traditie waar de gravin als  vrouw van de wereld graag de beau monde uitnodigt. Marianne is dagen in touw om het dankfeest te organiseren, haar man Albrecht heeft niet veel interesse voor de feestelijkheden, hij houdt zich als criticus van Hitler meer bezig met de politieke ontwikkelingen in Duitsland. Een aantal van zijn medestanders is op het feest aanwezig, daaronder Martin Constantine Flederman [ bijgenaamd Connie] tot wie Marianne zich sterk aangetrokken voelt. Connie heeft zijn jonge zwangere vriendin Benita bij zich. Ook medestander Pietre Grabarek is die avond aanwezig. De drie mannen zweren trouw aan elkaar en beloven het Hitler zo moeilijk mogelijk te maken. Mocht hen drieën iets overkomen, dan zal Marianne de verantwoordelijkheid voor de vrouwen op zich moeten nemen.

Schuldig
Het wordt 1945, Albrecht en de twee andere mannen zijn  in de oorlog om het leven gekomen, Marianne voelt het als haar plicht voor Benita en voor  Ania de vrouw van Grabarek te zorgen. Maar eerst zal ze die twee moeten vinden,  de oorlog heeft hen uit elkaar gedreven, na een lange zoektocht komt Marianne de twee vrouwen op het spoor.  De hereniging roept allerlei vragen op.  Zijn de vrouwen wel wie ze beweren te zijn? Vertellen ze de waarheid over hun verleden? Zal Marianne ooit de waarheid te horen krijgen over hun lotgevallen?  Marianne voelt zich niet alleen verantwoordelijk voor hen, ze voelt zich ook vreselijk schuldig over hetgeen Hitler en zijn aanhangers de wereld hebben aangedaan. Een schuld die bijna te zwaar is om mee te leven.

Nazipartij

De Amerikaanse auteur Jessica Shattuck is een kleindochter van Duitse grootouders.  Ze was ronduit geschokt toen ze hoorde dat haar grootouders lid waren van de Nazipartij, haar lieve grootmoeder met zo’n verschrikkelijk verleden. Toch was het die keuze van haar grootmoeder die haar het plan deed opvatten een roman over die tijd te schrijven. Een roman over onmogelijke keuzes in een verschrikkelijke tijd en over de desastreuze gevolgen daarvan. 

14 november 2017

‘Flip’ van Marjan Berk

Oude mensen als hoofdpersoon van een boek zijn populair. Zo kennen we allemaal Hendrik Groen, inmiddels ook al als serie op tv, de Honderdjarige die uit het raam klom en zo zijn er nog wel wat te noemen.  Daar komt nu Duifje bij.  Duifje is ruim tachtig, woont in de Weerribben in de Kop van Overijssel, is weduwe en sjouwt al twintig jaar met haar overleden man Flip rond. Zijn as zit in een cocktailshaker, makkelijk om mee te nemen. Hele gesprekken houdt ze met hem, alle daagse en niet zo alledaagse zaken bespreekt Duifje met haar Flip. Het was Flip die haar ooit meenam naar de Weerribben en nu zit ze daar met haar reumatische lijf in het moeras van Nederland.  Duifje wil wel eens wat anders.

Pluk de Dag
Daarom bestelt ze bij Pluk de Dag, een stichting waar je voor 25 euro per uur iemand kan bestellen die je gezelschap houdt, een heer. Tjibbe is de heer in kwestie, vanuit Amsterdam maakt hij de rit naar het Overijsselse. Niet dat hij erg geïnteresseerd is in Duifje, hij heeft vooral belangstelling voor haar tuin en voor haar buurvrouw Rika.  Duifje gaat doen waar zij haar zinnen op heeft gezet, een weekje naar Amsterdam, de stad waar ze zoveel van houdt, dat zal haar zeker opbeuren.  Maar alles is anders dan ze zich had voorgesteld,  bij terugkomst wacht haar een onaangename verrassing en tot overmaat van ramp staat de brandweer voor haar deur. Gelukkig is er buurvrouw Rika, haar steun en toeverlaat in bange en boze dagen.

Kop van Overijssel

Marjan Berk [1932] heeft al tientallen titels op haar naam. Romans, kinderboeken, televisieseries, cabaret, columns, als schrijver is ze zeer veelzijdig. Haar carrière begon ze als actrice, werkte mee aan cabaretprogramma’s, tegenwoordig schrijft ze wekelijks voor de rubriek Oldskool in het & magazine van AD en Stentor.  ‘Flip’ is een verhaal in de typische Berkstijl. Luchtig, licht laconiek, met veel zelfspot en in een korte bondige stijl is ‘Flip’ een humoristisch verhaal over een sombere periode in het leven van hoofdpersoon Duifje.  

7 november 2017

‘De man die zijn sporen wiste’ van Val McDermid

Karen Pirie is rechercheur bij de Schotse politie. Een half jaar geleden is haar partner en collega Phil Parhatka om het leven gekomen, de impact op haar leven is nog immens. Slapen gaat moeilijk, vele nachtelijke uren zwerft ze door de stad, het geeft haar afleiding en ze ontmoet anderen die ook een nachtleven leiden. Op het werk, ze is hoofd van de afdeling Historische Zaken, krijgt ze bijzondere informatie over een cold case. Een stel tieners heeft het weekend ervoor een auto-ongeluk gehad, drie van de vier zijn om het leven gekomen, de chauffeur heeft het echter overleefd. Omdat duidelijk was dat hij gedronken had werd bij hem  bloed afgenomen. En uit de uitslag blijkt dat het DNA van de jonge bestuurder gelinkt is aan DNA dat twintig jaar eerder op een slachtoffer van een lustmoord gevonden is.

Lustmoord
Samen met de jonge, nog onervaren rechercheur Jimmy pakt Karen de zaak op. Niets lijkt een snelle oplossing in de weg te staan: een mannelijk familielid van de chauffeur, de vader of een oom, moet bij de lustmoord betrokken zijn geweest. Maar er is een complicerende factor,  de jonge chauffeur was geadopteerd en zijn adoptieouders weigeren de geboortepapieren aan de politie te overhandigen.  Alleen een gang naar de rechtbank kan hen verder op weg helpen.  Als in dezelfde tijd een autistische man doodgeschoten aangetroffen wordt  en hij de zoon blijkt te zijn van een vrouw die meer dan twintig jaar geleden bij een aanslag van de IRA om het leven kwam, is er volgens Karen een oorzakelijk verband tussen de aanslag en de moord.  Knoeiwerk van collega’s en een doofpot  brengen haar in conflict met haar meerderen die haar graag zouden zien struikelen over deze gecompliceerde zaken.

Sympathiek

Met dertig titels op haar naam is Val McDermid een zeer ervaren thrillerauteur, haar boeken zijn ongemeen spannend.  Dit is haar derde boek met Karen Pirie in de hoofdrol.  Een sympathieke en zeer menselijke vrouw,  niet bang uitgevallen, met gevoel voor humor, ze voldoet aan alle verwachtingen van een vrouwelijke superspeurder. ‘De man die zijn sporen wiste’ is dan ook een heerlijk boek om in één adem uit te lezen.