Mila is zesentwintig als ze Dennis
voor het eerst ontmoet. Hij is vier jaar
jonger, een vrijbuiter en heeft weinig zin zich te binden. Mila’s gedistingeerde
ouders vinden Dennis maar een kneus. Mila’s probleem is dat ze op
tekortkomingen valt, aldus haar vader: “Hondjes met manke poten. Katten met één
oog. Roodborstjes zonder raam. Dat soort werk, daar valt ze op”. Het is
duidelijk dat Dennis voor haar ouders in die categorie valt. Maar Mila trekt
zich er niets van aan en volhardt in haar liefde voor Dennis. Ze doet alles om hem gelukkig te maken, ook
al is hij vaak nukkig en boos. De ultieme verrassing is dat ze zwanger is.
Spoorloos
Dat trekt Dennis niet, hij verdwijnt
met een zeilschip, de boot wordt later
zonder bemanning teruggevonden, Dennis is spoorloos. Is hij werkelijk verongelukt? Of heeft hij
zijn verdwijning zelf geënsceneerd? Mila weet het niet, ze twijfelt vreselijk
over Dennis bedoelingen. Om klaarheid te vinden gaat ze naar schoonmoeder Janne
die als een kluizenaar in de bossen bij Arnhem woont. Janne heeft vreselijk de pest aan Mila, is
recht door zee en recht voor zijn raap. Op mededogen hoeft Mila bij haar niet
te rekenen. Toch zoekt Mila haar
gezelschap ook al kan ze de confrontatie met wat er echt gebeurd is eigenlijk
niet aan.
Sylvia Weve
‘Liever horen we onszelf’ is
oorspronkelijk verschenen als luisterboek.
Nu is er een licht aangepaste fysieke versie met als bijzonderheid de
illustraties van Sylvia Weve die het verhaal heerlijk ondersteunen. De katten
van de schoonmoeder die Mila hautain als loeders ontvangen, de boze schoonmoeder zelf, de kopjes thee, de
zeug met dertien en één biggen, de naakte Dennis, je vergeet ze niet snel. Het maakt het liefdesverhaal met zijn
bijzondere wendingen nog spannender en aantrekkelijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten