28 augustus 2018

‘De stilte van het water’ van Norman Jansen


Haïti, begin 2000. Ladymia is net bevallen van haar tweede kind. Na een jongetje heeft ze nu ook een dochter. Haar man Jean is er speciaal voor uit de hoofdstad Port-au-Prince overgekomen.  Ondanks de armoedige omstandigheden op het platteland waar ze wonen kunnen ze met zijn inkomsten net rondkomen.  Al snel moet hij echter terug naar zijn werk, Ladymia is nu weer op haar moeder aangewezen.  Korte tijd later treft het noodlot Haïti. Terwijl Ladymia het eten aan het voorbereiden is begint de aarde te beven. In paniek grijpt ze haar dochtertje, haar zoontje ziet ze niet. Ternauwernood ontsnapt ze aan het instortende huis, haar zoontje vindt ze even later bij de waterput. Niets heeft ze meer, haar moeder, haar man, haar familie, allemaal zijn ze omgekomen. Alleen een zus en haar kind hebben net als zij de grote aardbeving overleefd.

Gouden bergen
Haïti is veranderd in één grote rampplek. Ladymia en haar zus grijpen alles aan om er weg te komen. Er zijn mannen die hen gouden bergen beloven, ze zullen de vrouwen naar Amerika brengen.  Dat kan echter alleen via een ander Franstalig eiland,  ze belanden op valse papieren samen met hun kinderen in Guadeloupe.  Ze worden tewerkgesteld in een bordeel, hun papieren worden ingenomen, het is werken, werken, werken. Na drie maanden moeten ze weer verder, hun toeristenvisum is verlopen.  Ze vliegen naar Sint Maarten, de kinderen worden in een huis opgesloten, de moeders belanden in nog slechtere omstandigheden.  Ladymia voelt zich schuldig, zij heeft haar zus overgehaald Haïti te verlaten,  opgelucht haalt ze adem als ze werkelijk naar een Amerikaans eiland zullen vertrekken. Eindelijk kunnen ze deze vreselijke tijd achter zich laten en zijn ze op weg naar een normaal leven.

Gelukzoekers
Norman Jansen werkt bij de Koninklijke Marechaussee en is een expert op het gebied van mensenhandel en mensensmokkel. Hij heeft het waargebeurde verhaal van Ladymia van dichtbij meegemaakt. In het Caraïbisch gebied viert de mensenhandel nog steeds hoogtij. Grote armoede, ongelijke kansen en de aantrekkingskracht van de VS doet mensen besluiten hun land te verlaten en het geluk elders te zoeken. Voor de meesten eindigt het desastreus, overgeleverd aan maffiose bazen en mensensmokkelaars belanden velen in de prostitutie of worden gedwongen  slavenarbeid te verrichten.  ‘De stilte van het water’ is een voorbeeld van hoe het gruwelijk mis kan gaan.