‘The Beatles: hier, daar en overal’ van Craig Brown

 

‘Wat heeft onze wereld vijftig verbijsterende jaren meegemaakt…. Bedenk eens wat we zouden hebben gemist als we nooit van The Beatles hadden gehoord”, aldus Koningin Elizabeth in 1997 tijdens de viering van haar gouden huwelijk. Net als zij kunnen we ons dat niet voorstellen. Wat als Brian Epstein, hun latere manager, in 1961 niet naar een zweterige kelder in Matthew Street in Liverpool was gegaan. Om daar te luisteren naar een stelletje vreemde nozems die op hun gitaar en op elkaar stonden te rauzen. Afschuwelijk zegt zijn assistent. Ja, beaamt Epstein, maar ook fantastisch. 

Karakters

Hij neemt de vier jongens onder zijn hoede, bezorgt ze contacten en contracten, maakt maandelijks een financiële afrekening. In de manier waarop de vier met die afrekening omgaan blijkt welk karakter ze hebben. John maakt een prop van de envelop met inhoud en gooit het weg, George bekijkt het even, Ringo opent de envelop niet eens, hij vindt het prima en Paul maakt de envelop open, gaat in een hoek zitten en telt alles tot ver achter de komma na. 

Clash

Vooral John en Paul krijgen een groot podium in de biografie. Als frontmannen van de band, elk een groot deel van de aandacht van het publiek opeisend, worden hun karakters uitgespeld. Niet dat George en Ringo vergeten worden, maar net als in de tijd van The Beatles hangen ze er een beetje bij. Niet dat de verstandhouding tussen John en Paul zo goed was. Als tegenpolen clashte het vaak tussen die twee. Maar de chemie die ze hadden om muziek en tekst samen te brengen, om de prachtigste songs te schrijven, daar mankeerde niets aan. 

Grasduinen

Het is een heerlijk boek om te lezen, deze biografie. Geen dorre opsommingen, wel veel anekdotes en heel veel gedocumenteerde uitspraken en verhalen van tijdgenoten.  Toegankelijk geschreven, misschien niet om in één ruk uit te lezen, het zijn ruim 600 bladzijden, maar zeker om telkens weer ter hand te nemen en te grasduinen. Het is alsof Brown naast je zit en zijn verhalen vertelt. Het eerste en het laatste hoofdstuk maken het verhaal helemaal rond. De biografie bevat foto’s, voetnoten en een schier onuitputtelijke bronnenlijst.

Herken wie ik ben’ van Jasper de Ruiter

Iedereen gaat wel eens graag naar buiten. Dan loop je door het stadspark, de hei of het bos en ziet van alles vliegen, kruipen, rondstruinen. Dan ligt het op het puntje van je tong, de naam van die vogel, vlinder, kever, schelp of kruid dat je ziet. Is het een gehakkelde aurelia of een landkaartje, die vlinder? Kijk, de dagpauwoog en de atalanta, die kennen we nog wel, maar al die andere? 

Herkenningskaarten

Dan is ‘Herken wie ik ben’ de oplossing. Aan de hand van zijn eigen herkenningskaarten van werkelijk alle flora en fauna in Nederland heeft Jasper de Ruiter een handig boek samengesteld. Je ziet alle tuinvogels bij elkaar op één kaart, de kriebelbeestjes, de dieren in het duin, de grote grazers, de moerasvogels. Het boek is opgedeeld in zes grote afdelingen: Stad, Tuin, Water, Buitengebied, Bos en Heide en Kust en Duin. Elk met hun eigen kleur bladzijden. 

Voordeur

De natuur begint al bij de voordeur, aldus de Ruiter.  Maar voor je naar buiten stapt kun je al het één en ander doen. Werken aan de basisuitrusting van de natuurverkenner bijvoorbeeld. Zorgen dat je een verrekijker hebt, een boekje en pen om alles in te noteren, een loep om kleine dingetjes te bestuderen en om grote dingen als bladeren nader te bekijken, een fototoestel of een telefoon om alles vast te leggen en natuurlijk een rugzak om al die spullen in te doen.  Stevige schoenen of laarzen zijn ook handig. En als je thuiskomt uit de natuur even kijken of je geen teken hebt meegenomen. Want die ben je liever kwijt dan rijk. 

Open boek

Maar de beste start is om dit handige boek goed door te kijken. Allereerst natuurlijk de herkenningsplaten. Ga je naar het strand dan is het handig om alvast iets te weten over welke dieren je tegen kunt komen, welke schelpen, hoe je pieren kunt steken, welke krabben je ziet en hoe de schelpen heten die je in ons land aan de kust vindt. Ga je ergens anders naar toe, het bos, het stadspark, het buitengebied of de hei bijvoorbeeld, kun je dezelfde aanpak gebruiken.  Met de heldere en toegankelijk geschreven tips en trucs uit dit boek wordt de natuur een open boek voor iedereen!

‘Wat zou Dolly doen?’ van Petra Vollinga

Ze zijn met zijn drieën, Betteke, Gonny en Karlijn. Ze winnen een prijsvraag en vertrekken voor een drieweekse rondreis door de VS. De enige bindende factor is het countrykoor waar ze elke woensdagavond de longen uit het lijf zingen. Verder kennen ze elkaar niet zo goed. Gonny zag de folder met de prijsvraag, wie kan het beste een Dolly Partonlied zingen? Alleen durft ze niet, met die andere twee wel. Gonny verzorgt de kostuums, ze oefenen een paar keer en blazen de andere kandidaten van het podium De prijs is in de pocket. 

Voetveeg

Gonny is gewoonlijk niet zo’n durfal. Ze brengt haar dagen thuis door, haar man is kostwinner, haar zoons studeren. Dat was allemaal prima toen de jongens klein waren, nu voelt het vaak dat ze hun voetveeg is. Alles is vanzelfsprekend, haar man dagelijks in zijn mancave en Gonny alleen op de bank. De reis is een echte uitspatting, hoe zal ze haar thuisfront na drie weken aantreffen? 

Jaloers

Karlijn is een veel frivoler typ. Ze gaat bijna dagelijks uit, heeft tig one-night-stands, drinkt als een tierelier, heeft eeuwig geldgebrek en maakt o zo makkelijk contact. Betteke is daar stront jaloers op. Op dat contact leggen. Betteke is altijd op afstand, wat haar als advocate goed van pas komt. Maar ze kan die houding niet achter zich laten, ook privé heeft ze niemand om op terug te vallen. Dat is heel akelig, zeker nu ze iets afschuwelijks heeft ontdekt. 

Al reizend leren ze elkaar beter kennen. Ze leren niet van alles over elkaar, ze leren ook vooral zichzelf beter kennen. Alleen daarom al zullen ze deze trip door het country deel van de VS nooit vergeten. 

Meet&Greet

Niet alleen de drie vrouwen hebben de hoofdrol in dit vrolijke en luchtige feelgood verhaal, ook Dolly Parton is alom aanwezig.  Bij bijna alles wat de dames overkomt, worden liedjes van Parton geciteerd. En dan blijft er de vraag: gaat de meet-en-greet met hun grote idool echt door? Zullen ze haar werkelijk ontmoeten? Of was het een loze belofte en zullen ze het alleen met drie weken country style moeten doen?