‘Het kan ook nooit normaal’ van Lieke Hester

Lieke Hester is hoofdagent bij politiebureau Burgwallen in Amsterdam. Veel van wat ze meemaakt schrijft ze in een blog van zich af. Na enig aandringen van haar omgeving is er nu ook een boek verschenen waarin ze over bijzondere voorvallen uit haar carrière van surveillant tot hoofdagent vertelt. Haar taalgebruik is echt Amsterdams, soms heel plat maar altijd recht voor zijn raap. Bij elk hoofdstuk staat in welke functie ze op dat moment werkt. Verder is er in geval van zelfdoding of huiselijk geweld een trigger opgenomen aan het begin van het hoofdstuk. Mocht het de lezer benauwen iets dergelijks te lezen, kan dat hoofdstuk gewoon overgeslagen worden.

Gorigheid
Je krijgt al snel door dat het leven van een agent in Amsterdam nogal hectisch kan zijn. Lieke heeft dat ook het liefst, liever een achtervolging dan een saaie dag. Eens in de zoveel tijd moet ze verplicht een half jaar administratief werk bij de recherche doen. Dat heeft absoluut niet haar voorkeur, toch leert ze daar ook veel. Ook de diensten in het cellencentrum zijn niet altijd leuk. Een zeurende arrestant met kiespijn. Lieke is zo aardig paracetamol voor hem te halen, ze weet hoe naar kiespijn kan zijn. En als dank een bekertje gorigheid over je heen krijgen. 

Pineut
Een scooterrijder achtervolgen, een jonge jongen. Doodsbang voor de politie maar vooral voor zijn vader. Had een bon voor rijden zonder rijbewijs kunnen krijgen, nu is hij echt de pineut. Op de fiets patrouilleren en door een bouwvakker bij een ‘dode’ man geroepen worden. Een dode die toch iets minder dood blijkt te zijn dan gedacht. Toch zijn het niet deze gebeurtenissen die de hoofdmoot van het boek zijn. De slechtnieuwsgesprekken maken indruk, de reanimaties, de slachtoffers van huiselijk geweld, de (bijna) zelfdodingen en niet te vergeten het incident waarbij ze zelf slachtoffer wordt van geweld. 

Foute grappen
Lieke Hester geeft een inkijk in het gevarieerde werk van een politieagent. Beeldend, je krijgt het gevoel echt met haar mee te lopen. Empathisch, voor veel mensen kan ze begrip opbrengen. Niet oordelend, zo probeert ze door het leven te gaan. Dat dat wel eens mislukt is heel begrijpelijk. En de foute grappen, ook dat snap je als lezer. ‘Het kan ook nooit normaal’!! Wie meer van Lieke Hester wil lezen kan terecht op https://liekeschrijft.amsterdam/.

‘De reizigers op perron 5’ van Clare Pooley

Elke ochtend neemt Iona de trein van 08.05 van Hampton naar Waterloo. Elke ochtend gaat hetzelfde. Ze neemt plaats aan een tafel, zet haar hondje Lulu op de plek naast haar, haalt haar tas tevoorschijn en bekijkt haar medereizigers. Vaak zijn het dezelfde figuren, in haar fantasie krijgen ze een leven, maar de werkelijkheid is soms nog veel mooier. Sinds ze niet meer in het theater optreedt is ze tijdschrifttherapeute (Lieve Lita) bij een vrouwenblad. Haar kledingstijl is extravagant, haar kapsel uitbundig, ze valt goed op. Veel mensen vermijden haar en gaan liever ergens anders zitten. Maar als het vol is….. 

Druif
Zo komt Piers, werkt in aandelen in de City, niet geheel vrijwillig naast haar te zitten. Hij verslikt zich in een druif, wordt Spaans benauwd, Iona weet wat haar te doen staat. Ze slaat hem op de rug, tevergeefs, waarna ze opstaat en met luide stem vraagt of er een dokter in de trein zit. Die is er niet maar wel Sanjay, verpleegkundige op de afdeling oncologie van een ziekenhuis. Hij redt Piers’ leven, raakt met Iona en Piers aan de praat. En ook met Emmie die hij al weken op afstand bewondert. Ze vormen een clubje dat geregeld samen reist, later uitgebreid met Martha, middelbare scholiere die op een ochtend Piers onderkotst. 

Advies
Iona voert elke keer het hoogste woord, vertelt over haar vrouw Bea, geeft iedereen gevraagd en ongevraagd advies. De wagon waarin ze zit raakt elke morgen en avond voller en voller. Zoals ze in het begin gemeden werd, is ze nu populair. Maar wat Iona weet en de anderen niet, is dat haar baan op de tocht staat. Op een dag zal het zover zijn, wat kan ze dan nog doen? Hoe moet ze haar dagen doorbrengen? Wie zal zich om haar bekommeren? Ze ziet het somber in. 

Betrokken
Clare Pooley weet van alle karakters in het boek echte persoonlijkheden te maken. Je leeft met Iona, Piers, Sanjay, Emmie en de anderen mee. Ziet hoe ze steeds meer bij elkaar betrokken raken. Het levert een heerlijke roman op, echt feel good in de meest positieve zin van het woord. Pooley debuteerde met ‘Het eerlijkheidsexperiment’ dat wereldwijd een bestseller werd. ‘De reizigers op perron 5’ zal ongetwijfeld dat succes evenaren.

‘Films die nergens draaien’ van Yorick Goldewijk

Het is deze week Kinderboekenweek en daar hoort een Gouden Griffelwinnaar bij voor het beste kinderboek van het jaar. Dit jaar is dat ‘Films die nergens draaien’. Hoofdpersoon is Cato, twaalf jaar en een tikje recalcitrant. Ze woont samen met haar vader, haar moeder is bij haar geboorte overleden. Cato vindt haar vader maar een saaie piet. Er zit geen enkele fut in hem, hij zit maar neerslachtig op de bank. Alle vragen die ze over haar moeder heeft worden afgewimpeld.  Ook is er buurvrouw Cornelia. Die helpt in de huishouding, kookt en bemoeit zich ook met Cato. Cato gruwt van haar. Helemaal als ze de praatjes die rondgaan gehoord heeft. Cornelia zou haar man vermoord hebben. 

Bioscoop
Alles verandert als Cato in contact komt met Mevrouw Kano. Cato ziet in huis een kaartje liggen met de uitnodiging om naar de oude bioscoop te komen. Ze gaat er naartoe en treft er Mevrouw Kano. Die zet Cato dadelijk aan het werk want er zullen binnenkort bezoekers komen. Elke keer maar één per voorstelling. Cato kan haar mooi helpen, vindt Kano. Al snel komt de eerste bezoeker. Cato mag niet bij de voorstelling zijn maar nieuwsgierig als ze is gaat ze toch stiekem kijken. Het rare is dat ze wel de film ziet maar niet Kano en de bezoeker. Ook bij de volgende voorstellingen gaat het zo. 

Konijn
Thuis escaleert de toestand. Cornelia laat Cato’s konijn ontsnappen. Cato houdt zielsveel van hem. Ze wordt zo kwaad op haar vader dat ze haar spullen pakt en naar de bioscoop verhuist. En daar komt ze langzaam maar zeker te weten welke films er draaien. Dat ze daar zelf een rol in speelt. Dat ze misschien antwoorden kan krijgen over haar moeder. Dat Kano niet is wie ze lijkt te zijn. Maar wie is ze dan wel? 

Laagjes
Goldewijk heeft een prachtig boek geschreven, met heel veel laagjes en een verrassend einde. Je kunt het als een spannend boek lezen, wat veel kinderen zullen doen, als volwassene kijk je er toch anders naar. Het is een genot dit boek te lezen, het sprankelt en fonkelt, je kunt het slecht wegleggen. Het is dus niet alleen voor kinderen, het is voor iedereen van 9 tot 99 een heerlijk boek.  

‘De Hollander’ van Mathijs Deen

Drie Duitse wadlopers hebben zich voorgenomen om van Greetsiel naar het eiland Borkum te lopen. Jarenlang hebben ze zich voorbereid. Hun uitrusting staat klaar bij een horecagelegenheid dicht bij de kust. Als het zover is is één van hen in Engeland, hij kan dus niet mee. De andere twee vertrekken toch. 

Verrassing
Voor opperwachtmeester Geeske Dobbenga is het haar laatste patrouille op de RV180. Ze gaat over een maand de marechaussees verlaten. Ze weet wat het betekent zo’n laatste vaart, een rustige route en een verrassing op het eind. Maar de verrassing komt al na een half uur, ze treffen een drenkeling op een zandplaat in de monding van de Eems aan. De vloed komt op, na wat foto’s gemaakte te hebben, wordt het lichaam snel aan boord gebracht en gaat het terug naar Eemshaven.  

Conflict
De identiteit van de verdronkene wordt vastgesteld, het is de Duitser Klaus Smyrna. De Duitse autoriteiten eisen dat de Nederlandse politie het onderzoek aan hen overlaat. Maar dat is aan dovemans oren gericht. De Nederlanders blijven op hun strepen staan. Een internationaal conflict lijkt geboren. De Duitse politie stuurt daarom heimelijk hun rechercheur Liewe Cupido eropuit. Geboren Duister, opgegroeid op Texel, een echte Waddenman die de aard van de bewoners aan beide zijden van de Eems door en door kent. 

Vragen, vragen, vragen
Cupido, door zijn eigengereidheid ‘De Hollander’ genoemd, komt van een familiebezoek op Texel. Hij kan op weg naar huis mooi even langs Eemshaven gaan waar net het lichaam van Smyrna van boord wordt gebracht. Dobbenga ontvangt hem hartelijk maar veel wijzer kan ze hem niet maken. Als op Borkum een verwarde wadloper aankomt, blijkt dat de tochtgenoot van Smyrna te zijn. De man is hopeloos in de war, Cupido ontfermt zich over hem, brengt hem zelfs thuis. Wat is het verband tussen de twee? Waar is de derde wadloper? Wie heeft er baat bij een dode Smyrna? Ging het wel om hem? Vragen, vragen, vragen. Cupido volgt zijn eigen pad en ontdekt de onthutsende waarheid over deze wadlopers. 

Humor
‘De Hollander’ is de eerste Krimi van Mathijs Deen. Hiervoor schreef hij al over de Wadden en publiceerde ook ‘Het Lichtschip’. ‘De Hollander’ is niet alleen een thriller maar heeft ook de onderkoelde humor van de Noorderlingen. Zijn boeken verschijnen zowel in Nederland als in Duitsland.