‘Meisje zonder hoop’ van Michael Robotham

Cyrus Haven, forensisch psycholoog, heeft het niet makkelijk. Zijn oudere broer Elias die twintig jaar geleden tijdens een psychose hun ouders en tweelingzusjes om het leven bracht komt mogelijk op vrije voeten. In principe heeft Elias levenslang tbs gekregen. Nu, na een jarenlange psychiatrische behandeling, heeft Elias om vrijlating gevraagd. Het is een lang proces, eerst op begeleid verlof, daarna een middagje alleen. Zo wordt het opgebouwd, weliswaar met een enkelband, maar toch. 

Evie Cormac

Cyrus is bereid Elias in huis te nemen. Daar woont ook al Evie Cormac, het meisje dat zich met behulp van Cyrus uit een uitzichtloze situatie heeft gevochten. Ze gaat nu naar school, hangt aan Cyrus en heeft er weinig vertrouwen in dat het met Elias wel goed zal gaan. Dan is er ook nog Mitch, die veroordeeld voor verkrachting van zijn buurvrouw zegt onschuldig te zijn. Maar is dat werkelijk zo? 

Intimidatie

Na de gruwelijke moord op een oudere man en de ontvoering van zijn dochter Maya wordt Cyrus door de politie in Nottingham ingeschakeld. Inspecteur Lenny Parvel heeft zijn hulp nodig, er zitten veel psychologische aspecten aan de moord en ontvoering. Haar collega Hoyle daarentegen probeert Haven zoveel mogelijk tegen te werken. Hij probeert Haven te intimideren, laat hem zelfs arresteren, wat is zijn belang bij deze acties? Alles komt in een stroomversnelling als het lichaam van Maya wordt gevonden. 

Glazenhaler

Onbedoeld speelt Evie ook een rol in de ontknoping. Mogelijk heeft zij de moordenaar gezien tijdens haar baantje als glazenhaler in een chique bar op Lace Market. Dat brengt ook haar in de problemen. Hoewel ze zelf ook een ster in het problemen veroorzaken is. Als ze wil bijdragen aan de oplossing en zelf acties onderneemt, gaat het geheid mis en belandt ze geregeld op het politiebureau. Waar Cyrus liefst de vrede bewaart, laat Evie alle alarmbellen rinkelen. 

Rasverteller

Michael Robotham heeft met dit derde deel over Cyrus en Evie weer een ijzersterke thriller afgeleverd. De rasverteller sleept je mee, schrijft met veel kennis over de forensische psychologie en laat je tot de laatste bladzijden gissen naar de ontknoping. Voorkennis van de eerste twee delen is niet noodzakelijk, de vele hints naar het verleden van Evie maken wel nieuwsgierig en het is zeker de moeite waard de eerdere delen ook te lezen.

‘De verdwijning’ van Catherine Steadman

Mia Eliot is een aankomende actrice in Engeland. Ze heeft al veel leuke rollen gehad als ze wordt genomineerd voor een Bafta Award, te vergelijken met ons Gouden Kalf. Alleen de nominatie levert al veel publiciteit op.  Maar Mia heeft grootsere plannen. Ze wil het gaan maken in de VS en gaat daarom naar Hollywood. Daar vindt altijd een soort audtitieseizoen plaats. In die paar weken worden grote rollen vergeven, je rent van de ene auditie naar de andere in de hoop een belangrijke rol te scoren. 

Nerveus

Mia voelt zich wel een beetje een buitenbeentje tussen al die Amerikaanse actrices. Toch is er één die haar heel aardig lijkt, Emily Bryant. Net zo nerveus als zij, maakt Emily een praatje met Mia. Ze is zelfs wat paniekerig, bang dat haar huurauto weggesleept zal worden als ze niet even wat geld in de meter stopt. Of Mia dat voor haar wil doen. Maar Mia wil dat niet, zij is het eerst aan de beurt voor de auditie, ze wil Emily niet voor laten gaan. Ze zal daar gek zijn. 

Wanhopig

Gehaast gaat Mia de castingroom binnen. Ze weet de auditie tot een goed einde te brengen, gaat weer naar de wachtkamer om Emily succes toe te wensen. Maar Emily is verdwenen. Haar auto staat nog wel op de parkeerplaats, de sleutel en haar tas liggen er nog in. Waar is ze gebleven. Mia doet wanhopige pogingen haar te vinden. Gaat het gebouw weer in, vraagt de receptioniste, loopt nog eens naar buiten naar de auto. Hoe vreemd is het dat Emily weg is. Als ze bij de auto zit komt er een man op haar af. Vanuit het tegenover gelegen gebouw heeft hij haar zien treuzelen en rondkijken bij de auto. Kan hij iets voor haar doen? 

Nachtmerrie

Mia weet niet beter dan een briefje bij de receptioniste achter te laten met haar telefoonnummer en het bericht dat zij de sleutels en tas meegenomen heeft. Maar ook na twee dagen hoort ze niks. Ja, die man van de overkant komt weer op haar pad. Maar hoe zou hij haar kunnen helpen Emily te vinden? Het blijft haar bezig houden, deze verdwijning. Hoe raadselachtig is het als iemand van de radar verdwijnt en niemand iets schijnt  te weten. Ze bijt zich erin vast en voor ze het weet bevindt ze zich in een nachtmerrieachtig scenario, erger dan een horrorfilm zou kunnen zijn

‘Kiek in het Vechtdal’ van Wim Eikelboom en Gijs Dragt

Vijftig verhalen over levend erfgoed langs de Overijsselse Vecht is de lange ondertitel van dit boek. Een ondertitel die de lading perfect dekt maar nog niets prijsgeeft van de grote variatie in verhalen en de prachtige foto’s. De Vecht is niet heel lang, is in de jaren twintig van de vorige eeuw ook nog eens dertig kilometer ingekort, maar herbergt vele bijzondere verhalen. 

Verdwenen

Neem nou de derde klok van de kerktoren in Ommen. Ooit hingen er drie in de toren maar op een dag was de derde klok weg. Verdwenen. Weggehaald door dieven? Vijandige troepen? Op weg naar een nieuwe eigenaar? In de Vecht getuimeld? Wie het weet mag het zeggen. Er werd gezocht in de buurt van de brug. Er werd koper gevonden. Maar een twaalf meter diepe klok opgraven? Dat doen ze echt niet in het Vechtdal. Veel te duur. 

Stroop

Ook tradities worden genoemd. Met Pasen eiertikken in Ommen, de versierde eieren in Gramsbergen, de paasvuren. De landhuizen en kastelen, archeologische vondsten, kunst langs de Vecht, de boerenmarkt in Vilsteren (terug van weggeweest), lekkernijen als de Dalfser mop, het Vechtdalbier, het komt allemaal ter sprake. Ooit kwam koning Lodewijk Napoleon door het Vechtdal op weg van Zwolle naar Coevorden. Het gezelschap had haast, Ommen reisde hem snel na. Bij Loozen werd hij ingehaald, Ommen smeerde flink met stroop en ging duizend gulden rijker terug naar huis. Het betere lobbywerk. 

Goutbeek

Al deze kostelijke verhalen, zoveel informatie over het Vechtdal, waar hebben de auteurs ze vandaan? Een belangrijke, bijna onuitputtelijke bron is Ab Goutbeek uit Dalfsen. Amateurarcheoloog, vlinderverzamelaar (zijn collectie is nu in museum Naturalis in Leiden), deskundige wat betreft hooibergen en met 1600 lezingen achter de rug een bekende voor iedereen met belangstelling voor de streek. 

Cadeau

Tegenwoordig is het Vechtdal vooral bekend door het toerisme. Met Krishnamurti kwamen begin twintigste eeuw de eerste reizigers, gevolgd door de scouts van de Baron van Pallandt. De laatsten komen nog steeds, ook wemelt het van de campings, de kronkelige rivier blijft bezoekers trekken. Toch zijn er nog mooie rustige plekken waar het goed toeven is. Lees dit boek en trek eropuit. Bezoek al die mooie locaties in het prachtige rivierlandschap. Neem het boek, dat ook een perfect cadeau is, mee als gids of geniet na met de prachtige foto’s. 

‘Alles op alles’ van Marijke Vos

Nadja Tolens heeft haar baan opgezegd om een sabbatical jaar in te lassen. Na haar studie communicatie is ze via allerlei baantjes bij een bank terecht gekomen. Haar baan als teamleider vergt veel van haar, eigenlijk te veel, een sabbatical is daarom broodnodig. Nog maar een paar weken onderweg krijgt ze een telefoontje van haar vader, haar oudtante Ella is met een beroerte in het ziekenhuis opgenomen. Omdat tante Ella alleen en afgelegen woont op het Engelse platteland, zou het fijn zijn als Nadja haar bij zou kunnen staan. 

Landgoed

Zo vertrekt Nadja naar het landgoed waar tante Ella het koetshuis bewoont. Hoe vaak is ze hier als kind niet geweest. Elk jaar werd tante Ella bezocht, samen met haar ouders en zusje Britt. Na het overlijden van hun moeder zijn ze nog één keer met hun vader geweest, daarna was het over, haar vader kon het niet meer aan. En nu staat Nadja weer in de tuin van het koetshuis, heeft de zorg voor het huis, de koe, de kippen en de kat. Morgen gaat ze tante Ella bezoeken in het ziekenhuis. 

Zuurstokroze

Nadja hoopt dat het niet al te slecht met Ella gaat, maar haar hoop is tevergeefs. Ella herkent haar wel, maar haar toestand is erg fragiel. De verpleging is blij dat er familie van Ella is, belangrijk voor haar is rust, rust, rust. Nadja moet dus niet te vaak komen. Om de tijd te doden koopt Nadja schilderspullen. In de winkel wordt ze door de ietwat bijzondere eigenaar uitgenodigd schilderlessen te komen volgen. Zo komt ze in contact met een paar dorpelingen. Hier hoort ze over de plannen die een projectontwikkelaar heeft met het landgoed waar Ella woont. Alles eraf schuiven en een hypermodern appartementengebouw neerzetten. In zuurstokroze, een aanslag op het prachtige landschap. 

Heilloos

Al snel ontmoet ze de uitvoerder van het project, de slopers zullen, volgens hem, binnen een week aan het werk gaan. Hoe kan dit heilloze plan nog gestopt worden? Wie kan haar daarbij helpen? Krijgt ze steun van de schilderclub? Of is het die charmante dokter die de helpende hand biedt. 

‘Alles op alles’ is een heerlijk feel good boek. Mooie karakters, een geweldige setting, een pittoreske huisje, prachtig voorjaarsweer, je waant je zo in het Engeland van tante Ella.