‘De boekwinkel voor gebroken harten’ van Robert Hillman

Elk boek dat in de titel een boekwinkel, bibliotheek of anderszins iets met boeken vermeldt, krijgt mijn aandacht. De titel ‘Boekwinkel voor gebroken harten’ wekte mijn nieuwsgierigheid nog extra. Hoe kan een boekwinkel een gebroken hart helen? Robert Hillman vertelt het in het  intrigerende verhaal van de dertiger Tom en de ongeveer tien jaar oudere Hannah.  Ze ontmoeten elkaar in Australië, ergens eind jaren zestig.

Tom Hope

Tom heeft een niet zo grote boerderij, geërfd van een oom,  met wat koeien, veel schapen, varkens, een grote boomgaard en de nodige kippen. Een paar jaar terug is hij tegen een vrouw aangelopen, nou ja, zij meer tegen hem. Ze kwam bij hem op de boerderij wonen, vertrok op een dag boos. Kwam vervolgens zwanger weer terug en beviel van haar zoon Peter.  Tom beschouwt de jongen als zijn eigen kind, maar helaas kan Peter niet bij hem blijven. Zijn moeder neemt hem mee naar haar familie die bij  een christelijke sekte verblijft,  Tom doet nog een poging Peter op te zoeken maar dat gaat faliekant mis. Verdrietig en verbitterd blijft hij op de boerderij achter.

Hannah Babel

Daar komt verandering in als de Hongaarse Hannah in het dorp komt wonen. Zij begint een boekenwinkel, er moet heel wat werk verzet worden voordat het pand klaar is en Tom is erg handig. Al snel is hij haar klusjesman, de aantrekkingskracht tussen de twee is groot maar het leeftijdsverschil speelt hun parten.  En dat niet alleen, Hannah heeft een duister verleden, de Tweede Wereldoorlog heeft haar veel ellende gebracht.  Tom wil zo graag met haar verder, in goede doen is ze een wervelwind, een enthousiasmerende boekverkoopster, een hartelijk mens. Maar kan hij haar ook in haar verdriet steunen? Laat ze hem toe in haar donkere buien? Of zal het verleden een eeuwige wig tussen hen drijven.

Zwart randje

Een liefdesverhaal met een heel zwart randje, zo kun je deze roman het beste beschrijven. De boeken spelen een prominente rol, ze verbinden, ze brengen klaarheid, ze geven troost.  Maar het zijn toch de mensen die de verbinding moeten zoeken, mensen zoals Tom en Hannah, elk met een bar verleden maar ook met uitzicht op een gezamenlijke toekomst.

‘Het huis voor ongewenste meisjes’ van Joanna Goodman

Quebec Canada, jaren vijftig. Maggie groeit op in een Frans – Engels gezin.  Haar moeder hoort bij de Franstalige groep, haar vader is Angelsaksisch. Het huwelijk tussen die twee laat dezelfde strijd zien die tussen de bevolkingsgroepen heerst.  Soms is het koude oorlog, vervolgens maken ze elkaar het leven zuur om elkaar daarna weer in de armen te vallen. Al met al niet een echt stabiel gezin voor Maggie, haar broer en zussen.  Maggie heeft een speciale band met haar vader die een zaden handel heeft.  Ze helpt hem dagelijks na schooltijd,  de geur en de sfeer in de winkel, voor haar is het de hemel op aarde.

Zwanger

Als Maggie veertien is krijgt ze belangstelling voor haar buurjongen. Hij hoort bij een arme Franstalige familie, als haar ouders erachter komen wordt ze naar een oom en tante gestuurd.  Na verloop van tijd blijkt Maggie zwanger, ze mag de geboorte bij de familie afwachten maar moet dan zeer tegen haar zin haar dochtertje Elodie afstaan.  Maggie mag weer terug naar huis, ze maakt haar opleiding af, gaat werken, maar kan haar kind niet vergeten. Ze blijft zoeken, klaagt het weeshuis aan, schrijft naar autoriteiten, maar niemand wil haar vertellen waar Elodie is. Toch geeft ze niet op.

Weeshuis

Elodie is in een rooms katholiek weeshuis terecht gekomen. Het is er niet echt fijn, maar er is school en sommige zusters zijn lief voor de weeskinderen. Dat verandert als ze zes is. Ze wordt overgeplaatst naar een nieuw tehuis, onderwijs is er niet meer bij en ze moet meehelpen psychiatrische patenten te verzorgen. Het regime in deze inrichting  is hemeltergend, Elodie en de andere  kinderen worden onder de knoet gehouden, ondergaan sadistische lijfstraffen,  moeten gedwongen kalmerende middelen slikken, worden dom gehouden.  Elodie geeft echter ook niet op, ze weet het zeker, op een dag zal ze vrij zijn.

Emotioneel

Joanna Goodman heeft haar roman gebaseerd op ware gebeurtenissen.  In de jaren 50 was de dictatoriale Duplessis de bestuurder van Quebec. Samen met de kerk was hij verantwoordelijk voor de spanningen tussen de bevolkingsgroepen. Van hem kwam de wetswijziging waarin bepaald werd dat onderwijs voor weeskinderen niet meer nodig was. Tegelijkertijd werd de verpleging van (geestes-)zieken wel vergoed. Met één streep werden alle weeskinderen als psychiatrisch patiënt aangemerkt. Met alle bovengenoemde uitwassen als resultaat. Goodman weet je mee te trekken in het verhaal,  Maggie is de hoofdlijn, tussendoor het schrijnende relaas van Elodie.  Een prachtig emotioneel verhaal waarin macht een belangrijke rol speelt.

‘Misleiding’ van Maria Adolfsson

In Doggerland vieren ze eens per jaar het oesterfeest.  Iedereen eet zich ongans in dit heerlijke zeefruit en drinkt er de nodige alcoholische drankjes bij. Inspecteur Karen Hornby doet daar graag aan mee. Tot ze de volgende ochtend met een flinke kater in een hotelbed wakker wordt en zich realiseert dat ze dat bed gedeeld heeft met haar chef, ze kan zich wel voor de kop slaan dat ze zo stom geweest is. Stiekem sluipt ze weg, komt onderweg, uiterst gênant, een paar ondergeschikten tegen, sleept zich naar haar auto en weet met de nodige moeite thuis te komen.  Ze duikt onder de wol en wil alleen nog maar slapen. Veel slaap krijgt ze echter niet, ze wordt een paar uur later opgeroepen,  een vrouw is op brute wijze vermoord.

Complicatie

Groot is haar schrik als het haar buurvrouw blijkt te zijn, toen ze thuis kwam heeft Karen  haar nog van veraf gezien.  Nog groter is haar schrik als de vrouw de ex-echtgenoot van haar chef blijkt te zijn.  Ongewild heeft Karen hem een mogelijk alibi verschaft,  maar dat houdt ze liever voor zichzelf. Ook haar chef rept er met geen woord over.  Omdat hij betrokkene is  krijgt Karen de leiding van het onderzoek. Complicatie op complicatie volgt,  haar chef weigert te praten,  na de eerste cruciale dagen van het onderzoek zijn ze nog geen spat verder.  Karen is de wanhoop nabij, haar eerste grote onderzoek en het lijkt een flop te worden.  Hoe zal ze deze klus af kunnen maken? Moet ze het onderzoek uit handen geven of wordt het haar tegen haar wil afgenomen?  Met een soms onwillig team worstelt ze verder, hopend en biddend op een doorbraak die haar op het spoor van de dader zal zetten.  

Doggerland

Deze thriller speelt in het fictieve Doggerland, een eilandenrijk in de buurt van Scandinavië met Engelse en Nederlandse invloeden.  Adolfsson schetst een levendig beeld van het land en van de karakters in haar eerste thriller. Het plot is ijzersterk,  de uitwerking fantastisch, kortom een zeer boeiende thriller die zeker naar meer smaakt. Deel 2 van Doggerland wordt in het voorjaar van 2020 verwacht.

‘De oorlog die ik eindelijk won’ van Kimberly Brubaker Bradley

Twee jaar geleden was de voorloper van dit boek 'De oorlog die mijn leven redde' aan de beurt. Het verhaal van de twaalfjarige Ada die door haar moeder in hun bovenhuis opgesloten gehouden wordt omdat ze een klompvoet heeft. Die ernaar hunkert naar school te gaan en daarom stiekem met haar broertje samen als evacué in 1940 naar Kent gaat. Daar komen ze bij Susan in huis, worden door hun moeder teruggehaald en komen nadat hun moeder omkomt bij een bombardement in Londen weer in Kent terecht.

Oorlog

Deel twee start met de ziekenhuisopname van Ada, ze wordt aan haar klompvoet geopereerd. Maandenlang is ze in het ziekenhuis, Susan komt elke dag op bezoek en ook haar broertje Jamie ziet ze vaak. Als ze terug mag naar hun huis in Kent gebeurt het meest verschrikkelijke wat ze kan bedenken, het huis van Susan wordt bij een Duitse aanval met de grond gelijk gemaakt.  Ze gaan tijdelijk in het jachthuis van de adellijke familie Thornton wonen.  Daar krijgen Ada en Jamie  in hun dagelijkse leven steeds meer te maken met de gevolgen van de oorlog.  Lady Thornton trekt na de vordering van het landhuis ook bij Susan in , de joodse studente Ruth komt bij hen wonen, er zijn landmeisjes die helpen met het boerenwerk.  Voedsel wordt schaars, alles is op de bon, de oorlog beheerst hun hele leven. Ada moet daar mee leren dealen, wantrouwig als ze is ligt ze vaak dwars en gaat een conflict niet uit de weg.  

Boos

Alleen als ze paard rijdt kan Ada zichzelf zijn. Toen ze voor het eerst op weg naar Kent was  heeft ze vanuit de trein een meisje op een pony zien galopperen. Dat leek haar toen het ultieme geluk dat ze zou kunnen  bereiken. Van Susan heeft ze een pony gekregen, bijna dagelijks rijdt ze erop, dan voelt ze zich vrij en gelukkig. De rest van de tijd is ze vooral boos, al ziet ze dat zelf niet zo. Gelukkig laten de mensen om haar heen zich daardoor niet afschrikken. Zo komt het dat Ada langzaam loskomt van haar verleden en zichzelf leert overwinnen.

Hartverwarmend

‘De oorlog die ik eindelijk won’ is een hartverwarmend  boek. Kimberley Brubaker Bradley neemt je mee naar de heftige oorlogsjaren in Engeland, zo anders dan die in Nederland en toch ook zo herkenbaar.  Beklemmend, ontroerend en vol boosheid,  dit kinderboek  steekt menig volwassen boek naar de kroon.