‘Het geheim’ van Kathryn Hughes

Mary Roberts is gelukkig. Eindelijk, eindelijk is ze zwanger. Thomas en zij hebben zo vaak tevergeefs geprobeerd zwanger te worden, en nu lijkt het raak te zijn. De dokter heeft het bevestigd. Ze wil het Thomas wel dadelijk vertellen, maar dat gaat niet, hij werkt in een steenkoolmijn en zit diep onder de grond.  Het is 1975, er heerst grote werkeloosheid in Engeland, hij moet blij zijn dat hij werk heeft. Als Mary de volgende nacht om rond drie uur gebeld wordt, weet ze het al. Er is iets mis bij de mijn, Thomas zal nooit meer terugkomen! Ze staat er alleen voor. Gelukkig heeft ze haar pension in Blackpool nog, financieel zal ze het wel redden. 

Uitstapje
Een jaar later, in de hete zomer van 1976, gaat een groep mensen uit de volkswijk van Manchester een dagje naar zee, naar Blackpool.  Ze hebben er een leuke, gezellige dag. Alleen is er aan het eind van de middag, kort voor ze weer naar huis gaan, een klein incident. De 18-karige Petula is ziek geworden, gelukkig zijn er de moeders Daisy en Barbara om haar te helpen. Iets verlaat vertrekt de bus, iedereen is present, maar wat ze niet weten is dat Manchester verder weg is dan ze ooit hadden kunnen bedenken. 

Donor
Beth en Michael zitten in 2016 aan het ziekbed van hun vijfjarige zoon Jake. Hij heeft vanaf zijn geboorte een ernstige nieraandoening. Om de haverklap ligt hij in het ziekenhuis, de werking van zijn nieren gaat zienderogen achteruit. Een donornier zou een uitkomst zijn. Maar met zijn ouders heeft hij geen match en grootouders zijn er niet meer. En dat steekt. Vooral omdat de moeder van Beth nooit aan haar heeft willen vertellen wie haar vader was. Ze heeft dat geheim mee het graf in genomen. Beth en Michael zijn wanhopig. Wie zal hun zoon kunnen redden? Zullen ze ooit achter de identiteit van Beth’s vader komen? Of zijn ze afhankelijk van een toevallige match. 

Vlot geschreven
Kathryn Hughes weet alle stukjes van de puzzel in deze vlot geschreven familieroman  goed te doseren, waarna alles in de laatste hoofdstukken duidelijk wordt. De hoofdpersonen worden mooi geportretteerd en ook de kleinere rollen komen tot hun recht.  Hughes schreef eerder al ‘De sleutel’, dat boek is ook in uw bibliotheek aanwezig. 

‘De kolonieman’ van Angelie Sens

Johannes van den Bosch ( 1780-1844), volksverheffer in de naam van de koning. Dat is de ondertitel van dit kloeke boek over de bedenker en stichter van de Maatschappij van Weldadigheid met kolonies in Drenthe, België en Ommen ( De Ommerschans). Maar Johannes van den Bosch heeft veel meer op zijn conto staan. Vanaf zijn twintigste was hij bij kolonisatie betrokken, in de Oost, in de West en in de Nederlanden.

Indonesische Archipel
Johannes groeit als kind van een welgestelde familie op in Herwijnen. Hij kiest voor een militaire opleiding bij de genie en komt als zodanig in 1799 in Indonesië ( toen Indië) terecht.  Al snel weet hij op te klimmen op de maatschappelijke ladder daar en trouwt in 1804. Na wisselende successen op Java, vertrekt het gezin, er zijn inmiddels een paar kinderen geboren, in 1809 hals over kop naar Nederland. Na een kort onvrijwillig verblijf in Engeland komen ze in 1810 in Nederland aan. Van den Bosch wordt ingezet bij de bestrijding van Napoleon, ook hier wisselende successen, maar in 1815 is de strijd gewonnen. Van de Bosch begint een volgend groot project uit te denken. 

Weldadigheid
In 1818 is het zover, de plannen voor de start van de Maatschappij van Weldadigheid worden uitgevoerd. Van den Bosch heeft met zijn snelle geest en intelligentie een blauwdruk geschreven voor de vorming van een instituut waar mensen die in armoedige omstandigheden leven tot betere mensen verheven kunnen worden. Tot 1827 is hij er intensief mee bezig maar dan wordt hij door Koning Willem I tot commissaris generaal van de West benoemd. Na een reis door deze koloniën stuurt koning Willem I hem gelijk door naar Indonesië, drie jaar is hij daar Gouverneur-generaal om in 1834  uiteindelijk als Minister van Koloniën te worden aangesteld. 

Kolonieman
Johannes van den Bosch was dus echt een kolonieman. Land, kapitaal en arbeid, later nog aangevuld met water, dat waren zijn ingrediënten om een gezonde  kolonie op te bouwen. Of dat nu in Drenthe of in Suriname was. Angelie Sens geeft hem een menselijk gezicht, laat heel veel stemmen horen die hem om zijn stellingname bewonderden of minachtten. Ook veel inzicht in zijn familieleven en de vrienden en vijanden die hij maakte. Alles heel goed gedocumenteerd met een groot notenapparaat en bibliografie. Het boek is genomineerd voor de Libris Geschiedenis Prijs.

‘Dagboek van een verloskundige’ van Marlies Koers

Marlies Koers is midden twintig als ze in een verloskundigenmaatschap in Deventer stapt. Na haar opleiding heeft ze anderhalf jaar invalwerk gedaan, nu is het tijd voor een vaste stek. Het is wel even wennen, ook eindverantwoordelijk zijn voor de hele gang van zaken. Maar het gaat haar goed af. Wel komt ze doodmoe thuis elke dag. Daar is haar partner Martan die haar opvangt en bij wie ze uit kan razen, huilen, lachen, of net wat ze nodig heeft. 

Passie
Marlies heeft passie voor haar werk. Dat proef je in alle verhalen die ze vertelt. Of het nu gaat over een bevalling in een piepklein oververhit kamertje met aanstaande oma en kraamhulp erbij, over de kraamsuites in het ziekenhuis of de keren dat ze op het nippertje het ziekenhuis halen, onder alle omstandigheden weet ze de moed erin te houden.  Het omgaan met al die verschillende ouders, van de advocaat van de zuid-as ( nothing but the best for our child), tot de bevalling in oosterse relaxte wierooksferen, ook daar haalt ze haar plezier en energie uit. Gebroken nachten en onregelmatige werktijden, ze kan ermee omgaan. Maar het verdriet om een geboorte met fatale afloop, dat gaat niet in de koude kleren zitten. Ook dan moet je de ouders tot steun zijn. 

Duidelijk beeld
In al die verhalen geeft ze tussen neus en lippen door heel veel informatie over zwangerschappen en de begeleiding. Vaktermen legt ze uit, procedures worden helder, de samenwerking met de gynaecologen en andere verloskundigen, je krijgt een duidelijk beeld wat je als verloskundige meemaakt. Wie zwanger is kan veel leren van dit boek. Maar misschien is het dan wel iets teveel van het goede.  Wie erover denkt om de opleiding te gaan doen moet dit boek zeker lezen. En wie al kinderen heeft, kan in dit boek heel veel herkennen maar ook veel lezen wat je zelf gelukkig niet hebt meegemaakt! 

Aanstekelijk
Al met al vertelt Koers op aanstekelijke wijze, ook over haar privéleven, waardoor je alleen maar zin hebt om telkens weer nog een verhaal te lezen. Meer informatie over deze enthousiaste verloskundige die ook lezingen geeft en docent is aan een fysiotherapieopleiding is te vinden op www.marlieskoers.nl 

‘Twee fonkelrode sterren in de blinkend witte sneeuw’ van Davide Morosinotto

Het is deze week Kinderboekenweek met als thema ‘En toen…’  en het is oktober, Maand van de Geschiedenis.  Om deze twee zaken te combineren deze week een historische roman voor jongeren. Het thema is ‘Het beleg van Leningrad’ van 1941.  Dat klinkt misschien allemaal niet erg aanlokkelijk, toch is ‘Twee fonkelrode sterren..’ een waanzinnig spannend boek over een gruwelijke episode van de Tweede Wereldoorlog. 

Evacuatie
Als het Duitse leger optrekt naar Leningrad besluit de regering alle kinderen uit de stad te evacueren. Met treinen vol vertrekken ze richting Oeral. De twaalf jaar oude tweeling Nadja en Viktor  moeten ook mee. Hun vader en moeder, beide werkzaam bij de Hermitage, blijven in de stad. Ze krijgen elk schriftjes en potloden mee om een dagboek bij te houden. 

Uit elkaar
Aangekomen op het perron krijgen alle kinderen een stempel, Nadja 76, Viktor 77. Beiden hebben geen idee wat het betekent, maar als ze in moeten stappen blijkt dat ze elk in een andere trein geplaatst zijn. Nadja’s trein vertrekt als eerste, Viktor kort daarna. Viktor die goed oplet, ziet al snel dat ze Nadja’s trein voorbij gaan. Ook al voelt hij paniek, hij probeert zijn verstand erbij te houden.  De hele reis naar Kazan blijft hij alert. Maakt vrienden in de wagon waarin hij zit en hij besluit om hoe dan ook op zoek te gaan naar Nadja. 

Noodlottig
Nadja’s trein komt met horten en stoten niet verder dan 30 kilometer. De trein blijft op een verlaten perron  staan, vanwege de hitte slapen de meesten niet in de trein maar op een veld ernaast. Dat is hun geluk, er breekt brand uit in de trein en zo ontkomen ze aan een noodlottig einde. De overlevenden worden naar een volgende stad gedreven en worden in een kerk opgesloten. Het vijandelijke leger komt steeds dichterbij. Zal Nadja aan de Duitsers kunnen ontkomen? Zal ze haar tweelingbroer ooit terug zien? Zal Leningrad vallen?  En hoe gaat het met haar ouders?

Verbijsterend 
‘Het verbijsterende verhaal van de tweeling Viktor en Nadja’ berust op ware feiten en gebeurtenissen, terwijl het verhaal van de tweeling volkomen fictioneel is. Beklemmend, spannend, een echte pageturner, je moet doorlezen.  Voor alle tieners die van lezen houden, maar ook voor volwassenen een heerlijk boek.