‘Het Cassandra complex’ van Holly Smale

Cassandra Dankworth zit in zak en as. Haar vriendje Will heeft het uitgemaakt en ze is ontslagen door haar horkerige baas Barry. En dat alles binnen een paar uur. Hoe krijgt ze het voor elkaar zich elke keer zo in de nesten te werken?  Ze is goudeerlijk, zegt waarop het staat en mag graag dingen uitleggen. Maar niemand zit daar blijkbaar op te wachten. 

Schuldig

In Londen, deelt ze een flat met Sal en Derek, een stel dat voortdurend ruzie maakt. Ze gunnen Cassandra een piepklein kamertje, één klein keukenkastje en één plank in de koelkast. Toch is haar kamer de veilige plek die ze nodig heeft. Tien jaar geleden kwam ze naar Londen, na het tragische ongeluk waarbij haar ouders om het leven kwamen. Ze waren op weg naar haar diploma-uitreiking in Cambridge. Cassandra voelt zich zo schuldig daarover! Leeft met de wetenschap dat zij de dood van haar ouders op haar geweten heeft. 

Verfstof

Maar goed, ze zit diep in de penarie, geen baan, geen vriend, geen geld en straks geen huis. Ze heeft haar bureau uitgeruimd en gaat naar het koffietentje waar ze elke dag een bananenmuffin haalt. Ze is te vroeg, ze zijn er nog niet. Ze loopt in paniek verder, komt in een antibontdemonstratie terecht, wordt besproeid met een verfstof en kan alleen maar denken dat ze deze dag over zou willen doen. En dan gebeurt het, ze is terug bij gisteren, haar vriend Will is er weer, op kantoor gaat het zoals het elke dag gaat, ze heeft nog verkering en is niet ontslagen. 

Rommeltje

Ze reist in de tijd. Niet heel ver terug, vier maanden is het maximum. Ze leert Will weer kennen. Dat is heel erg goed opletten, dat ze zich niet verspreekt, niet iets zegt wat ze onmogelijk kan weten. Het lijkt prachtig, de tijd terugzetten. Maar het wordt een rommeltje, samen met de nare zaken die ze wegpoetst verdwijnen ook goede dingen. Hoe wordt ze de tijd de baas? Is die te sturen? Houdt ze het in de hand? De tijd zal het leren. 

‘Het Cassandra complex’ is een heerlijk boek. Je moet er even inkomen, maar als je doorhebt hoe het zit is het zo pakkend dat je alleen maar tot het verrassende einde door wil lezen.

‘Heel de wereld wordt wakker’ samengesteld door Jaap Robben

‘Het beste van de moderne kinderpoëzie in 333 gedichten’ is de ondertitel van dit kloeke boek. Nu weet ik te weinig van poëzie om een deskundig oordeel te geven over de inhoud. Maar dat is ook niet nodig. De selectie van Jaap Robben garandeert kwaliteit. Het boek heeft inmiddels een Zilveren Griffel gekregen en is daarom ook genomineerd voor de Gouden Griffel die op 29 september wordt uitgereikt. En ik weet wel zoveel van jeugdliteratuur dat ik kan zeggen dat deze bundel zeker een kanshebber is. 

Waar begin je

333 gedichten, waar begin je te lezen? Wel, allereerst heb ik in het toegankelijke register mijn favoriete schrijvers opgezocht: Erik van Os en Bette Westera. Ze zijn goed vertegenwoordigd. Met Ted van Lieshout (ja, die schrijver van Boer Boris), Kees Spierings en Edward van den Vendel staan ze in de top tien van meest geciteerde dichters. 

Strakblauw

De bundel is opgedeeld in vier aandachtsgebieden. Allereerst ‘Je leerde lezen letter, woord, gedicht’. Zoals ‘Boom, roos, vis’ van Sjoerd Kuijper, over hoe je de eerste woordjes leert op school, een schrift koopt en een boek gaat schrijven. Met heel veel boom. Of ‘Mooie dag’ van Ted van Lieshout over het kind dat heel vroeg wakker wordt en de hemel strakblauw kleurt voor zijn moeder. 

Pareltjes

In de volgende drie delen worden de gedichten wat gecompliceerder, vragen meer leeservaring van het kind. Maar ook hier pareltjes. ‘Doorwerken’ van Erik van Os bijvoorbeeld; Het schoolplein kijkt mij smekend aan. Een voetbal roept mij door het raam. Ik knik ik kom. Ik laat de som. Maar nog voor ik op wil staan, grijpt de juf me bij mijn naam.* Als uitsmijter ‘Mevrouw Verweerd’ van Bette Westera. Twee gedichten over dezelfde vrouw, één waarin ze klaagt dat ze geen kleinkinderen heeft, in het tweede wordt ze geadopteerd. 

Wie zou dit boek moeten gaan lezen (of gebruiken). Iedereen die poëzie een warm hart toedraagt! Alle meesters en juffen die voor de klas staan. Elke dag een gedicht om mee te beginnen! Ouders en grootouders die veel voorlezen en wel eens buiten het gangbare pad willen kijken. Leen het boek van de Bibliotheek! Staat het u aan, koop het! Het is het geld meer dan waard!

*Doorwerken

Het schoolplein kijkt
mij smekend aan.

Een voetbal roept
mij door het raam.

Ik knik
ik kom.

Ik laat
de som.

Maar nog voor
ik op wil staan

grijpt de juf me
bij mijn naam.

Erik van Os

‘Sparen voor geluk’ van Hika Harada

Je neemt een familieroman mee naar huis, over drie generaties vrouwen in Japan. Je bekijkt de inhoudsopgave en ziet tot je grote verbazing hoofdstukken als “Ga ervoor! Tien miljoen spaargeld’ en “Kosteneffectiviteit”. Wat is dit voor boek? Is het bij het verkeerde genre beland? Heel nieuwsgierig begin je te lezen. En dan, heel geruststellend, blijkt het toch een familieroman. Maar wel met een financieel tintje. 

Pensioen

Twee zussen Miho en Maho. De één jong getrouwd met een eenvoudige brandweerman, de ander net begonnen aan haar eerste baan. Hun moeder Tomoko, jarenlang moeder en huisvrouw. Hun grootmoeder Kotoko, de moeder van hun vader, sinds een paar jaar weduwe. Een vrouw met een nuchtere kijk op zaken, weer uitkijkend naar een baan om haar geslonken pensioen aan te vullen. 

Kostenplaatje

We volgen elk van hen met een eigen hoofdstuk. Miho is de eerste. Ze werkt in haar eerste baan, huurt een appartement in een dure buurt, ziet hoe bij een reorganisatie haar oudere collega genadeloos de laan wordt uitgestuurd. Dat zet haar aan het denken. Hoe wil ze zelf haar eigen leven inrichten? Zal ze verhuizen naar een minder chique buurt?  Het kostenplaatje wordt van alle kanten bekeken. Bovendien vergelijkt ze haar eigen leven met het ogenschijnlijk harmonieuze leven van haar zus. 

Topverkoper

Tomoko krijgt een vreselijke boodschap, ze heeft kanker. Bovendien gaat haar beste vriendin scheiden. Het zet haar aan het denken over haar eigen situatie. Haar veel afwezige echtgenoot, de band met haar kinderen en haar schoonmoeder. Wil ze wel zo verder? Grootmoeder Kotoko heeft andere zorgen. Haar pensioen is aan het slinken, ze wil eigenlijk wel weer een baan. Hoe lang is het geleden dat ze in een warenhuis werkte en daar topverkoper was? 

Prijskaartje

Ik weet niet hoe het in Japan in een familie of in de maatschappij toegaat. Maar als ik dit boek lees kan ik niet anders denken dan dat al het geluk dat de vrouwen willen vinden in geld wordt vertaald. Aan alles hangt een prijskaartje, ze hebben het voortdurend over effecten, pensioenen, ziektekosten, kosten van het dagelijkse leven. Zuinig zijn is het credo. Het is vooral een heel interessant boek waarin de familiebetrekkingen, ondanks al dat financiële gedoe, een zeer voorname rol spelen.

‘Wind in de zeilen’ van Trish Doller

Het is nog geen jaar geleden dat Anna Becks vriend Ben is overleden. In een diepe depressie heeft hij zichzelf het leven benomen. Anna’s verdriet is enorm en wordt nog vergroot door de houding van haar schoonmoeder. Alles wat Anna en Ben samen hadden heeft ze teruggeëist, waaronder de verlovingsring en hun boot. Maar de boot laat Anna zich niet afpakken. Het was de droom van Ben en haar om samen door het Caribisch gebied naar Trinidad te varen. Toen hij nog in goeden doen was had Ben de reis al uitgestippeld. In een vlaag van woede en verdriet besluit Anna de reis dan maar alleen te gaan maken. 

Shock

Echt een goede zeiler is ze niet en de eerste overtocht vanuit Miami naar Bimini gaat al bijna mis als ze op een haar na door een tanker wordt overvaren. Hoe moet ze de rest van de reis door zien te komen? De oversteek naar Turks- en Caicoseilanden en Puerto Rico is meer dan zeshonderd kilometer. Dat gaat ze echt niet in haar eentje redden. Ze moet hulp zien te vinden en hangt daarom een briefje op dat ze een bemanning zoekt. Als ze haar moeder belt en over haar plan vertelt is die in shock. “Het was Bens reis, voegt ze Anna toe, niet de jouwe”. 

Vreemde

Terneergeslagen door de gebeurtenissen tijdens de doorwaakte zeilnacht en de reactie van haar moeder, heeft ze een beroerde dag. Ze drinkt zich klem, pikt een vent op maar bedenkt zich net op tijd, valt al jankend en straalbezopen in de rubberboot waarmee ze aan land gekomen is in slaap. De volgende ochtend wordt ze wakker in haar eigen kajuit. Verbaasd over hoe ze daar gekomen is krijgt ze de volgende schok te verwerken, er staat een vreemde man rustig koffie te drinken op haar boot! Wie is hij en hoe komt hij daar? 

Luchtig

‘Wind in de zeilen’ is ondanks het pittige thema niet zwaar om te lezen. Doller heeft een luchtige manier van vertellen, schuwt de moeizame episodes niet. Juist door deze aanpak komt Anna steeds meer tot leven en kun je het boek bijna niet wegleggen!  Goed om te weten dat hierna nog twee delen volgen, één met de zus en de ander met de beste vriendin van Anna, in de hoofdrol. 

Klik hier voor het reisplan van Anna. En luister hier naar de Play list van de muziek die Doller tijdens het schrijven beluisterde.