‘Oorlogskind’ van Mechtild Borrmann

Hamburg, januari 1947. Hanno Dietz zwerft door de verwoeste straten van de stad. Op zoek naar voedsel en brandstof.  Met zijn moeder en zusje woont hij in een kleine kamer van hun verder gebombardeerde huis, hun vader is al meer dan vijf jaar vermist.  Het is ijskoud, de kolentreinen rijden niet meer, daar kon je nog wat kolen vanaf stelen, nu ruilt hij de dingen die hij vindt voor voedsel. In een kelder van wat eens een chique huis was treft hij niet alleen hout aan, er ligt ook het lijk van een jonge vrouw.  Weer buiten staat zijn zusje Wiebke op hem te wachten, achter haar schuilt een peuter,  ze kunnen het niet over hun hart verkrijgen het goed geklede jongetje achter te laten en nemen het mee naar huis, naar hun moeder. Zij zal wel raad weten.

Landgoed

Keulen, augustus 1992. Anna viert haar veertigste verjaardag. Ondanks dat ze al vijf jaar gescheiden zijn is haar ex Thomas ook aanwezig.  Bij het opruimen brengt hij het tijdens de oorlog verloren landgoed van haar moeder ter sprake.  Zou haar moeder misschien er toch nog belang bij hebben het landgoed terug te eisen. Na de val van de muur in 1989 hebben meer mensen met succes geprobeerd hun goederen uit het voormalige Oost-Duitsland weer in handen te krijgen. Anna ziet het haar aan alcohol verslaafde moeder niet doen. Hun relatie is problematisch, haar moeder zwijgt als het graf over wat haar tijdens en kort na de oorlog is overkomen. Maar Anna’s nieuwsgierigheid is gewekt, als ze brieven en andere papieren van het landgoed Uckermark vindt besluit ze er in de herfstvakantie, ze is lerares aan een middelbare school, een kijkje te gaan nemen. Het zet haar op het spoor van een ongelooflijke geschiedenis die haar leven voorgoed zal veranderen.

Sprankje hoop

Drie verhaallijnen leiden naar de ontknoping van deze knap geconstrueerde roman. Het verhaal van de familie Dietz met het anonieme pleegjongetje, de gebeurtenissen op het landgoed Uckermarck tijdens en na WOII en de speurtocht van Anna.  Mechtild Borrmann weet historische feiten en fictieve verhaallijnen prachtig te verweven.  Je hebt het gevoel dat je vooral de familie Dietz heel goed leert kennen, de krachtige moeder die niet opgeeft en telkens weer een sprankje hoop ziet en de kansen die zich voordoen benut.  Het boek leest als een detective, je wil weten hoe de vork in de steel zit, wegleggen is geen optie.

‘Gwendys knoppenkist’ van Stephen King en Richard Chizmar

Gwendy is niet echt tevreden met zichzelf. Ze is twaalf en aan de dikke kant, op school wordt ze door de akelige Frankie Stone uitgescholden voor Zeppelin. Nu ze op de middelbare school begint wil ze daar een eind aan maken, ze begint daarom te trainen. Elke dag beklimt ze in een oplopend tempo, nou ja in het begin vooral puffend,  de klif Suicide Rock. Driehonderdvijf treden, elke dag opnieuw en met steeds beter resultaat. Boven aangekomen puft ze uit. Al een paar dagen heeft ze daar een oude man met een zwart bolhoedje op een bankje zien zitten. Vandaag spreekt hij haar aan. 

Geheim

Gwendy weet heel goed dat ze niet met vreemden mag praten. Toch gaat ze met de man in gesprek. Hij schijnt haar beweegredenen om te gaan hardlopen te kennen, eigenlijk kan hij een griezelig goed beeld van haar schetsen. Gefascineerd luistert Gwendy naar de man. Als hij met een cadeau op de proppen komt, een geheimzinnige knoppenkist, kan ze het niet weigeren. Nieuwsgierig als ze is moet ze weten hoe de kist werkt. Elke dag geeft de kist haar een chocolaatje, zo nu en dan een zilveren dollar. Niemand mag van de kist weten, Gwendy verstopt het ding in de kelder van hun huis. Elke dag eet ze een chocolaatje op, elke dag verandert er wat in haar omgeving. Haar ouders stoppen met drinken, zelf wordt ze zelfbewuster, vrijer en ambitieuzer. De knoppenkist bepaalt haar tiener- en jongvolwassenjaren en blijft haar uitdagen. Want er zijn knoppen waar ze absoluut niet aan mag komen, knoppen die de hele wereld op zijn kop kunnen zetten, met mogelijk fatale gevolgen.  Zal het haar lukken van die knoppen af te blijven?

Magie

King en Chizmar vertellen in deze novelle een magisch verhaal. Niet de gebruikelijke demonische zwarte krachten die King gewoonlijk in zijn boeken verwerkt, ‘het kwaad’ dat goede mensen treft. Nee een meer subtiele aanpak die voor de diehard fans van King waarschijnlijk te soft zal zijn maar andere, meer teerhartige lezers zeker zal bekoren. Opvallend is de sfeervolle ouderwets aandoende cover en de prettige lay-out.

‘Een klein gebaar’ van Lucy Dillon

Libby en Jason, jonge dertigers,  verhuizen van Londen naar Longhampton.  Hij is op een vervelende manier zijn baan in de aandelenwereld kwijtgeraakt, ze verkopen hun huis en trekken in bij zijn moeder Margaret.  Margaret runde samen met haar man een gezellig familiehotel, nu hij is overleden trekt ze dat eigenlijk niet meer. Jason en Libby schieten haar daarom te hulp, zij zullen het hotel opknappen en weer rendabel maken.  Ze willen het familiehotel  veranderen in een modern boutiquehotel met veel beleving en grandeur.  Maar de realiteit is weerbarstig.  Jason schetst hun financiële situatie veel te rooskleurig, Margaret gedraagt zich als een kwaadaardige schoonmoeder, de aannemer gooit het bijltje erbij neer, Libby zit dik in de problemen.  Als Jason dan ook nog de benen neemt zit er voor Libby niets anders op haar vrienden in te schakelen om toch nog iets van de plannen te realiseren.

Geheugenverlies

Bovenop dit alles geeft Libby ook nog onderdak aan een jonge vrouw die bij een auto-ongeluk op de stoep van het hotel haar geheugen is kwijtgeraakt. Haar enige identificatie is een briefje met het adres van het hotel. De artsen in het ziekenhuis blijven terecht volhouden dat de herinneringen echt terug zullen komen. Flitsen uit het verleden van Alice geven  haar weer enige identiteit maar niet genoeg om weer een zelfstandig bestaan op te bouwen. Gelukkig kan ze in het hotel aan het werk, extra handen zijn zeer welkom. Samen met Libby werkt Alice stug aan de renovatie van het hotel, niet wetend van de donkere wolken die haar eigen toekomst al snel zullen bedreigen.

Hond

Lucy Dillon is in Engeland bekend van haar romantische boeken waarin ook altijd een prominente rol is weggelegd voor een hond. Zoals ‘In een klein gebaar’ de basset Bob een belangrijke rol speelt als hulphond, komen in al haar boeken aanhankelijke, grappige en eigenzinnige viervoeters voor.  Van haar romans zijn er nu twee vertaald in het Nederlands, ‘Een klein gebaar’ en ‘Honderd stukjes van mij’.  Dat laatste boek is ook in de bibliotheek aanwezig.

‘Een verre plek vlakbij’ van Hayley Long

Griff en Dylan trekken met hun ouders de hele wereld over. Elke twee jaar verkassen ze naar een nieuw werelddeel waar de ouders een betrekking op een internationale school aangaan.  Zo woonden ze al in Shanghai, Barcelona en München. Ze beginnen nu aan hun tweede jaar in New York, het is zomervakantie, Griff is jarig, het is zijn dertiende verjaardag en ze komen terug van vakantie. Het is bloedheet in de stad, de jongens zitten te etteren op de achterbank,  hun moeder zet in arren moede de radio wat harder, ze zijn al bijna in hun wijk Queens als het noodlot toeslaat. Ze komen in een dodelijk ongeluk terecht , hun ouders zijn op slag dood, Griff en Dylan belanden in het ziekenhuis.

Wales

Omdat er verder niemand in New York is die hen op kan vangen komen de jongens bij de directeur van hun school terecht. Na vijf dagen ziekenhuis kunnen ze naar haar toe, in de tussentijd zal het Britse consulaat iets voor hen proberen te regelen. In de VS blijven is uitgesloten. De mensen van het consulaat vinden een nicht van hun moeder in Wales, zij en haar man zijn bereid de jongens in huis te nemen. In New York zijn ze al wat op adem gekomen, Blessings, de directeur van de school, heeft ze fantastisch opgevangen. Maar hoe zal het in Wales gaan? Zijn Dee en haar man Owen wel geschikt om zomaar kinderen in huis te nemen? Dylan voelt zich verantwoordelijk voor zijn broertje, hij ziet dat Griff zich steeds meer terugtrekt. Zelf heeft hij een ontsnappingsroute voor zijn verdriet, steeds vaker gaat hij in gedachten terug naar de plaatsten waar ze gewoond hebben en de mensen die daar bij horen: een verre plek vlakbij.

Tragedie

Verdriet, liefde, vreugde, verbijstering,  al deze heftige emoties spelen een hoofdrol in dit fantastische boek. Met raffinement en empathie schetst Hayley Long de weg die de jongens gaan na het heftige ongeluk. Petje af voor Dee en Owen, voor hun inzet en begrip, petje af voor de suffe leraar die Griff aan een speciaal project mee laat doen. Maar vooral petje af voor de auteur die ons laat genieten en treuren met Griff en Dylan, die hun karakters diepgang en authenticiteit geeft waardoor je ze niet snel zult vergeten.