22 januari 2019

‘Gwendys knoppenkist’ van Stephen King en Richard Chizmar


Gwendy is niet echt tevreden met zichzelf. Ze is twaalf en aan de dikke kant, op school wordt ze door de akelige Frankie Stone uitgescholden voor Zeppelin. Nu ze op de middelbare school begint wil ze daar een eind aan maken, ze begint daarom te trainen. Elke dag beklimt ze in een oplopend tempo, nou ja in het begin vooral puffend,  de klif Suicide Rock. Driehonderdvijf treden, elke dag opnieuw en met steeds beter resultaat. Boven aangekomen puft ze uit. Al een paar dagen heeft ze daar een oude man met een zwart bolhoedje op een bankje zien zitten. Vandaag spreekt hij haar aan. 

Geheim
Gwendy weet heel goed dat ze niet met vreemden mag praten. Toch gaat ze met de man in gesprek. Hij schijnt haar beweegredenen om te gaan hardlopen te kennen, eigenlijk kan hij een griezelig goed beeld van haar schetsen. Gefascineerd luistert Gwendy naar de man. Als hij met een cadeau op de proppen komt, een geheimzinnige knoppenkist, kan ze het niet weigeren. Nieuwsgierig als ze is moet ze weten hoe de kist werkt. Elke dag geeft de kist haar een chocolaatje, zo nu en dan een zilveren dollar. Niemand mag van de kist weten, Gwendy verstopt het ding in de kelder van hun huis. Elke dag eet ze een chocolaatje op, elke dag verandert er wat in haar omgeving. Haar ouders stoppen met drinken, zelf wordt ze zelfbewuster, vrijer en ambitieuzer. De knoppenkist bepaalt haar tiener- en jongvolwassenjaren en blijft haar uitdagen. Want er zijn knoppen waar ze absoluut niet aan mag komen, knoppen die de hele wereld op zijn kop kunnen zetten, met mogelijk fatale gevolgen.  Zal het haar lukken van die knoppen af te blijven?

Magie
King en Chizmar vertellen in deze novelle een magisch verhaal. Niet de gebruikelijke demonische zwarte krachten die King gewoonlijk in zijn boeken verwerkt, ‘het kwaad’ dat goede mensen treft. Nee een meer subtiele aanpak die voor de diehard fans van King waarschijnlijk te soft zal zijn maar andere, meer teerhartige lezers zeker zal bekoren. Opvallend is de sfeervolle ouderwets aandoende cover en de prettige lay-out.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten