‘Muk’ en ’t Waanzinnige kinderkookboek’ van Mark Haayema

Deze week twee boeken van Mark Haayema, een prentenboek en een kookboek. Mark is zo actief als een bezige bij. Hij schrijft, hij regisseert, hij is poppenspeler, hij werkt mee aan allerlei tv-programma’s (o.a. De Boterhamshow) en is organisator van Wortelpop, het kinderfestival bij de Beerze Bulten in Ommen. Kortom hij is een druk baasje dat zich door niets en niemand uit het veld laat slaan. 

LeQeur
Het kinderkookboek maakte hij samen met kok Hugo Kennis, illustrator Emanuel Wiemans en fotografe Saskia Lelieveld. Restaurant LeQeur is de setting waar alles plaats vindt. De kok maakt daar de heerlijkste gerechten. Van een simpele tomaten-groentesoep, natuurlijk met ballen, tot een Pavlovataart. Je leert er alles over snijden (pas op, voorzichtig, je vingers!), wat hoog of laag vuur betekent en over de Mies an Plas.

Wat je mee moet nemen op een picknick of hoe je een high tea serveert. Alles gelardeerd met mooie foto’s, duidelijke recepten, werkbeschrijvingen, verhaaltjes en gedichten: 

‘Lust Niks’: 
“Vaak hoor je kinderen zeuren:
Gertver, iew dat lust ik niet.
Ik wil dat niet, dat laat ik staan,
doe mij maar een portie friet. 

Gisteren was er zo’n gevalletje
in restaurant LeQeur.
Ze kwam op haar tractor
en het begon al bij de deur”.

Hoe dit afloopt? Het wordt in elk geval geen friet. 

Muk
Het prentenboek gaat over het hondje Muk. Het is een dalmatiër en hij heeft al negen stippen. Hij wil er zo graag meer hebben. Samen met zijn groene vriend de vlieg gaat hij op zoek naar meer stippen. Ze gaan naar het weiland, daar vinden ze een mooie zwartbonte koe met wel heel grote stippen. Misschien weet zij hoe je een stip kunt verdienen? Zodat Muk er straks tien of nog meer heeft. Maar wat een teleurstelling, de koe kan hem niet helpen? Of misschien per ongeluk toch wel? 

Muk is een heel lief verhaal met prachtige tekeningen van Laury Tinnemans en Job van Gelder. Het boek is vanaf januari 2022 ook als theatervoorstelling te zien. Onder andere op 19 maart 2022 in Theater Carrousel in Ommen. 

De productiviteit van Mark kent voorlopig nog geen einde. Onlangs verscheen ‘Wordt maar beter’ en we kijken al reikhalzend uit naar de komst van ‘Gerda de goudvink’.

https://www.markhaayema.nl/

‘De bibliotheek van Parijs’ van Janet Skeslien Charles

Het is februari 1939 als Odile na een opleiding tot bibliothecaris solliciteert bij de American Library in Parijs. Ze heeft de nodige tegenstand van haar ouders moeten overwinnen maar het gaat haar lukken, ze krijgt de aanstelling. De bibliotheek is een plek waar zich dagelijks een groot aantal paradijsvogels verzamelen. Professoren, oud-diplomaten, huisvrouwen, maar ook Engelstalige kinderen met hun ouders zijn kind aan huis. 

Personeel
En het personeel is al net zo bijzonder geschakeerd, Miss Reeder, de doortastende directrice uit de VS, Boris, een vluchteling uit Oost-Europa, Bitsi, de vrolijke jeugdbibliothecaris, Peter en Helen die een stel worden, en nu dus ook Odile. Dochter van een politiecommissaris, en tweelingzus van Rémy. Odile is helemaal op haar plek. Ze geniet van elk aspect van het werken in de ALP. De dreiging van oorlog en het uitbreken ervan maakt het werken wel ingewikkeld, maar het personeel houdt vol en houdt de bibliotheek open. 

Lilly
In de tweede verhaallijn vinden we Odile in 1983 in Montana, VS. Als oorlogsbruid gekomen, haar man is vier jaar geleden overleden, is ze nu de buurvrouw van de jonge tiener Lilly. Odile leidt een teruggetrokken leven, alleen op zondag laat ze zich zien in de kerk. Lilly is gefascineerd door haar. Ze wil alles weten over Frankrijk en het liefst ook Frans leren.

Daarom stapt ze op een dag bij Odile binnen met de mededeling dat ze een spreekbeurt over Frankrijk gaat houden en graag wil dat Odile haar daarbij helpt. Het is het begin van een bijzondere vriendschap die zowel Odile als Lilly door moeilijke tijden sleept. Maar is hun vriendschap sterk genoeg? Is Lilly moedig genoeg om door het schild van Odile te breken? Zal Odile echt het achterste van haar tong laten zien? 

Verzinsel
Janet Skeslien-Charles heeft als programmamanager in de ALP gewerkt. De verhalen die ze daar hoorde zijn de bron van deze roman. De meeste genoemde personen hebben daadwerkelijk in de American Library gewerkt. Zo is deze roman een prachtige mix van feiten en verzinsel. Met een geweldig motto in het nawoord: “…ervoor te zorgen dat bibliotheken en leermiddelen voor iedereen beschikbaar zijn, en dat we mensen behandelen met waardigheid en mededogen”.

‘Getekend: sporen van kindermishandeling’ van Gijs Wanders en Herman van Hoogdalem

In elke schoolklas in Nederland zit gemiddeld één kind dat misbruikt of mishandeld wordt. Dat gegeven is schrikbarend. Hoe kun je erachter komen of een kind in die situatie zit? Veel kinderen die het overkomt, houden de mond stijfdicht. Door goed te kijken is het antwoord van Gijs Wanders in het voorwoord van dit indrukwekkende boek.  En als je dan niets ziet, nog beter kijken, luisteren en vertrouwen winnen. De slachtoffers verdienen aandacht. 

Hameeda
Om als mishandeld kind een volwaardig leven op te bouwen is verschrikkelijk moeilijk. Hameeda Lakho weet daar alles van. Zij is de initiatiefneemster van dit boek. Wil hiermee het taboe doorbreken. Geboren in Pakistan werd ze op vierjarige leeftijd samen met haar moeder en twee zusjes door haar vader naar Nederland gehaald. Gelijk bij aankomst ging het al mis, ze waren in de ogen van vader te brutaal. Jarenlange mishandeling volgt, tot een familielid melding maakt en ze in een kindertehuis komt. 

Portretten
Ook Mary-Jane, Cynthia, Yassine, Fouad, Lana, Sabrina, Jurgen en Marjan vertellen hun verhaal. Schrijnende gebeurtenissen die hun levens voor altijd zullen kleuren. Toch hebben ze de moed gehad aan dit project mee te doen. Niet alleen te vertellen wat hen overkomen is. Ook geportretteerd worden. En dat alles in één sessie. Eerst een schets, daarna een portret. Geschilderd door Herman van Hoogdalem. 

Ziel
Mooi zijn de reacties van de geïnterviewden bij het zien van hun beeltenis. Zoals Marjan het verwoordt: ”deze tekening laat zien hoe ik nu in het leven sta. Ik sta sterk in mijn schoenen en durf van me af te bijten, wat vroeger nooit lukte”. En Hameeda: “door de ogen kun je mijn ziel zien. Je ziet iemand die heeft geleden, die van heel ver is gekomen. Tegelijkertijd zie je kracht. Als ik was blijven hangen in het verdriet, was ik nooit geworden wie ik ben vandaag”. 

Moed en kracht
Al met al is ‘Getekend’ een zeer indrukwekkend boek. Het getuigt van moed en kracht van de deelnemers. Een inspiratie voor allen die met hun lot begaan zijn of die hetzelfde lot moesten ondergaan.

‘Kastanjehove’ van Tommie Niessen en Loes Wouterson

Thomas Nelson weet niet zo goed wat hij met zijn leven wil. Hij is nog jong, toch is hij al aan twee studies begonnen en weer afgehaakt. Op aandrang van zijn moeder, zij werkt in de zorg, is hij nu met een opleiding in de zorg bezig. Twee stages heeft hij al achter de rug als hij met frisse tegenzin op de Kastanjehove begint. Gelijk de eerste dag komt hij op het nippertje op tijd. Hij moest eerst nog langs de begraafplaats, even met zijn overleden opa praten. Maar nu is hij er, de stage kan beginnen!

Engelen en duveltjes

Bij de ingang komt hij Joop tegen, bewoner van de Kastanjehove die zijn ochtendsigaretje rookt. Jolige man, denkt Thomas. Joop waarschuwt Thomas: “… je niet op de kop laten zitten door al die vrouwen hier: je moet allenig de engelen en de duveltjes goed uit elkaar houden”. Maar ja, dat is nog niet zo makkelijk. De meeste collega’s zijn oververmoeid. Een strakke manager vraagt veel van hen. Wie is dan de engel, wie het duveltje?

Nieuwbouw

Er is van alles gaande op de Kastanjehove. Er is een nieuwe directeur die voor nieuwbouw is. De plannen zijn al helemaal rond, alleen de bewoners weten officieel nog van niets. In werkelijkheid zijn ze behoorlijk goed op de hoogte en zinnen ze op acties, want het staat ze niets aan dat ze tijdelijk naar elders moeten, uit elkaar gehaald zullen worden. Zoals Jannie, de bedlegerige bewoner die altijd als eerste alle nieuwtjes weet, het zegt: het is dan een afscheid voor altijd. Tegen de tijd dat de nieuwbouw klaar is, zijn wij allemaal dood. Thomas gaat bijna kopje onder in alle hectiek.

Karaktervol
Tommie Niessen heeft zelf in de zorg gewerkt, werkt nu als zelfstandig verpleegkundige, is schrijver en spreker. Eerst begon hij met een blog, daarna volgden twee boeken: ‘Tommie in de zorg’ en ‘Tommie in gesprek’. ‘Kastanjehove’ is zeer prettig te lezen. De bewoners zijn karaktervol neergezet, Janny, Joop en Toos zul je niet snel vergeten, het geruzie en gedoe van het personeel is herkenbaar. Het is een beetje ‘Hendrik Groen’ maar dan door de ogen van de stagiaire.