‘De moordclub (op donderdag) van Richard Osman

Vier bewoners van Coopers Chase, een luxueuze oudeknarrenhof op het platteland van Kent, vormen met elkaar een moordclub. Eens per week komen ze (op donderdag) bij elkaar. Dat is namelijk de enige dag dat ze ongestoord in de recreatieruimte terecht kunnen. Ze krijgen oude dossiers van Penny die vroeger bij de politie werkte. Helaas is Penny nu ernstig ziek en kan ze niet meer mee doen.  Maar Elizabeth, aanvoerder van de club met connecties over het hele land die haar van informatie kunnen voorzien, gaat nog dagelijks naar haar toe om haar bij te praten. 

Nieuwkomer

Penny’s plek wordt ingenomen door nieuwkomer Joyce. Oud-verpleegkundige en met een goede kijk op dodelijke verwondingen en andere medische zaken. Oud vakbondsman Ron, nogal heetgebakerd, en oud psychiater Ibrahim, tikkeltje ijdel maar  verder de rust en kalmte zelve, completeren de club van vier. Als op een dag politieagente Donna naar de knarrenhof komt om over inbraakpreventie te praten, wordt ze al snel door de moordclub gekaapt om heel andere dingen te bespreken. 

Donna

Met de moord op één van de eigenaren van de knarrenhof  begint  voor de moordclub een spannend onderzoek. Agent Donna wordt hun liaison bij de politie, Elizabeth weet het zelfs zo te spelen dat Donna aan de recherche wordt toegevoegd. Zo is informatie uit de eerste hand gegarandeerd. Niet lang na de eerste moord wordt ook de tweede eigenaar, die grootse plannen voor uitbreiding van Coopers Chase had, tijdens een schermutseling voor de ogen van bijna alle bewoners omgebracht. Een dodelijk injectie fentanyl. Wie kan aan dit verdovingsmiddel komen? Wie zit achter beide moorden? Heeft het criminele  verleden van de slachtoffers ermee te maken? De moordclub gaat onvervaard aan de slag, eindelijk een echte zaak waar ze aan kunnen werken, eindelijk laten zien wat in hun mars hebben! 

Onderkoeld
Richard Osman, televisieproducent en presentator van het programma Pointless bij de BBC,  debuteert met ‘De moordclub’ als auteur. Een goed debuut, het is een prima detectiveverhaal, maar vooral is het heel erg Brits en humoristisch. Als presentator houdt hij van een ingehouden grap, zo komt het boek ook over. Bij het lezen moet je dan ook geregeld grinniken om de onderkoelde humor. 

‘De beentjes van Sint-Hildegard’ van Johan Nijenhuis

Jan en Gedda zijn al 35 jaar bij elkaar. Ooit heeft Gedda Jan gered van de ondergang. Na een ongeluk waarbij zijn vrouw en dochtertje omkwamen kwam Jan Gedda tegen. Ze greep hem bij de lurven, regelde alles in zijn leven en zette hem weer op het goede spoor. Maar nu zijn schoonvader is overleden ziet Jan waartoe de verregaande bemoeienis van zijn vrouw en schoonmoeder kunnen leiden: tegen zijn wil wordt zijn schoonvader begraven in plaats van gecremeerd. Want het kerkhof is zo makkelijk dichtbij en dan kan schoonmoeder elke dag even naar het graf toe. Ondanks Jan’s tegensputteren gaat het zo als de vrouwen bedisseld hebben. 

Begeleid wonen

Het opent Jan de ogen. Hij kan niet langer in dit huwelijk dat veel weg heeft van begeleid wonen ( maar daar heb je misschien nog meer vrijheden dan Jan nu ervaart) blijven hangen. Maar scheiden wil Jan ook niet. Gedda heeft hem tenslotte gered, ze houdt veel van hem, daarvan is hij overtuigd. Hoe ontkomt hij aan haar bedilzucht zonder haar voor het hoofd te stoten? 

Alzheimer
Op de kinderboerderij krijgt hij een ingeving: Alzheimer is zijn nooduitgang. Jan veinst dummelig te worden, nog wel iets erger dan dat, van het ene op het andere moment is hij de weg kwijt. Gedda regelt opvang en Jan komt op de gesloten afdeling van een verpleeghuis terecht. Daar komt hij zijn oude makker en studiegenoot Anton tegen. Die trapt niet in zijn leugenachtige dementie. Jan krijgt een week om orde op zaken te stellen. Een week waarin Jan de laatste wens van zijn schoonvader laat uitkomen. Maar is een week lang genoeg om zijn huwelijk te redden? Jan hoopt er het beste van. 

Ondertiteling
De film ‘De beentjes van Sint-Hildegard’ heeft al een groot publiek in de bioscoop getrokken. Dik kans dat u de film al heeft gezien. Toch blijft het de moeite waard nog eens te kijken. De hoofdrolspelers Herman Finkers en Johanna ter Steege, beiden geweldige acteurs.  De bijrollen met daarin een keur aan  bekende Twentenaren als Leonie ter Braak, Erik Dijkstra, Nathalie Baartman, Thea Kroese en Daphne Bunskoek. Ook spelers die in ‘Van jongeleu en oale groond’ en bij ‘Hanna van Hendrik’ voorbijkwamen. Iedereen kent in zijn of haar omgeving wel een Gedda. Het is zo herkenbaar. En voor wie geen Twents spreekt, geen zorgen, er is ondertiteling ( heeft Gedda geregeld!). 

‘Noem haar naam’ van Jorie Horsthuis

Jorie is een halve tweeling. Haar tweelingzusje is tijdens hun geboorte in 1981 levenloos ter wereld gekomen. Tot ze zes is weet Jorie het niet. Op een dag vertelt haar moeder haar in tranen dat ze de helft van een tweeling is. Omdat Jorie ziet hoeveel verdriet haar moeder daarbij heeft brengt ze het gegeven van tweeling zijn in haar jonge jaren nog nauwelijks ter sprake.  Na de tweeling zijn er al snel twee broertjes geboren, het jonge, drukke gezin wordt opgeslorpt door de dagelijkse bezigheden en het verloren zusje raakt ogenschijnlijk op de achtergrond. In haar tienerjaren verdringt Jorie het bijna maar als volwassene kijkt ze er anders tegenaan. ’Ze gaat op zoek naar een zusje dat er nooit is geweest'. 

Pijnlijk
Allereerst gaat ze het gesprek met haar ouders aan. Pijnlijk vindt ze dat. Ze informeert haar inmiddels volwassen broertjes, de één is positiever dan de ander. Ze gaat zich inlezen, heeft gesprekken met deskundigen op het gebied van doodgeboorte en verlies. Ze neemt contact op met het ziekenhuis waar ze geboren zijn (Hengelo), met de gemeente, met het crematorium. Ze spreekt de gynaecoloog en de vroedvrouw en prijst zich gelukkig dat  beiden haar te woord willen staan. Ondertussen spookt nog steeds de angst van vroeger door haar hoofd,  heb ik mijn zusje in de buik vermoord? 

Naam
Haar zoektocht naar wat er gebeurd is in 1981 en in het gezin waar ze opgegroeid is geeft Jorie niet alleen inzicht in haar eigen gevoelens maar gaat het hele gezin aan. Jorie neemt ze mee op haar pad, haar ouders reageren elk heel anders maar lopen wel samen met Jorie op. De zoektocht brengt verdriet, bezorgdheid, boosheid, opluchting en openheid waar in het verleden het stilzwijgen de overhand had. Uiteindelijk wordt de naam genoemd, de naam van haar tweelingzusje waar ze zo weinig van wist maar die steeds eigener wordt.  Het zusje dat, ook al is ze er nooit fysiek geweest, helemaal bij hen hoort. 

Monumentje
Het is een monumentje voor haar tweelingzusje, dit boek waarin Jorie naar haar op zoek gegaan is. Het verhaal ontroert je, houdt je bezig, roept bewondering op. Bewondering voor de wijze waarop Jorie Horsthuis het thema opgepakt heeft, bewondering voor haar doorzettingsvermogen en de stijl waarin ze het gegoten heeft. Journalistiek , soms zakelijk, kritisch op zichzelf, maar bovenal buitengewoon eerlijk over haar gevoelens die haar zoektocht opriep.

‘De kinderen van het klooster’ van Sandrine Destombes

Parzival Benoit, gendarme in Crest, staat nog maar aan het begin van zijn carrière als hij bij een vreemd incident betrokken raakt. Op straat houdt hij een jonge vrouw in een auto aan omdat zij een kind naast zich heeft zitten. Benoit spreekt de chauffeuse vermanend toe, ze moet haar dochter achterin laten zitten. Als het meisje vervolgens zegt dat dit haar moeder niet is en iets begint te brabbelen over 6-6-b, geeft de vrouw vol gas en vliegt ervandoor.  Benoit is stomverbaasd, hij heeft er een unheimisch gevoel bij.  Nog akeliger wordt het als de auto iets verderop uit de bocht vliegt en bij een brug tegen een boom terecht komt. De vrouw is op slag dood, het meisje gaat zwaar gewond naar het ziekenhuis. Van beiden is onbekend wie ze zijn. 

Rivier
Om de zaken nog ingewikkelder te maken wordt drie uur later een lijk in de rivier gevonden. Hier is de identiteit makkelijker vast te stellen, een crimineel die al elf jaar van de radar is. Een speciaal opsporingsteam wordt vanuit Parijs ingevlogen. Benoit, stiekem hopend op een loopbaan bij de recherche, praat zichzelf het team binnen. Zijn kennis van de plaatselijke bevolking kan de mensen uit Parijs tot grote hulp zijn. 

Spelletje
En die kennis is broodnodig. Een plaatselijk klooster, en vooral de geestelijk leidster ervan, speelt een grote rol in de gebeurtenissen die op de twee incidenten volgen. Er worden meer verminkte mannenlichamen gevonden, er is een ontvoering uit het ziekenhuis, er wordt gelekt vanuit het onderzoeksteam.  Wie is nog te vertrouwen, wie speelt er een spelletje met de politie, hoe kan er een einde komen aan de reeks geweldsincidenten? Benoit doet wat hij kan om bij te dragen maar de bizarre ontknoping van dit drama zien hij en zijn collega’s echt niet aankomen. 

Geraffineerd
Een echte Franse policier, die krijgen we niet zo vaak meer onder ogen. Strakke rangen en standen, van de meeste teamleden krijgen we alleen de achternaam te horen, Benoit is de uitzondering. Toch is het niet een ouderwets boek. De technieken en strategieën die de politie toepast zijn uiterst modern, er worden psychologische verhoortactieken gebruikt en geprofileerd. Ondanks de wat zakelijke en afstandelijke verteltrant is het een spannend boek met een geraffineerde ontknoping.

‘Een rooie aan de kant van de weg’ van Anne Tyler

Micah Mortimer leidt een rustig en aangenaam leven. Hij heeft het warme maar chaotische gezin waarin hij opgroeide achter zich gelaten. Zelf houdt hij van rust, reinheid en regelmaat.  Zijn studie heeft hij niet afgemaakt, hij heeft een baantje als conciërge in een appartementengebouw,  met gratis wonen in het souterrain, en heeft een eigen bedrijfje in de ic. Zo nu en dan is er een vriendin, nu is dat Cass. Maar de relatie begint wel wat te haperen. Zijn interesse in haar loopt langzaam terug. 

Zoon
De komst van Brink, zoon van een oud studiegenootje Lorna, zet zijn leven op de kop. De jongen denkt dat Micah zijn vader zou kunnen zijn, Micah weet wel beter. Dat vaderschap is onmogelijk, Lorna was tijdens hun samenzijn nogal preuts, het was er dus nooit van gekomen.  Het verblijf van Brink is echter maar kort, als de jongen weigert zijn moeder te bellen zet Micah hem op straat. 

Vriendin
Maar daarmee is het probleem niet opgelost. Zijn vriendin  Cass is boos op hem, hij geeft een wildvreemde jongen onderdak terwijl zij mogelijk uit huis gezet wordt. Zij vertrekt boos, de relatie is over! De hele familie en Lorna gaan zich vervolgens overal mee bemoeien, het rustige, regelmatige leven is echt voorgoed voorbij.  Hoe krijgt hij weer rust? Is zijn relatie definitief naar de knoppen? Heeft zijn familie gelijk en moet hij wat losser worden? Vragen, vragen, vragen waarop Micah geen antwoord heeft. 

Zielenroerselen
Anne Tyler is werkelijk geniaal in het beschrijven van de zielenroerselen van Micah. Een ritje met de auto levert zoveel gedachten en gedetailleerde waarnemingen op dat het lijkt of je zelf in de auto zit. Die waarnemingen worden kort en krachtig geformuleerd, zoals bijvoorbeeld een opmerking over Lorna: “Dwingende vrouw. Ze dirigeerde hem met haar neus, hield hem in de houdgreep met haar blik”. Het levert een heerlijk boek op, literair en  toegankelijk. Anne Tyler (1941) heeft een aantal prachtige romans op haar naam staan, waarvan ‘Klokkendans’ uit 2018 ook in Boek van de Week besproken is.