‘De zaak Alaska Sanders’ van Joël Dicker

Mount Pleasant 1999. Een klein stadje in de VS wordt opgeschrikt door een wrede moord. Een jonge vrouw, Alaska Sanders, ligt dood op het strand van het lokale meer, een zwarte beer is bezig zich aan haar tegoed te doen. Een plaatselijke politieagent schiet de beer dood, vervolgens wordt een rechercheteam van de staatspolitie opgeroepen. Want het is moord, ze is neergeslagen met een stomp voorwerp. Sergeant Perry Gahalowood neemt met twee collega’s de zaak op zich. Zelf kan hij maar kort aanwezig zijn, zijn vrouw staat op het punt van bevallen, halverwege de eerste onderzoeken spoedt hij zich naar huis. 

Levenslang

De zaak neemt een fatale wending als op het politiebureau de overduidelijke verdachte, de vriend van Alaska, een collega van Gahalowood doodt en vervolgens de hand aan zichzelf slaat.  Niet nadat hij eerst zijn jeugdvriend Eric Donovan heeft beschuldigd van medeplichtigheid. Uiteindelijk wordt Eric veroordeeld tot levenslang, zijn advocaat Patricia Midsmith heeft hem kunnen behoeden voor de doodstraf. 

Signeersessie

Gahalowood krijgt tien jaar later toch twijfels over de gang van zaken. Hij schakelt de schrijver Marcus Goldman in, samen hebben ze ‘De zaak Harry Quebert’ opgehelderd waardoor Quebert zijn vrijheid terugkreeg. Omdat Goldman niet aan regels en wetten gebonden is kan hij zich makkelijker tot familie, vrienden en bekenden van het slachtoffer wenden. Onder het voorwendsel van een signeersessie in de plaatselijke boekhandel gaat Goldman naar Mount Pleasant. Het is het begin van een superspannend en intrigerend proces waarbij na veel denk- en speurwerk de naam van werkelijke moordenaar boven komt drijven. 

Luikje

Dicker neemt je op meeslepende wijze mee in de gedachtegang van Marcus Goldman. Lang twijfelt hij aan de schuld van Donovan, dan weer zijn er overtuigende bewijzen dat hij er toch bij betrokken was. Zo word je als lezer heen en weer geslingerd tussen twee opties. Elke keer gaat er weer een luikje open en komt er een verrassende wending. Prettig is dat Dicker de tijden en plaatsen van handeling zo goed aangeeft. Nieuwsgierig makend zijn de verwijzingen naar eerdere boeken van zogenaamd Goldmans maar in werkelijkheid Dickers hand.  Een mooie aanleiding om die ook eens te gaan lezen. Eerder werd een ander boek van Dicker in Boek van de Week besproken: ‘Het mysterie van kamer 622’ dat in Zwitserland, het geboorteland van Dicker, speelt.

‘De mammoet had willen zingen’ van Toon Tellegen

Vandaag beginnen de Nationale Voorleesdagen, het grootste boekenfeest voor kinderen van nul tot zes jaar. Veel voorlezen aan de kleinsten bezorgt zowel de voorlezer als de luisteraar veel plezier, het vergroot bovendien ook de woordenschat van de jongsten. Een kind dat veel voorgelezen wordt heeft op het moment dat het naar de basisschool gaat een woordenschat van 3500 woorden. Dat is 2000 meer dan een kind dat niet voorgelezen wordt. En dat halen ze op de basisschool ook niet meer in! 

Onmogelijk

Maar waarom stoppen met voorlezen als een kind zelf begint te lezen? Juist dan is het belangrijk door te gaan. Er zijn heel veel mooie boeken om een wat ouder kind uit voor te lezen waaronder de verhalenbundels van Toon Tellegen. Verhalen over dieren, filosofisch, cabaretesk, melancholisch, grappig en onmogelijk. Fantasie in optima forma. De nieuwste is ‘De mammoet had willen zingen’. 

Schim

Op een dag komt de eekhoorn de mammoet tegen in het bos. De mammoet verontschuldigt zich dat hij slechts een schim is. Hij is uitgestorven en dan blijft er niet meer dan een schim van je over. En hij heeft spijt. Spijt dat hij nooit heeft leren zingen. Galmen kan hij wel een beetje. Zingen was toch net wat mooier geweest. Samen met de kikker bijvoorbeeld. Voorwereldlijks mooi had het kunnen zijn. Eekhoorn weet niet zo goed wat hij ermee aan moet. Legt een paar beukennoten voor mammoet neer. Gaat verder, wijdt nog een paar gedachten aan mammoet en kikker en denkt dan weer aan iets anders. 

Stekels

Zo zijn er 25 verhalen. Over de verjaardag van de veenmol, de kast van de eekhoorn, de ontelbaarpoot, de zee van verdriet, de winkel van en voor niks, de stekels van de egel en nog veel meer. Verhalen over verlangen, over verdriet, over nooit tevreden zijn, over boosheid, over jaloezie en over geluk. Allemaal verpakt als dierenverhaal maar toe te passen op ieders eigen leven. En dat van de kinderen. Hoeveel leuker is het te lachen over de boosheid van de pad en ondertussen te bedenken dat je zelf ook wel eens om niks boos bent. Beter dan een preek die je van je ouders krijgt als je eens uit je dak gaat! 

Al met al een heerlijke voorleesbundel met prachtige gekleurde illustraties van Igor Oleynikov.

‘De vergeten Duitser: het levensverhaal van Richard Bauer’ van Bert Hinnen

Soms duurt het wat langer voor een boek in de Bibliotheek aanwezig is. Zo ging het ook met het boek dat oud-burgemeester Hinnen van Olst-Wijhe schreef over zijn aangetrouwde oom Richard Bauer. Maar het boek is er nu en het is een indrukwekkend monument voor zijn familie en voor de kinderen van Richard en zijn vrouw Pietje. 

Geluk

Het verhaal begint op het moment dat de Duitser Richard Bauer in 1930 zijn geluk zoekt in Nederland. Hij vindt er een baan en thuis in Twente. Leert er Pietje Hinnen kennen, ze raken verliefd en in 1936 wordt er getrouwd. Al snel hebben ze vier kinderen, Bauer is een stille maar toegewijde vader. De narigheid begint met de Duitse inval in 1940. De eerste tijd wordt Bauer met rust gelaten maar in 1942 wordt hij, zeer tegen zijn zin, opgeroepen voor het Duitse leger. Hij wordt naar het Oostfront in Rusland gestuurd, deserteert in 1944 en duikt onder bij de familie in Almelo. 

Kamp Erika

Met de bevrijding in april 1945 kan hij zich weer buiten vertonen. Maar bevrijd is hij geenszins. Hij wordt al snel als vijand van de Nederlandse Staat opgepakt, komt in de gevangenis in Almelo terecht en eind 1945 wordt hij overgeplaatst naar Kamp Erika in Ommen. Omdat Pietje door haar trouwen ook de Duitse nationaliteit heeft, net als de kinderen, wordt ze uit haar huis gezet, hun spullen worden in beslag genomen. Pas Kerst 1946 wordt Bauer, zonder opgaaf van reden, vrijgelaten. 

Wraakzuchtig

Daarna moet er een ontvijandingsverklaring komen, daarmee kan de Nederlandse nationaliteit aangevraagd worden. Het lijkt in kannen en kruiken tot er op het laatste moment een kink in de kabel komt. Iemand heeft bezwaar ingediend, hoe en wat wordt de familie nooit duidelijk. Pas veel later, de Bauers zijn dan al overleden, kan auteur Bert Hinnen de papieren inzien en wordt duidelijk dat een wraakzuchtige Almelose politieman de zaak heeft gefrustreerd. 

Deportatie

Het waren niet alleen de Bauers die dit overkwam. Rond de 100.000 Duitsers en hun families werden zo bejegend. Ook de Joodse families die in de jaren dertig Duitsland waren ontvlucht. Veel van hen werden uitgewezen, tegen hun zin naar Duitsland gedeporteerd. Eerder werd deze problematiek ook belicht in het boek ‘Wie is de vijand’ van Sophie Molema.

‘Het witte meisje’ van Tony Birch

Australië jaren zestig. Odette Brown, Aboriginal van geboorte, heeft de zorg voor haar kleindochter Sissy op zich genomen. Odette’s dochter Lila raakte op zestienjarige leeftijd zwanger. Van wie wilde ze nooit vertellen maar dat het van een witte man was werd na de geboorte snel duidelijk. Sissy heeft een licht gekleurde huid. Als Sissy nog maar een baby is, verdwijnt haar moeder. Pas na lange tijd komt er een kort briefje dat het goed met haar gaat. Odette zorgt nu voor Sissy. Na de dood van haar vader en echtgenoot, ze kwamen om bij een mijnongeluk, en het verdwijnen van Lila, is Sissy de enige familie die ze nog heeft. 

Gescheiden

Omdat ze Aboriginal is, is Odette gebonden aan het stadje waar ze wonen. Mocht ze ergens naar toe willen of willen verhuizen, heeft ze de toestemming van de plaatselijke politie nodig.  Lange tijd is dat niet nodig, Odette probeert zo onopvallend mogelijk door het leven te gaan. Maar Sissy wordt ouder en begint de aandacht van zowel de overheid als van de oerconservatieve familie Kane te trekken. De oudste jongen van Kane is een wrede machtswellusteling, hij aardt precies naar zijn vader. Hij is een regelrecht gevaar voor Sissy.  De overheid, in de persoon van agent Lowe, ziet potentie in Sissy. Ze kan goed leren, zou naar een kostschool moeten en zo gedwongen gescheiden worden van haar grootmoeder. Als Odette dan ook nog gezondheidsklachten krijgt, besluit ze samen met Sissy naar de hoofdstad te gaan. Op zoek naar haar dochter en op zoek naar een goed ziekenhuis. 

‘Tante’

Het wordt een hele onderneming. Onder voorwendselen krijgt ze een reisvergunning van de oude politieagent Shea. De treinreis vergt alles van hun zenuwen, overal zijn nieuwsgierige mensen die zich verbazen over een oude zwarte vrouw met een wit meisje. Sissy moet haar oma ‘Tante’ noemen om zo de directe familieband te verdoezelen. Zullen ze hun doel bereiken? Wie kunnen ze vertrouwen? Hoe loopt het af! 

Vierderangs burger

‘Het witte meisje’ is een boeiend en warm verhaal waarin de bizarre positie van de Aboriginals in Australië prominent aan bod komt. Je leest over de meest krankzinnige maatregelen die hen, de oorspronkelijke bevolking van Australië, tot vierderangs burgers maakten.  Pas in de zeventiger jaren komt daar langzaam en na veel strijd verandering in.