‘De achtste dag’ van Annemarie Haverkamp

Egbert woont met zijn meervoudig gehandicapte zoon Adam in een dijkhuisje bij een grote rivier. Egbert heeft onlangs in het ziekenhuis gehoord dat hij niet lang te leven heeft. Longkanker in het laatste stadium. Zijn grootste zorg is wie, als hij er niet meer is, voor zijn zoon Adam kan zorgen. Adam is blind, bijna doof, niet mobiel en verstandelijk zeer beperkt. Eigenlijk ziet Egbert geen toekomst voor zijn zoon. Voor een  treurig verblijf in een instelling wil hij hem behoeden. Egbert ziet maar één uitweg.

Emma

Als hij met deze oplossing bezig is komt er een kink in de kabel. Egbert wordt gedwongen de situatie opnieuw te bezien.  Acht dagen geeft hij zichzelf, acht dagen waarin zoveel gebeurt dat zijn perspectief compleet kantelt. Acht dagen waarin zijn leven aan hem voorbijtrekt. De ontmoeting met zijn vrouw Emma, hun huwelijk en haar tragische einde. De geboorte van Adam, de schok van zijn handicaps, de manier waarop ze hun leven aan hem aangepast hebben.  Zijn werk als timmerman, de liefde voor het vak.

Adam

Maar voor alles gaat het over Adam. Egberts onvoorwaardelijke liefde voor zijn zoon.  Hij kent hem als geen ander, weet precies wanneer Adam zich senang voelt, wat hij moet doen om hem gerust te stellen. Of soms in bedwang te houden, als Adam nachtmerries heeft. Adam bepaalt zijn dagritme, Adam bepaalt zijn hele leven. Hoe moet het nu verder, nu hij geen perspectief meer heeft? Acht dagen die lijken op een gewone week maar zo vreselijk beladen zijn. Deze laatste acht dagen zijn cruciaal voor zijn uiteindelijke beslissing.

Koortsachtig

Annemarie Haverkamp weet waarover ze het heeft in deze roman. Zelf moeder van een meervoudig gehandicapt kind, schrijft ze uit ervaring. Daarnaast heeft ze in het AD een rubriek waarin ze mensen interviewt die terminaal ziek zijn. ‘De achtste dag ‘ begint in een rustige stijl maar meer naar het einde toe worden de zinnen korter en komt het bijna koortsachtig over. Zo ervaar je als lezer de urgentie die Egbert voelt om tot een besluit te komen. Een prachtig boek, beklemmend, je wordt er niet vrolijk van maar vergeten zal je het ook niet snel.

‘Polderpolonaise : Nederland getekend’ van Merel Corduwener

Illustratrice Merel Corduwener wilde een boek maken over Nederland. Een prentenboek voor volwassenen.  Ze stapte daarvoor in de trein en doorkruiste het hele land. Vanuit het raam ziet ze het landschap aan zich voorbijtrekken, soms recht als een liniaal, dan weer verstedelijkt. In de trein observeert ze de medereizigers en via een enquête ontlokte ze meer dan 1200 mensen antwoorden op 31 vragen. Die namen geen blad voor de mond, openhartig gaven ze hun mening over Nederland en over elkaar.  Het resultaat is een fantastisch boek met prachtige tekeningen en grappige weetjes.

Start

Corduwener begint in Flevoland waar in 2014 precies evenveel mannen als vrouwen woonden (weetje). Vervolgens een tekening over twee pagina’s van de NS trein die door de Oostvaardersplassen rijdt (tekening). Dan kijken we vervolgens in de trein, in de stiltecoupé waar iedereen druk zit te kletsen en te bellen (stripvorm). Vervolgens weer een beeld vanuit de trein (tekening) met ganzen op de voorgrond. Gevolgd door de 20 meest voorkomende vogels in Nederland (tekening). Zo gaan we door naar Friesland met Elfstedentocht en een cursus Fierljeppen.  Elke provincie komt aan bod,  voor Overijssel zijn het Deventer ( oudste huis van Nederland, weetje) en Enschede  (Balengebouw, tekening).

IJssel

Tussendoor het commentaar van de Nederlanders op het land en op elkaar. Op de vraag “Wat vind je typisch Nederlands” komen als antwoorden onder andere de treurwilg, zeuren over de buren, vitrage , dronken op de fiets kruipen en klagen en er niets aan doen.  En op de vraag “Wat vind je de mooiste plek in Nederland” antwoordt een jonge vrouw in Olst: “De IJssel, waar ik elke dag langskom. Ieder uur ziet het er anders uit door de spectaculaire luchten erboven.  Elk seizoen een ander landschap waar de rivier doorheen meandert”. Daar kunnen we ons vast in vinden.

Cadeau

‘Polderpolonaise’ is een heerlijk boek waarin we soms een spiegel voorgehouden krijgen, soms heel erg om elkaar kunnen lachen, leuke weetjes lezen, elkaar op de hak nemen en ons verwonderen over al die verschillende mensen. Een boek waarin het gewone bijzonder wordt. En een prachtig boek om cadeau te geven met de feestdagen.

‘De Batavier’ van Ted Polet

Jonge dertiger Mark Schouten moet zijn zeemansleven gedwongen opgeven. Een darmkwaal dwingt de stuurman aan wal te blijven, het is niet de eerste tegenslag in zijn leven. Als tiener verliest hij zijn ouders en zusje bij een brand, hij wordt in huis genomen door zijn oom Ko, een ruwe zeeman met het hart op de juiste plek. Het is oom Ko die hem aanmoedigt naar de zeemansschool te gaan. Al snel blijkt dat Mark talent heeft voor het zeemansbestaan. De darmafsluiting en de onfortuinlijke nasleep daarvan dwingen hem echter zijn toekomst opnieuw te bepalen.

Testament

Zoals wel vaker gebeurt, komt pech niet alleen, in dezelfde periode overlijdt zijn oom Ko.  Ruim na de begrafenis krijgt Mark post van een notaris. Of hij langs wil komen, hij is opgenomen in het testament van zijn oom.  Met weinig verwachtingen gaat Mark ernaar toe. Tot zijn grote verbazing erft hij een groot aantal huizen, met behulp van de notaris kan hij er via een beheersstichting royaal van leven. Mark koopt vervolgens een oude tweemaster, knapt het schip op en vertrekt voor een lange reis naar de Middellandse Zee.

Leila

Griekenland en Turkije zijn de bestemming. Hij raakt er ongewild betrokken bij de hulp aan bootvluchtelingen, hij vist meer dan twintig drenkelingen uit zee. Onder hen is Leila, een jonge kinderarts uit Aleppo. Mark valt als een blok voor haar. Een week zijn ze bij elkaar, daarna scheiden hun wegen. Zij gaat naar een opvangkamp bij Athene, Mark keert uiteindelijk terug naar Nederland. Vergeten kan hij haar niet en hij blijft pogingen doen om haar terug te vinden.

Heldhaftig

‘De Batavier’ is in de eerste plaats een stoer zeemansboek. De vele scheepstermen ( er staat een verklarende lijst achterin het boek) geven je het gevoel mee te reizen op de tweemaster. Daarnaast geeft het een goed beeld van de vluchtelingencrisis in Griekenland. Het gesol met asielzoekers, de mensonterende omstandigheden in de vluchtelingenkampen, de invloed die het heeft op de plaatselijke bevolking wordt op een zeer betrokken wijze verteld. Het verhaal van Leila is schrijnend, haar moed en heldhaftige doorzettingsvermogen worden met liefde weergegeven.  Deze roman leest als een spannend jongensboek, het liefdesverhaal is boeiend, kortom een boek om in één ruk  uit te lezen.

‘Ooit zul je het begrijpen’ van Virginie Grimaldi

De jonge psychologe Julia zit in een vreselijke dip. Haar vader is onlangs plotseling overleden,  haar grootmoeder is door een ongeluk getroffen en last but not least verbreekt haar verloofde Marc hun relatie.  Julia huist nu al bijna een half jaar op de bank bij haar vriendin Marion en leeft er maar wat op los. Als ze op een katterige ochtend een vacature ziet in bejaardentehuis Les Tamaris in de buurt van Biaritz  besluit ze te solliciteren en zo Parijs en haar verdriet achter zich te laten. 

Warme plek

Tot haar grote verbazing wordt ze aangenomen, het eerste gesprek ging vreselijk slecht, toch krijgt ze de baan. Tot haar nog grotere verbazing lijkt het te klikken met de oudjes in het tehuis. Vooral de licht dementerende Louise krijgt een warm plekje in Julia’s hart. Ook Gustave die alsmaar grapjes maakt, het stel Pierre en Elisabeth dat al zestig jaar samen is maar door een heupfractuur van elkaar gescheiden wordt, de dames van het Omaclubje en zelfs de norsige Léon, ze laten Julia niet onberoerd.

Contract

Maar ja, het contract is tijdelijk, na acht maanden zal Julia weer moeten vertrekken. Hoe zal haar leven eruit zien zonder al deze hartelijke mensen? Zonder haar collega’s Greg en Marine met wie ze meer dan bevriend is geraakt? Zonder Raphaël, de zoon van nieuwe bewoonster Rosa met wie ze zo goed kan praten? Komt tijd, komt raad,  dat heeft Julia inmiddels wel van haar hoogbejaarde cliënten geleerd. Maar soms moet je het lot een handje helpen!

Hendrik Groen

‘Ooit zul je het begrijpen’ is een mooie mix van een romantisch boek en het leven van Hendrik Groen. Geen zielige oude mensen die weg dutten in een suf appartement. Op hoge leeftijd zijn de bewoners van Les Tamaris nog weerbaar. Grimaldi beschrijft het allemaal op een innemende en soms licht ironische wijze. Mooi zijn de wijze woorden die door haar cliënten gesproken worden, woorden die Julia uiteindelijk op het goede spoor brengen om haar leven weer op de rit te krijgen.