‘Kalle’ van Bert Wagendorp

December is de maand dat je oude bekenden en geliefden weer treft. Onder de kerstboom, op pakjesavond of bij de oliebollen. Zo ook bij ‘Boek van de Week’. Deze week is Abel Sikkink onze oude bekende. In 1847 emigreerde hij met zijn ouders, twee zusjes en zijn broertje vanuit de Achterhoek naar de VS. De overtocht was bar, de aankomst ontnuchterend en de vervolgreis catastrofaal. Bij de overtocht op het Eriemeer breekt brand uit op hun boot de ‘Phoenix’, het hele gezin verdwijnt in de golven, alleen Abel spoelt meer dood dan levend aan. De anderen zijn allemaal omgekomen. 

New York

Abel wordt opgenomen in een Zeeuws-Amerikaans gezin en ontwikkelt zich als een taalvaardige jongen die voor de plaatselijke krant gaat schrijven. Samen met zijn jeugdvriend en fotograaf Kalle belandt hij in New York om voor een gerenommeerde krant te gaan werken. Ze ontmoeten veel belangrijke mensen uit de wereld van kunst en cultuur. 

Burgeroorlog

Nu is het september 1861, de oorlog tussen de Noordelijke en de Zuidelijke Staten, later bekend als de Burgeroorlog, breekt uit. Abel en Kalle volgen in een wagen, omgebouwd als donkere kamer en redactielokaal, de troepen van de Noordelijke Staten. Ze maken kennis met de generaals Grant en Lee, hoofdrolspelers in de oorlog en volgen de troepen, die telkens weer in grote veldslagen elkaar te lijf gaan en met duizenden tegelijk omkomen. De kille berekening waarmee ze door de generaals hun dood tegemoet gestuurd worden. De veldhospitalen waar de diagnose vaak een amputatie van een arm of been is. Meestal zonder enige verdoving. Ze blijven de oorlog volgen tot in 1864 het noodlot toeslaat. Kalle raakt gewond en het is de vraag of hij ooit nog als fotograaf zal kunnen werken. 

Cliffhanger

Bert Wagendorp heeft een heel prettige manier van vertellen. Op een rustige en nuchtere toon verhaalt hij van de gruwelijkheden in de Burgeroorlog. En ondanks die gruwelijkheden ervaren de hoofdpersonen hun belevenissen toch ook als avontuurlijk. Waarbij het halen van een scoop (als eerste baanbrekend nieuws melden) dan voorrang heeft op hun veiligheid. Het is aan te raden eerst ‘Phoenix’ te lezen en er volgt nog een derde deel. ‘Kalle’ eindigt met een cliffhanger zoals je ze maar zelden ziet. Je wilt onmiddellijk aan het laatste, nog niet verschenen deel beginnen.

‘De duiker’ van Mathijs Deen

December is de maand dat je oude bekenden en geliefden weer treft. Onder de kerstboom of op pakjesavond. Zo ook bij ‘Boek van de Week’. Liewe Cupido mag tot die oude bekenden gerekend worden. Alhoewel het meer een nieuwe buurman is die we nu voor de tweede keer ontmoeten. Maar wat voor één! Opgegroeid op Texel als zoon van een Duitse moeder en een Texelse visser. Na zijn middelbareschooltijd gekozen voor een opleiding bij de Duitse politie en nu werkzaam als rechercheur bij de Bundespolizei in Cuxhaven. Waar hij bekend staat als de Hollander. 

Miljoen

Een Terschellings schip op zoek naar een verloren container van de Medea stuit dicht bij de Amrumbank en het eiland Föhr op het wrak van een sinds 1950 vermist schip, de Hanne. Vastgeklonken aan het schip is het lichaam van een man, een duiker. Balen voor de bemanning van het Terschellingse schip, ze hadden graag de lading van de Hanne, voor een miljoen aan koperplaten, stiekem aan land gebracht. Maar nu zit er niets anders op dan het incident te melden bij de Duitse kustwacht. De identiteit van de duiker is al snel bekend, Jan Matz, wrakduiker van het eiland Föhr. Zijn bootje en telefoon worden later in Denemarken aangetroffen. 

Brandbom

Cupido wordt naar de plaats delict gedirigeerd. Samen met zijn hond Vos vertrekt hij uit Wilhelmshaven naar Föhr.  Hij duikt zelf naar het wrak, maakt foto’s, doorzoekt het huis van Matz, het speurwerk is begonnen.  Al snel wordt duidelijk dat niet alleen Jan Matz in de problemen zat, ook zijn zoon Johnny die bij zijn moeder in Wilhelmshaven woont heeft de politie achter zich aan. Johnny wordt ervan verdacht een leeftijdsgenoot in elkaar geslagen te hebben. Bovendien is er een brandbom gegooid naar het huis van het slachtoffer. Rechercheur Judith Schulze heeft de leiding over dit onderzoek. Hebben de twee zaken met elkaar te maken? Willen de stugge kustbewoners hun geheimen blootgeven? Cupido en Schulze hebben er hun handen vol aan. 

Tegendraads

Deze tweede Waddenthriller van Mathijs Deen voldoet weer helemaal aan de verwachtingen. Sfeervol, spannend en met veel gevoel voor de eilanders en kustbewoners geschreven. Cupido blijft een eigengereide, tegendraadse politieman, die de Duitse hiërarchie graag aan zijn laars lapt. Een echte aanrader, dit tweede deel kan los van het eerste gelezen worden.

‘Liefdadigheid’ van Donna Leon

December is de maand dat je oude bekenden en geliefden weer treft. Onder de kerstboom of op pakjesavond. Zo ook bij ‘Boek van de Week’. We gaan van start in Venetië waar we commissario Guido Brunetti tegenkomen. Hij wordt aangesproken door zijn oude buurmeisje Elisabetta. Sinds hun jeugd hebben ze elkaar nauwelijks gezien, hoogstens een keer goedendag gezegd op straat. En nu zit ze in het politiebureau op een bankje op hem te wachten, ze moet hem dringend spreken. 

Ziekenhuis

Het gaat over haar dochter Flora, dierenarts, getrouwd met Enrico, accountant. Elisabetta del Balzo is bezorgd. De twee gedragen zich vreemd, zijn bloednerveus en Enrico probeert het gezelschap van zijn schoonouders te mijden.  Sinds hij een klus voor zijn schoonvader heeft gedaan, lijkt hij op eieren te lopen. Hoewel hij er bijna zes maanden zoet mee was, wilde hij er geen geld voor hebben. Het gaat om een liefdadigheidsstichting die Del Balzo opgericht heeft. De stichting ondersteunt een ziekenhuis in Belize, er is een mooie website, er is zelfs een dame die fondsen aanboort en de public relations doet. Alles lijkt prima in orde. 

Vandalen

Omdat Brunetti zich in wil dekken en Elisabetta niet alleen wil horen vraagt hij zijn doortastende collega Claudia Griffoni erbij. Op een sluwe manier weten ze samen veel informatie van Elisabetta los te peuteren. Toch blijft de hele zaak een unheimisch gevoel geven. Brunetti gaat eens hier en daar praten, komt ook bij een oud-admiraal van de marine terecht. Hij is één van de oprichters van de stichting. Maar de man is dementerend, hoe kan hij met zijn volle verstand de stichtingspapieren getekend hebben? De hele zaak komt in een stroomversnelling als de dierenartspraktijk van Flora wordt vernield. Zijn het vandalen die in het post-covid tijdperk hun gram halen? Of is hier iets heel anders aan de hand. 

Sfeerrijk

Donna Leon weet de sfeer van Venetië weer bijzonder goed te treffen. Het gebruik van Italiaanse woorden, het bekende politiebureau met signorina Elettra die nog steeds alle mazen in de wet gebruikt om informatie boven water te krijgen. De ritten met de vaporetto’s, de pallazo’s, het centrum en de turisti, dragen hier ook aan bij. Alle oude bekenden uit de vorige delen aanwezig. Al met al een zeer geslaagde literaire detectiveroman.

 

‘Even bijkomen (van mijn gezin) van Eva Lohmann

Eva Lohmann rekent zichzelf tot de introverte mensen. Volwassenen en kinderen die niet graag op de voorgrond staan. Die uitstekend zichzelf kunnen vermaken, zeer geconcentreerd en lang met één onderwerp bezig kunnen zijn en zich in gezelschap snel ondergesneeuwd voelen. In haar beleving is de huidige wereld vooral ingesteld op extraverten. Een kind moet zich onderscheiden, goede cijfers halen, zich kunnen presenteren, zowel in sport als op school! 

Drukke verjaardag

De extraverte wereld is dodelijk vermoeiend voor de introverten. Een kinderfeestje kan een ramp zijn, bij al die drukte voelt een introvert kind zich absoluut niet goed. Het ziet er mogelijk zo erg tegenop dat het helemaal niet wil gaan. Hoe kun je zo’n kind toch mee laten doen. Lohmann geeft tips: door te zeggen dat alleen een cadeautje brengen ook okay is. Afspreken dat het kind even kan bellen als het teveel wordt, het eerder op te halen. En vooral ook van tevoren contact opnemen met de ouders van de jarige en uitleggen hoe jouw introverte kind met een verjaardag omgaat. 

Wegkruipen

Hoe kan een introvert kind het beste gedijen in de klas? Niet door achterin weg te kruipen. Ga vooraan zitten zegt Lohmann. Als je dan een keer je vinger opsteekt om wat te zeggen zijn er geen twintig hoofden die zich omdraaien en jou verwachtingsvol aankijken. Zo staan er tig tips om begrip te kweken voor je introverte kind. Lohmann zelf is door schade en schande wijs geworden. 

Rust en tijd voor jezelf

Hoe kun je als introverte volwassene voor jezelf opkomen. Het allerbelangrijkste je grenzen aan te geven. Je zult eerder vermoeid zijn door een druk gezelschap. Of door je drukke gezin. Of door de drukke decembermaand. Geef aan dat je tijd nodig hebt om tot rust te komen. Geef aan dat je die drukte niet trekt. Geef aan dat je dingen op jouw manier wil doen. Dat is best ingewikkeld voor iemand die introvert is, Toch is dat de manier: treed mensen vriendelijk tegemoet, maak oogcontact en vertel wat je nodig hebt: rust en tijd voor jezelf. 

Lohmann houdt een pleidooi voor de introverte mens, klein en groot, geeft tips, behandelt voorbeelden. Een boek niet alleen voor introverten maar vooral voor die anderen die introversie niet zo goed begrijpen.