‘Morgen en morgen en morgen’ van Gabrielle Zevin

Sadie en Sam leren elkaar op een bijzondere wijze kennen. Hij ligt in het ziekenhuis met een verbrijzelde voet, zij komt dagelijks in hetzelfde ziekenhuis waar haar zusje wordt behandeld voor kanker. Hij is twaalf, zij elf. Als haar ouders bij haar zusje zijn loopt Sadie zich te vervelen. Een receptioniste wijst haar op de speelkamer waar je ook kunt gamen. Daar komt ze Sam tegen. Hij is helemaal verslingerd aan de game die ze daar kunnen spelen. Het is midden jaren negentig van de vorige eeuw, veel is er nog niet op game gebied. Maanden spelen ze dagelijks hun spel. Tot Sam erachter komt dat Sadie het als vrijwilligerswerk beschouwt. Hij dacht dat ze vrienden waren, hij wil geen liefdadigheid zijn en verbreekt abrupt het contact. 

Hit

Zeven jaar later komen ze elkaar weer tegen. Beiden studeren inmiddels, maar ze laten hun studie schieten om samen een game te maken. Een game gebaseerd op hun culturele roots, Aziatisch (Koreaans) en Ashkenazi (Oost Europees Joods). Sams kamergenoot Marx wordt er ook bij betrokken. Hij is de producent, zorgt ervoor dat alle faciliteiten aanwezig zijn voor Sam en Sadie om ongestoord door te kunnen werken. De game wordt een hit. Hij is prachtig gemaakt, zijn tijd ver vooruit, zeker vergeleken met de tamelijk primitieve games van die tijd. 

Moeizaam

Sam is degene die de game gaat promoten, een groot bedrijf wil graag instappen om meer games te maken. Sadie voelt zich echter achtergesteld. Zij is degene die de game technisch heeft ontworpen, wil meer de artistieke kant op, Sam gaat daar niet in mee. Een groot succes wordt het wel, hun bedrijf wordt toonaangevend, iedereen wil graag bij hen werken. Met Sam en Sadie gaat het moeizaam, ze trekken elkaar aan en stoten elkaar af. Het is Marx die de boel bij elkaar houdt. Maar kan hij de twee weer bij elkaar brengen? 

Drempel

‘Morgen en morgen en morgen’ is een fijn boek over drie gepassioneerde jonge mensen die niet goed weten hoe ze hun liefde voor het gamen en voor elkaar tot bloei kunnen laten komen. Voor wie weinig van gamen weet zijn de uitgebreide technische verhalen mogelijk een drempel. Maar je kan er ook overheen lezen en je aandacht geven aan de onderlinge relaties.

‘Nooit te laat’ van Clare Swatman

Anna is als verzorgende werkzaam in de wijk en komt bij een nieuwe cliënt, Grace over de vloer. Grace is oud en kwetsbaar maar heeft een interessant verleden waar ze graag over vertelt. Al snel verandert hun relatie van werk gerelateerd in vriendschap. Anna houdt van de verhalen van Grace. Over Roy, met wie ze een rustig, kalm en heel gelukkig huwelijk had. Voor Roy was er iemand anders, Arthur. Op hem was ze tot over haar oren verliefd. De teleurstelling was onvoorstelbaar groot toen hij haar voor het altaar liet staan, niet op kwam dagen voor hun trouwdag.  Maar Grace heeft zich erdoorheen geslagen, werkte voor een krant en daarna kwam Roy. 

Kostbaarheden

Anna heeft ook het nodige achter de rug. Haar relatie met Dan liep schipbreuk toen ze ontdekte dat hij vreemdging. Haar kinderwens viel in duigen, het grote fijne huis van hun beiden moest verkocht worden, nu zit ze bijna veertig jaar oud op een flatje en heeft naast haar werk weinig om handen. Haar beste vriendin Julia woont over ver, met haar kan ze alleen face timen. In uitgaan heeft ze geen zin, de beginnende vriendschap met Grace doet Anna opbloeien. Alleen de aanwezigheid van tantezegger Tom maakt het wel lastig. Hij lijkt te denken dat Anna een slaatje wil slaan uit haar vriendschap met Grace. Dat ze uit is op haar geld of kostbaarheden. 

Dagboek

Na ampele overwegingen besluit Anna de oude liefde van Grace op te sporen. Grace heeft inmiddels haar oude dagboek erbij gehaald, door wat ze voorleest heeft Anna voldoende aanknopingspunten om te gaan zoeken. Bovendien ziet ze dat Grace door de oude geschiedenis zeer is aangedaan. Hoe fijn zou het zijn dat Grace van Arthur zou kunnen horen wat zijn werkelijke beweegreden was om de benen te nemen. 

Levensgezel

Zo raken de levens van Grace en Anna steeds meer verweven. Ze vertellen elkaar hun hartsgeheimen, het grote leeftijdsverschil is voor hen geen enkel punt. Grace spoort Anna aan weer te gaan schilderen. En Grace zinspeelt ook op een mogelijke relatie tussen Anna en Tom. Anna moet er niet aan denken, die dwarse, norse en achterdochtige man kan echt geen levensgezel voor haar zijn. Grace heeft het vaak bij het rechte eind maar hiermee zit ze vreselijk mis.

Zwarte zeilen’ van Rebecka Edgren Aldén

Zweden, de zuidelijke scherenkust. Duizenden eilanden, bewoond en onbewoond. Hier hebben Joanna en Annika hun domicilies. Vijf dagen uit hun leven volgen we ze. Niet dat ze elkaar kennen, hun levens zijn zo verschillend. Toch zit er iets gemeenschappelijks in, hun liefde voor het water en de scheren. 

Schok

Joanna gaat met haar oudere broer Zack nog een keer zeilen. Vroeger hebben ze dat veel met hun ouders gedaan. Die leven echter niet meer, hun vader is al jong overleden, hun moeder veel later. Toen ze nog als familie zeilden waren ze bevriend met een andere familie, een gezin met twee dochters en een zoon. Vaak trokken ze op het water met elkaar op. Maar nu is alles anders. Joanna heeft veel te verstouwen gehad, Zack heeft haar overgehaald nog eens mee te gaan. Veel zin heeft Joanna er niet in. Maar haar verstand zegt dat het goed is met hem mee te gaan. Even de zinnen verzetten. Groot is de schok voor Joanna als ze het gezin, waar ze vroeger mee optrokken, op één van de eilanden tegenkomen. 

Stuurloos

Annika werkt bij de vrijwillige zeereddingsbrigade. Ze kan het goed combineren met haar werk als corrector voor een dagblad. Ze woont bij haar grootmoeder op één van de kleine eilanden in het werkgebied van de brigade. Al na korte tijd voelt ze zich helemaal thuis binnen het team. Er is veel werk aan de winkel. Een hittegolf teistert Zweden, het heeft veel meer mensen dan gewoonlijk naar het verkoelende water van de zee gebracht. Veel grote en kleine vaarproblemen worden door de zeeredders opgelost.  Kort nadat ze op een boot een mishandelde man aantreffen komt er een melding van een stuurloos ronddrijvende zeilboot. Samen met haar collega Nadia wordt Annika eropaf gestuurd. 

Licht

Joanna heeft veel tijd om te reflecteren. Zack, met zijn impulsieve karakter, bepaalt de koers en het tempo waarin ze varen. Annika heeft met haar zusje Sophie te stellen. Ze is nogal naïef, vooral in de keuze van haar vriendjes. Annika moet er geregeld op uit om haar te redden. Zo leren we Joanna en Annika steeds beter kennen, beter begrijpen in welk licht we sommige gebeurtenissen moeten zien. Of zet Aldén ons toch op het verkeerde been en blijkt alles anders dan het schijnt!

‘Briljante planten’ van Geert-Jan Roebers en Margot Westermann

‘Ga je weleens de natuur in? Naar de duinen of naar het bos? Geef maar toe dat valt vaak tegen”. Zo begint dit bijzondere plantenboek. Voordeel van de planten is dat je ze veelvuldig aantreft. Ze verschuilen zich niet, je ziet ze vaker dan konijnen, egels, herten, hermelijnen of vogels. Daarom alleen al zijn planten razend interessant. Een plant is veel meer dan een beeldschoon, gewoon of onooglijk uiterlijk.   

Bladgroen

De eerste vraag in het boek is: ‘wat is een plant (of boom)’? Een plant is een plant, een boom is een boom, als hij bladgroen heeft. Het spul dat de bladeren hun kleur geeft. Het vangt licht op en slaat de energie daarvan op. Het is als het ware een zonnepaneel met een eigen accu. Daar kunnen we nog veel van leren. 

Samenwerken

Planten en bomen hebben al een lange carrière. 140 miljoen jaar geleden was er de eerste bloem. Daarmee vergeleken is de mens nog maar een groentje. Planten hebben ook vrienden. Andere planten waar ze mee samenwerken. Dieren die helpen bij de bestuiving. Of die zaden eten en ze weer uitpoepen. Daar moeten planten wel wat voor doen. Bijvoorbeeld lekker ruiken of smaken. Zodat de juiste dieren aangetrokken worden.   

Mijlenver

Planten en bomen kunnen de aanval zoeken, anderen zijn goed in de verdediging. Er zijn survivors die heel lang kunnen onderduiken. Ze kunnen reislustig zijn, kokosnoten kunnen zelfs mijlenver over zee reizen. Wat we eigenlijk heel goed moeten onthouden over planten en bomen is dat we veel van ze kunnen leren, dat we ze broodnodig hebben, dat we van ze kunnen genieten, en dat ze geniaal zijn. 

Humoristisch

‘Briljante planten’ is niet het zoveelste plantenboek met mooie foto’s. De illustraties van Margot Westermann zijn geweldig maar niet altijd geheel natuurgetrouw. Het boek is in drie grote delen opgesplitst die elk met een soort stilleven beginnen, prachtig. Daarna gaat ze los met grappige en humoristische illustraties die de net zo gevatte als zeer begrijpelijke tekst volgen. Het boek is een lust voor het oog, je hoeft het niet van a tot z te lezen, elke keer een stukje dat je aanspreekt kan ook heel goed. De bioloog Geert-Jan Roebers heeft al tig publicaties op zijn naam die allemaal met de natuur te maken hebben. 

‘De beste tijd voor de liefde’ van Holly Williams

Violet, Albert en Rose zijn de hoofdpersonen in deze romantische sociale geschiedenis van de tweede helft van de twintigste eeuw. Dat klinkt heel tegenstrijdig maar dat is het niet. Het begint in 1947. Violet, opgegroeid in een arbeidersfamilie in Abergavenny in Wales, krijgt bezoek van haar vriendin Rose. Ze hebben elkaar tijdens WOII in Londen leren kennen. In 1945 was dat afgelopen, Violet ging terug naar Wales, Rose naar haar adellijke familie in Yorkshire. Twee jaar hebben ze elkaar niet gezien, dat wordt dus bijpraten. 

Wandeltocht

Rose is op wandeltocht samen met haar broer Bertie. Violet en Bertie zijn op dezelfde dag geboren, dat schept in Violets ogen een band. Het klopt, ze worden verliefd, ondanks hun verschillende achtergronden kunnen ze het uitstekend met elkaar vinden. Houden ze het vol, wordt de druk vanuit hun beider families niet te groot, overwint de liefde alles? 

Hippie-tijd

Het is 1967, Violet is twintig en studeert aan de universiteit van Sheffield. Dat is niet misselijk voor een meisje uit Abergavenny. Het is de hippie-tijd, ze spendeert na een moeilijk eerste semester meer tijd aan frivole dingen dan dat ze colleges volgt. Zo leert ze Al kennen. Een kakker maar wel één met het hart op de goede plaats. Het wordt wat tussen die twee, gaat het ze lukken bij elkaar te blijven? Ook als het werk Al naar de VS brengt? 

Telefoonnummer

Het is 1987, de tijd van grote festivals, van pillen en lijntjes coke. Violet komt op zo’n festival Bez tegen. Ze kijken elkaar diep in de ogen, er is een klik, hij geeft haar zijn telefoonnummer, zij raakt het kwijt. Het duurt twee jaar voordat ze elkaar weer zien. Ze trekken elkaar aan, ze stoten elkaar af. Violet maakt naam als journaliste, Bez belandt in de alternatieve antikapitalistische scene. Past dat wel bij elkaar? Of zijn de verschillen te groot? 

Drie verhaallijnen, drie keer dezelfde hoofdpersonen, drie keer een fantastische beschrijving van een tijdperk. In 1947 gaat alles nog langzaam, formeel. Twintig jaar later is het revolutionair anders. En met de jaren tachtig is er de werkeloosheid, de teloorgang van Thatcher en de opkomst van New Labour. Razend knap om in een romantisch boek al die stromingen zo goed weer te geven. Een echte aanrader.