‘Stemmen aan het front’ van Aimie K. Runyan

Ruby Wagner groeit op in Philadelphia. Haar ouders hebben het ondanks hun eenvoudige afkomst goed gedaan en behoren nu tot de upper class. Vooral haar moeder heeft er veel werk van gemaakt, ze wonen riant, hebben een dienstmeisje en Ruby wordt niet geacht een baan te zoeken. Het is 1917 en jonge vrouwen uit haar omgeving bezoeken alleen de theekransjes en de feesten die door de moeders worden georganiseerd. En oh ja, ze is verloofd. Met Nathaniel, van zeer gegoede afkomst en vreselijk saai. 

Centraliste
Maar Ruby wil meer. Ze heeft een baan als centraliste bij de telefoonmaatschappij gevonden. Ze bedient de schakelborden met verve, alle telefoonverbindingen worden in die dagen nog handmatig in een centrale tot stand gebracht, haar kundigheid valt op. Nu het Amerikaanse leger op zoek is naar centralistes, de VS heeft zich gemengd in de Grote Oorlog (WOI) in Europa, is Ruby één van de eersten die zich daarvoor aanmeldt. Ze komt door de strenge keuring en vertrekt na een gedegen opleiding met veertig anderen jonge vrouwen naar Frankrijk. 

Frankrijk
In Frankrijk komt Ruby in Chaumont terecht. Niet direct aan het front maar wel een belangrijke post met een veldhospitaal en heel veel telefoonverkeer. Er is absolute geheimhouding over wat ze aan de telefoon horen, er zijn codes die ze uit het hoofd moeten leren, die bovendien wekelijks veranderen, het werk is zwaar maar nooit eentonig. Samen met haar collega’s draait ze lange diensten. En dan gebeurt wat ze nooit heeft voorzien, ze wordt verliefd. Het kan niet en het mag niet, niet van haarzelf en zeker niet van haar moeder. Maar wat kan ze doen? Haar gevoelens onderdrukken? Wegkijken en negeren? Of volgt ze toch haar hart? 

Levensbelang
Het werk van de centralistes in WOI is lang onderbelicht geweest. Ze hadden niet echt een militaire rang, maar hadden wel de eed afgelegd en vielen onder militair gezag. Hun werk om de communicatie tussen front en achterland zo goed en snel mogelijk te laten verlopen, was voor het leger van levensbelang. Pas in 1979, 60 jaar nadat de vrede getekend was, werden ze erkend. Aan de hand van nagelaten brieven en dagboeken en verpakt in een romantisch oorlogsverhaal schetst Runyan op schitterende wijze de importantie van het werk van deze jonge vrouwen.

‘Twee katten en wat honden’ van Simon Carmiggelt

Simon Carmiggelt, die is al zo lang dood, zult u zeggen. Al zijn Kronkels, voor degenen die daar te jong voor zijn, dat zijn de columns die hij voor het Parool schreef, zijn toch al wel bekend.  Klopt allemaal. ‘Twee katten en wat honden’ is zelfs een herdruk uit 2016 die toen blijkbaar aan de aandacht van ‘Boek van de Week’ is ontsnapt.  Jammer, want het zijn kostelijke verhaaltjes over zijn huisdieren, de katten, en de honden die hij her en der tegenkomt.  

Maanziek
Thelonious is de huiskater van de Carmiggelts.  Hij is nogal dom, snoeverig, klimt graag in de gordijnen, vangt vliegen en oh ja, hij slaapt heel veel. Hem vermanend toespreken heeft geen zin, hij klimt maanziek op schoot en begint met zijn schuurpapiertong ijverig de opgestoken vinger te likken. Ja, zo’n kater is het. Bemoeilijkt met alle liefde het schrijfproces, ligt het liefst op het papier dat beschreven moet worden en telefoneren is helemaal een ramp. 

Draaischijf
Op de telefoon met draaischijf, ja dit verhaal speelt lang geleden, in 1959, toen werd er nog met een telefoon met draaischijf getelefoneerd. Thelonious haalt graag uit naar die draaischijf zodat Carmiggelt voortdurend de verkeerde aan de lijn krijgt.  Na een tijdje komt er nog een katje bij, Picasso. Picasso woonde eerst bij Carmiggelts dochter. Nu daar een kleine geboren is wil Picasso alsmaar ook in de wieg. Dat mag niet en daarom is Picasso verhuisd. Dat werd oorlog, Thelonious en Picasso vochten elkaar de eerste dagen de tent uit. 

Kast
Gelukkig is dat na een week voorbij en nu is Picasso de baas. Ze is tien keer slimmer dan Thelonious, is hem steeds te snel af, zij heeft de broek aan. Ach waar zien we dat meer, dat de man het aflegt tegen de vrouw?  Eén ding begrijpt ze echter niet, hoe Thelonious op de kast kan klimmen. Gelukkig maar, het is de enige plek waar hij nog wat rust heeft. Daar heeft Picasso niets te zoeken! 

Verstrooiing
Zo brengt Carmiggelt nog steeds verstrooiing. Heerlijke verhalen met veel onderkoelde humor, verhalen waar altijd een lach in verscholen zit. Goed voor een verloren middag in een zonnige tuin, voor onderweg of op de camping.

‘Het mysterie van kamer 622’ van Joël Dicker

Auteur Joël loopt na het overlijden van zijn uitgever Bernard met zijn ziel onder de arm. De enige manier om goed afscheid van Bernard te nemen is door een nieuw boek te schrijven en dat aan hem op te dragen. Hij gaat er eens goed voor zitten maar er is een grote belemmering. Naast hem is een jonge vrouw komen wonen en zij neemt al zijn gedachten in beslag. Twee maanden lang verkeren ze met elkaar, dan is het afgelopen en stort Joël zich eindelijk op zijn boek. 

Palace de Verbier
Bernard verbleef altijd graag in het Palace de Verbier, een gerenommeerd hotel in de Zwitserse bergen. Het hotel wordt het middelpunt van de roman, Joël neemt zijn intrek in kamer 623. In de kamer naast de zijne logeert een knappe jonge vrouw, zij heeft kamer 621bis. Kamer 622 ontbreekt. Dat triggert Joël om op onderzoek uit te gaan en al snel ontdekt hij dat er een moord in kamer 622 heeft plaatsgevonden. Vanaf dat moment bestond kamer 622 niet meer. Joël duikt in de onopgeloste moordzaak, samen met Scarlett, de dame in kamer 621bis, begint hij het raadsel te ontrafelen. 

Bank Ebezner
De moord vond plaats tijdens ‘Het grote weekend van de Bank Ebezner’ dat jaarlijks in het Palace gehouden wordt. Door het overlijden van Abel Ebezner, de voorzitter van de bank, moet er een nieuwe voorzitter gekozen worden. Er zijn verschillende kandidaten, allereerst Macaire Ebezner, de zoon van Abel. De neven Hansen, sinds jaar en dag aandeelhouders, Lev Levovitch, uit het niets opgeklommen tot een gehaaide belegger en Sinion Tarnogol. Aan de laatste heeft Macaire al zijn aandelen overgedaan, in ruil voor iets. Maar niemand weet wat dat iets is. 

Luikjes
Dan zijn er nog Anastasia, de vrouw van Macaire maar nog altijd verliefd op Levovitch, huishoudster Arma, chauffeur Alfred, geheim agent Wagner, Sol, de vader van Levovitch en hoteldirecteur meneer Rose. Allen spelen een rol in het intrigerende spel dat soms op een Agatha Christie lijkt, dan weer een spionageroman zou kunnen zijn of een romantisch verhaal over een onmogelijke liefde. Alle intriges worden zorgvuldig en minutieus gesmeed. Een boek, in een boek, in een boek waarin telkens weer wat luikjes opengaan. Kunstig gefabriceerd, een echte pageturner met een prachtige omslag: een schilderij van Edward Hopper.

‘Hond vermist’ van Kate Spicer

De Londense Kate Spicer leeft als society-journalist een leven van drugs en rock & roll. Ze wordt als verslaggever vaak uitgenodigd op de duurste feestjes. Op de afterparty's  gaat het er ruig aan toe, drank en drugs in overvloed. Haar vriend Charles daarentegen is degelijk, heeft een goedbetaalde baan in de zakenwereld, staat vroeg op en gaat op tijd naar bed, kortom ze verschillen als dag en nacht. Letterlijk: vaak als Kate thuiskomt staat Charles klaar voor zijn ochtendrondje hardlopen. 

Lurcher
Maar Kate kan het ruige leven niet zo goed meer aan. Als ze op een dag een bekende tegenkomt met een prachtige ruige hond merkt ze dat het dier een kalmerende en rustgevende uitwerking op haar heeft. De hond is een lurcher, een kruising tussen een windhond en een werkhond. Slank en rank als de hazewindhond en ruig als een werkhond, zo’n hond wil Kate ook wel hebben. Ze overlegt met Charles, hij vindt het prima, alles wat haar kan afleiden van haar desastreuze nachtleven lijkt hem goed. 

Wolfy
Kate gaat dus op zoek naar een lurcher. Dat is nog niet zo makkelijk, de dierenasiels hebben ze wel maar ze willen wel precies weten waar de hond terecht komt. De ‘hondenpolitie’ komt eerst hun appartement keuren en na veel vijven en zessen kan Kate Wolfy ophalen. Tot haar grote verbazing is Charles ook gelijk gecharmeerd van Wolfy. Het gaat fantastisch, Kate leert Wolfy steeds beter kennen en Wolfy laat zijn aanvankelijke schroom varen. Wolfy laat Kate zelfs haar ruige leven vergeten, ze loopt enorm veel met hem en beiden genieten dan met volle teugen. 

Vertwijfeld

Tot op een dag Kate en Charles naar een bruiloft op het platteland gaan en Wolfy achterblijft bij Kate’s broer en zijn gezin. Wolfy ontsnapt en gaat er vandoor. Kate en Charles komen onmiddellijk terug van het feest en het zoeken begint. Niet alleen zijzelf zoeken, velen worden door de zoektocht aangestoken om mee te doen. Kate laat geen mogelijkheid onbenut, elke redelijke aanwijzing volgt ze op. Zal ze Wolfy ooit terugzien? Vertwijfeld blijft Kate zoeken en als lezer leef je met haar mee. Met vlotte pen beschrijft Kate in dit waargebeurde verhaal de liefde voor haar hond, en de wanhopige zoektocht die toch ook veel waardevols oplevert.