Centraliste
Maar Ruby wil meer. Ze heeft
een baan als centraliste bij de telefoonmaatschappij gevonden. Ze bedient de
schakelborden met verve, alle telefoonverbindingen worden in die dagen nog handmatig
in een centrale tot stand gebracht, haar kundigheid valt op. Nu het Amerikaanse
leger op zoek is naar centralistes, de VS heeft zich gemengd in de Grote Oorlog
(WOI) in Europa, is Ruby één van de eersten die zich daarvoor aanmeldt. Ze komt
door de strenge keuring en vertrekt na een gedegen opleiding met veertig
anderen jonge vrouwen naar Frankrijk.
Frankrijk
In Frankrijk komt Ruby in
Chaumont terecht. Niet direct aan het front maar wel een belangrijke post met een
veldhospitaal en heel veel telefoonverkeer. Er is absolute geheimhouding over
wat ze aan de telefoon horen, er zijn codes die ze uit het hoofd moeten leren,
die bovendien wekelijks veranderen, het werk is zwaar maar nooit eentonig. Samen
met haar collega’s draait ze lange diensten. En dan gebeurt wat ze nooit heeft
voorzien, ze wordt verliefd. Het kan niet en het mag niet, niet van haarzelf en
zeker niet van haar moeder. Maar wat kan ze doen? Haar gevoelens onderdrukken?
Wegkijken en negeren? Of volgt ze toch haar hart?
Levensbelang
Het werk van de centralistes
in WOI is lang onderbelicht geweest. Ze hadden niet echt een militaire rang,
maar hadden wel de eed afgelegd en vielen onder militair gezag. Hun werk om de
communicatie tussen front en achterland zo goed en snel mogelijk te laten
verlopen, was voor het leger van levensbelang. Pas in 1979, 60 jaar nadat de
vrede getekend was, werden ze erkend. Aan de hand van nagelaten brieven en
dagboeken en verpakt in een romantisch oorlogsverhaal schetst Runyan op schitterende
wijze de importantie van het werk van deze jonge vrouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten