‘De moord op Windsor Castle’ van S.J. Bennett

Het is in juni een drukke tijd op Windsor Castle. De koningin huist er vier weken, er is een dine and sleep, een diner met de koningin waarbij een aantal gasten blijft slapen. En er is een conferentie onder strikte geheimhouding. De laatste is door de verlate aankomst van de hoofdspreker een dag verplaatst, zodoende blijft een aantal gasten van die conferentie ook slapen. Het is ongewoon druk op Windsor. Maar gezellig is het wel. Een jonge Russische pianist is gevraagd om Rachmaninov te spelen en na afloop wordt er volop gedanst. Zelfs de koningin waagt een dansje. 

Not amused
De schrik is de volgende ochtend dan ook groot als de pianist dood en in scandaleuze houding in een kast wordt aangetroffen. De koningin is niet bepaald amused dat dit in haar huis gebeurt. Ze wil er alles aan doen om ophef te voorkomen. Natuurlijk moeten de politie en in verband met het internationale karakter van de misdaad ook MI5 ingeschakeld worden. Toch houdt ze liever zelf de vinger aan de pols. Daarom schakelt ze haar assistent-secretaris Rozie Oshodi in. Die moet buiten haar chef, de persoonlijk secretaris en buiten de officiële instanties om, op aanwijzing van de koningin onderzoek gaan doen. 

Strategie
Dat is een kolfje naar haar hand. Rozie weet veel meer feiten boven water te krijgen dan de politie en MI5 bij elkaar. Alle informatie legt ze bij de koningin neer die vervolgens de te volgen strategie uitstippelt. Dat doet ze zo geraffineerd dat niemand in de gaten heeft dat Elizabeth eigenlijk aan de touwtjes trekt. Hoe de vork echt in de steel zit wordt langzaam maar zeker duidelijk. 

Raffinement
Sophia Bennet laat je echt meeleven met Rozie en met de koningin. Rozie is een opvallende verschijning, wordt vaak onderschat en dat buit ze goed uit. Maar de echte hoofdrol is toch voor Elizabeth. Wie de serie The Crown heeft gezien kan moeiteloos de stemmen bij de conversaties aan de ontbijttafel tussen Elizabeth en Philip bedenken. Het raffinement van Elizabeth, haar deductie en haar manipulatie van de mensen om haar heen, je gelooft het allemaal. Het doet denken aan Agatha Christie’s Miss Marple maar dan net iets anders, net iets moderner. Een boek om in één adem uit te lezen!