31 augustus 2021

‘De kaart naar ons eiland’ van Valerie Fraser Luesse

Het is 1947 als de vader van Peyton tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de familie Cabot van het paard geslingerd wordt en een akelige hoofdverwonding oploopt. Hij wordt in het plaatselijke ziekenhuis opgenomen, zijn vooruitzichten zijn slecht. Er is een grote rivaliteit tussen vader Marshall en zijn jongere broer Julian. Omdat Peytons moeder Kate problemen van Julians kant verwacht wordt Marshall in het diepste geheim overgebracht naar een ziekenhuis in Atlanta. 

Key West
Al die tijd is Peyton bij zijn vader en moeder in het ziekenhuis. Zijn grote sterke vader die zo slecht uit de oorlog teruggekomen is. Verslaafd aan drank en met verschrikkelijke driftbuien. Zijn stoere vader die toen hij een tiener was van Savannah naar Key West in Florida fietste en daar zijn moeder tegenkwam. Zijn vader die nu op het randje van de dood zweeft. Zijn moeder stuurt Peyton naar haar tante Gert. Bij haar kan hij uitrusten en weer tot zichzelf komen. En Peyton komt daar tot de conclusie dat ook hij naar Key West wil fietsen. Helemaal nu het meisje op wie hij zo verliefd is daarnaartoe verbannen is. 

Uitdaging
Hij overlegt het met tante Gert en zij helpt hem met de voorbereidingen. Vroeg in de ochtend, als de natuur nog slaapt, pakt hij zijn spullen en begint aan de fietstocht van 800 kilometer naar het uiterste puntje van Florida. Na een paar dagen wordt het al moeilijk en denkt hij waar ben ik aan begonnen. Maar de uitdaging en de hulp die hij krijgt van de plaatselijke bevolking houden hem op de fiets. De tocht die hem helemaal terugwerpt op zichzelf geeft hem inzicht in zijn eigen doen en laten, maakt hem volwassener en zijn zelfvertrouwen groeit met de dag. 

Oceaan

Niet alleen Peyton is de hoofdpersoon in dit boek, de Atlantische Oceaan heeft ook een prominente plek. De kust, de stranden, de havens, de mensen die er wonen, ze veroveren Peytons hart, hij zal ze nooit meer vergeten. Sterker nog, hij zal er altijd terug blijven komen.  

‘De kaart naar ons eiland’ straalt aan alle kanten positiviteit uit. Het is een lief boek met hier en daar een niet storend zwart randje. De sterke verbondenheid met de oceaan doet denken aan de Tillermanboeken van Cynthia Voigt. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten