‘De weekendmiljonair’ van Abdelkader Benali

Osama is elf jaar en woont met zijn vader en moeder in Rotterdam. Het is begin jaren tachtig, het huis dat ze bewonen is schimmelig en heeft talrijke mankementen. Toch zijn ze erg blij als ze er intrekken, de vorige huisvesting was nog erbarmelijker.  Al snel maken ze kennis met buurvrouw Loes. Een ras Rotterdamse met het hart op de tong. Loes heeft haar huis wel op orde, Osama is dikwijls jaloers op haar onderkomen. Loes dendert hun familieleven binnen, aanvankelijk wordt ze door Osama’s ouders wantrouwend bejegend.  Als Loes echter een oude Singer naaimachine brengt is het ijs tussen haar en Osama’s moeder gebroken.

Habbekrats

Osama lijdt aan een fysieke ontwikkelingsstoornis, hij groeit veel te hard voor zijn leeftijd, heeft eeuwig honger en groeit elke drie maanden uit zijn kleren. Zijn ouders hopen op een behandeling in Zwitserland,  daar moet veel geld voor op tafel komen. Osama’s vader begint daarom een handeltje in oude meubels, voor een habbekrats afgedankte spullen ophalen en voor een leuk bedrag verkopen.  In een rode Ford Transit, herkomst onbekend,  doorkruist hij Rotterdam terwijl Osama op de bijrijdersstoel de stratenatlas beheert. Hij dirigeert zijn vader langs de adressen en helpt mee sjouwen. Onderweg vertelt zijn vader over zijn jeugd in het Atlasgebergte, filosofeert over alle facetten van het leven en houdt Osama voor hoe hij moet leven.

Pienter

Osama is echter een pientere jongen met een eigen mening. Hij bekijkt zijn vader met frisse ogen en heeft zo zijn eigen ambities. Osama wil in Rotterdam blijven. Hij wil het liefst een normaal leven, voetballen en niet meer torenhoog, hij is bijna twee meter en heeft schoenmaat 45,  boven zijn leeftijdgenoten uitsteken. Niet elke drie maand naar het ziekenhuis, niet bij elk klein beetje koorts opgenomen worden.  Loes helpt hem net iets luchtiger naar zijn leven te kijken en coach Anna, ja hij heeft een privécoach vanwege zijn ziekte, blijft in hem geloven. Samen met zijn moeder zijn het deze twee vrouwen die een belangrijke rol spelen in zijn ontwikkeling.

Levenswijsheid

‘De weekendmiljonair’ zit vol met levenswijsheden, vaders levenswijsheden, Osama denkt er het zijne van. “Voor ons op het dashboard ontvouwde zich zijn ( vaders) wereld, met alle strijd die hij gevoerd had…” Benali vertelt dit alles op meesterlijke wijze, beeldend en meeslepend.  

‘Vergiffenis’ van Donna Leon

Commissario Brunetti, al jaren werkzaam bij de Venetiaanse politie, zit met een moeilijk geval in de maag. Een collega van zijn vrouw bezoekt hem op het bureau om haar zorgen te uiten over haar zoon. Ze denkt dat de jongen, hij zit op een dure particuliere middelbare school,  aan de drugs is. Brunetti vindt de informatie te mager en schuift de zaak in een la. Maar als korte tijd later de vader van de jongen onder aan een brug bewusteloos aangetroffen wordt, bedenkt hij zich en pakt de zaak weer op. 

Doodlopend spoor

Samen met collega Claudia Griffoni en signorina Elettra loopt Brunetti de gangen van een lokale drugsdealer na.  Al snel lijkt dat een doodlopend spoor te zijn, het hele onderzoek moet van voren af aan opnieuw gedaan worden. Bureaucratie levert frustratie, hoewel Brunetti inmiddels zijn weg daar wel gevonden heeft. Signorina Elettra is daarbij een onmisbare hulp. Ze weet bronnen aan te boren in het ict netwerk en zo Brunetti te voorzien van alle nodige kennis omtrent verdachten en getuigen. Dat Elettra zelf verdachte is van een lek vanuit het politiebureau, maakt haar illegale praktijken niet makkelijker. Toch vindt ze samen met Brunetti die ene aanwijzing waardoor de ware dader in zicht komt. En dan blijkt dat goede bedoelingen en schuld soms heel dicht bij elkaar liggen.

Bedaard

Zo bedaard als Brunetti is, zo bedaard is dit boek geschreven. Veel aandacht voor Venetië en haar schoonheden. Veel aandacht voor Brunetti’s gezinsleven. Veel aandacht voor zijn filosofieën  over de zaak,  over de klassieken, over literatuur en over het leven in het algemeen. De veel gebezigde Italiaanse woorden als questura, commissario, professoressa verhogen de Italiaanse sfeer nog eens. ‘Vergiffenis’ is geen flitsende thriller, wel een gedegen detective met hier en daar literaire trekjes.

‘Moederland, een vrouwenleven in twee culturen’ van Inge de Bever

In 1980 trouwt de dan twintigjarige Inge de Bever met haar Turkse medestudent  Ilhan.  Samen wonen ze in een studentenflat in Leiden, aanvankelijk allebei op hun eigen kamer, het is niet makkelijk een woning te krijgen. Beiden komen uit een hoogopgeleid en seculier gezin, ze hebben allebei een universitaire opleiding, hebben allebei een baan, toch moet haar moeder moet eraan te pas komen om een flat te bemachtigen. Het is tekenend voor de argwaan die ‘officieel’ Nederland heeft. Gelukkig zijn beide families hartelijker voor het jonge stel.

Familie

Op bezoek in Ankara wordt Inge met Turkse hartelijkheid en veel thee onthaald. Ze moet kennis maken met de hele familie en dat zijn er niet een paar, nee alle ooms, tantes, nichten, neven en ook vrienden van haar schoonouders willen haar leren kennen. Dat Inge bovendien  Turks spreekt maakt haar een bezienswaardigheid, een soort van ‘openbaar kunstbezit’.  Waar ze met haar schoonvader vanaf het begin goed op kan schieten,  blijft haar schoonmoeder afstandelijk.  Inge kan er niet doorheen prikken, hoe graag ze ook wil.

Cadeau

Wel realiseert ze zich dat ze weliswaar voor Ilhan heeft gekozen maar dat ze er een hele wereld bij cadeau krijgt. Een familie, een taal, een land vol onbekende mensen en vreemde gebruiken. Soms verafschuwt ze dat allemaal. Maar meestal is ze vooral nieuwsgierig naar al die onbekende zaken, staat ze open voor andere gewoontes en weet die ook te waarderen. Samen met Ilhan gaat ze door moeilijke tijden van ziekte en narigheid. Het maakt hun band alleen maar sterker, na de komst van hun zoon Osman helemaal.  En als in Nederland het tij keert met de komst van Fortuyn en Wilders is het vooral Inge die zich daar vreselijke zorgen over maakt terwijl Ilhan en Osman  het nogal luchtig opnemen. Zij laten zich niet discrimineren.

Positief

Inge de Bever laat met ‘Moederland’ zien dat leven in twee culturen prima kan. Dat het een verrijking van je leven is, tenminste als je open durft te staan voor de leefwijze van anderen.  Dat je respect kunt hebben [ en krijgen]  en mee kunt doen zonder je eigen identiteit op te geven. Heel herkenbaar voor iedereen die ook in een relatie in twee culturen leeft, hoe die culturen er ook uit mogen zien.

‘Beste Mevr. Bird’ van A.J. Pearce

London 1940. Emmy woont met haar vriendin Bunty  in West-Londen.  Samen hebben ze een appartement. Veel gelegenheid om daar tijd door te brengen hebben ze niet, Bunty werkt als secretaresse op het ministerie van oorlog, Emmy verdeelt haar tijd tussen een saai advocatenkantoor en de vrijwillige brandweer. Vooral tijdens de bombardementen van de Duitsers is het razend druk bij de brandweer.  Emmy neemt met de andere vrijwilligers de telefoontjes aan.  Overdag op kantoor en ’s nachts bij de brandweer, het is slopend.

Mevr. Bird

Als Emmy op een dag een vacatureadvertentie ziet voor een dagblad solliciteert ze onmiddellijk. Ze droomt ervan om oorlogscorrespondent te worden, maar ze wil best als jongste verslaggever beginnen. De sollicitatie verloopt voorspoedig en ze wordt aangenomen. Maar het werk blijkt totaal anders dan ze gedacht had.  Ze moet voor een vragenrubriek in een tanend vrouwentijdschrift brieven van lezers beantwoorden. Haar eindredacteur, Mevr. Bird,  is superstreng,  de meeste vragen vindt ze ongepast en veel te modern, die verdwijnen allemaal in de prullenbak.  Dat gaat Emmy aan het hart,  ze leeft erg mee met de vragenstelsters die door de oorlog in penibele omstandigheden verkeren en zich geen raad meer weten.  Stiekem begint Emmy de afgewezen brieven uit naam  van Mevr. Bird te beantwoorden.  Ze weet dat het illegaal is, ze weet dat ze haar baan kwijt is als het uitkomt, toch kan ze het niet laten.

Escapades

De vriendschap tussen Emmy en Bunty lijkt sterk en onvoorwaardelijk. Ze zijn samen opgegroeid, ze kennen elkaars familie, elkaars vriendjes, ze kennen elkaar door en door. Maar als Emmy Bunty over haar escapades bij de krant vertelt, krijgt ze, tot haar grote teleurstelling,  weinig begrip voor haar handelswijze. Emmy komt wat alleen te staan en na een aanvaring met Bunty’s vriend, lijkt het of de vriendschap een lelijke deuk heeft opgelopen. Hoe kan Emmy het goedmaken?  Wat moet ze doen om het vertrouwen van haar vriendin terug te winnen?  Emmy is ten einde raad.

Kolossaal

 ‘Geestig, ontroerend en hartverwarmend’ noemt auteur John Boyne dit boek. Dat klopt helemaal maar er is nog een kleine aanvulling: soms is het net een ouderwets meisjesboek met kreten als ‘mieters’, ‘kolossaal’ en ‘blozen’.  Dat doet echter niets af aan de sfeer van deze roman : inderdaad geestig, ontroerend en hartverwarmend. 

‘Moederdag’ van Nele Neuhaus

Theodor Reifenrath is een nogal onaangename man, alleen zijn buurmeisje heeft veel contact met hem en weet ook veel van zijn dagelijkse gang van zaken.  Als Theo door de krantenbezorger dood wordt aangetroffen  is zij een bron van informatie voor rechercheur Pia Sander. Het eerste waar het meisje naar vraagt is hoe het met de oude hond van Theo gaat. Omdat die nog niet gezien is worden het grote oude huis, eens was het een klooster,  en het terrein uitgekamd. Niet veel later wordt in de kennel de hond gevonden. Doodgehongerd, het beest heeft in zijn wanhoop nog geprobeerd een gat in de vloer te maken. Bij nader onderzoek vinden de agenten onder de kennel menselijke resten, drie vrouwenlichamen worden opgegraven.

Profiler

Een heel team wordt bij de politie opgetuigd. Hoofd van de recherche Oliver von Bodenstein haalt er zelfs een profiler bij.  Al snel komen ze tot de overtuiging dat ze met een seriemoordenaar te maken hebben. Jarenlang is er rond Moederdag een vrouw verdwenen en in veel van deze vermissingszaken was de modus operandi van de dader hetzelfde. Het leven van Theo Reifenrath wordt uitgepluisd, hij en zijn vrouw hadden jarenlang pleegkinderen in huis. Voor het oog van de wereld ging dat prachtig maar achter de voordeur was er veel leed. Moeten de onderzoekers in deze richting zoeken? Of zien ze iets over het hoofd en ligt het motief niet in het verleden van de dader?

Fiona

Parallel aan de speurtocht loopt het verhaal van de Zwitserse twintiger Fiona. Na het overlijden van haar moeder ontdekt ze dat ze illegaal geadopteerd is.  Pienter als ze is komt ze  al redelijk snel achter de identiteit van haar biologische moeder. Haar zoektocht brengt haar naar Duitsland, daar lijkt haar speurwerk te stokken en staat ze op het punt het op te geven. Ze waagt er nog een allerlaatste poging aan, een schot in het duister, die haar duur komt te staan.

Meeslepend

‘Moederdag’ is een spannende psychologische thriller, Neuhaus neemt echter wel de tijd om karakters en omstandigheden te introduceren. Dat geeft je al snel het gevoel het team en de locaties te kennen. Bovendien weet ze het verhaal op een boeiende en meeslepende manier te vertellen, het doet ergens wel denken aan Ruth Rendell maar dan in Duitsland gesitueerd.  Een heerlijk boek, wat mij betreft een nieuwe favoriet.