In 1980 trouwt de dan
twintigjarige Inge de Bever met haar Turkse medestudent Ilhan.
Samen wonen ze in een studentenflat in Leiden, aanvankelijk allebei op
hun eigen kamer, het is niet makkelijk een woning te krijgen. Beiden komen uit
een hoogopgeleid en seculier gezin, ze hebben allebei een universitaire
opleiding, hebben allebei een baan, toch moet haar moeder moet eraan te pas komen
om een flat te bemachtigen. Het is tekenend voor de argwaan die ‘officieel’
Nederland heeft. Gelukkig zijn beide families hartelijker voor het jonge stel.
Familie
Op bezoek in Ankara wordt
Inge met Turkse hartelijkheid en veel thee onthaald. Ze moet kennis maken met
de hele familie en dat zijn er niet een paar, nee alle ooms, tantes, nichten,
neven en ook vrienden van haar schoonouders willen haar leren kennen. Dat Inge
bovendien Turks spreekt maakt haar een bezienswaardigheid,
een soort van ‘openbaar kunstbezit’. Waar
ze met haar schoonvader vanaf het begin goed op kan schieten, blijft haar schoonmoeder afstandelijk. Inge kan er niet doorheen prikken, hoe graag
ze ook wil.
Cadeau
Wel realiseert ze zich dat ze
weliswaar voor Ilhan heeft gekozen maar dat ze er een hele wereld bij cadeau
krijgt. Een familie, een taal, een land vol onbekende mensen en vreemde
gebruiken. Soms verafschuwt ze dat allemaal. Maar meestal is ze vooral
nieuwsgierig naar al die onbekende zaken, staat ze open voor andere gewoontes
en weet die ook te waarderen. Samen met Ilhan gaat ze door moeilijke tijden van
ziekte en narigheid. Het maakt hun band alleen maar sterker, na de komst van
hun zoon Osman helemaal. En als in
Nederland het tij keert met de komst van Fortuyn en Wilders is het vooral Inge
die zich daar vreselijke zorgen over maakt terwijl Ilhan en Osman het nogal luchtig opnemen. Zij laten zich
niet discrimineren.
Positief
Inge de Bever laat met ‘Moederland’
zien dat leven in twee culturen prima kan. Dat het een verrijking van je leven
is, tenminste als je open durft te staan voor de leefwijze van anderen. Dat je respect kunt hebben [ en krijgen] en mee kunt doen zonder je eigen identiteit op
te geven. Heel herkenbaar voor iedereen die ook in een relatie in twee culturen
leeft, hoe die culturen er ook uit mogen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten