Commissario Brunetti, al
jaren werkzaam bij de Venetiaanse politie, zit met een moeilijk geval in de
maag. Een collega van zijn vrouw bezoekt hem op het bureau om haar zorgen te
uiten over haar zoon. Ze denkt dat de jongen, hij zit op een dure particuliere
middelbare school, aan de drugs is. Brunetti
vindt de informatie te mager en schuift de zaak in een la. Maar als korte tijd
later de vader van de jongen onder aan een brug bewusteloos aangetroffen wordt,
bedenkt hij zich en pakt de zaak weer op.
Doodlopend spoor
Samen met collega Claudia Griffoni
en signorina Elettra loopt Brunetti de gangen van een lokale drugsdealer
na. Al snel lijkt dat een doodlopend
spoor te zijn, het hele onderzoek moet van voren af aan opnieuw gedaan worden. Bureaucratie levert frustratie, hoewel
Brunetti inmiddels zijn weg daar wel gevonden heeft. Signorina Elettra is
daarbij een onmisbare hulp. Ze weet bronnen aan te boren in het ict netwerk en
zo Brunetti te voorzien van alle nodige kennis omtrent verdachten en getuigen. Dat
Elettra zelf verdachte is van een lek vanuit het politiebureau, maakt haar
illegale praktijken niet makkelijker. Toch vindt ze samen met Brunetti die ene aanwijzing
waardoor de ware dader in zicht komt. En dan blijkt dat goede bedoelingen en
schuld soms heel dicht bij elkaar liggen.
Bedaard
Zo bedaard als Brunetti is,
zo bedaard is dit boek geschreven. Veel aandacht voor Venetië en haar
schoonheden. Veel aandacht voor Brunetti’s gezinsleven. Veel aandacht voor zijn
filosofieën over de zaak, over de klassieken, over literatuur en over
het leven in het algemeen. De veel gebezigde Italiaanse woorden als questura,
commissario, professoressa verhogen de Italiaanse sfeer nog eens. ‘Vergiffenis’ is geen flitsende thriller, wel een gedegen
detective met hier en daar literaire trekjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten