Egbert woont met zijn
meervoudig gehandicapte zoon Adam in een dijkhuisje bij een grote rivier.
Egbert heeft onlangs in het ziekenhuis gehoord dat hij niet lang te leven
heeft. Longkanker in het laatste stadium. Zijn grootste zorg is wie, als hij er
niet meer is, voor zijn zoon Adam kan zorgen. Adam is blind, bijna doof, niet
mobiel en verstandelijk zeer beperkt. Eigenlijk ziet Egbert geen toekomst voor
zijn zoon. Voor een treurig verblijf in
een instelling wil hij hem behoeden. Egbert ziet maar één uitweg.
Emma
Als hij met deze oplossing
bezig is komt er een kink in de kabel. Egbert wordt gedwongen de situatie
opnieuw te bezien. Acht dagen geeft hij
zichzelf, acht dagen waarin zoveel gebeurt dat zijn perspectief compleet
kantelt. Acht dagen waarin zijn leven aan hem voorbijtrekt. De ontmoeting met
zijn vrouw Emma, hun huwelijk en haar tragische einde. De geboorte van Adam, de
schok van zijn handicaps, de manier waarop ze hun leven aan hem aangepast
hebben. Zijn werk als timmerman, de
liefde voor het vak.
Adam
Maar voor alles gaat het over
Adam. Egberts onvoorwaardelijke liefde voor zijn zoon. Hij kent hem als geen ander, weet precies
wanneer Adam zich senang voelt, wat hij moet doen om hem gerust te stellen. Of
soms in bedwang te houden, als Adam nachtmerries heeft. Adam bepaalt zijn
dagritme, Adam bepaalt zijn hele leven. Hoe moet het nu verder, nu hij geen
perspectief meer heeft? Acht dagen die lijken op een gewone week maar zo vreselijk beladen zijn. Deze laatste acht dagen zijn cruciaal voor zijn uiteindelijke beslissing.
Koortsachtig
Annemarie Haverkamp weet
waarover ze het heeft in deze roman. Zelf moeder van een meervoudig gehandicapt
kind, schrijft ze uit ervaring. Daarnaast heeft ze in het AD een rubriek waarin
ze mensen interviewt die terminaal ziek zijn. ‘De achtste dag ‘ begint in een
rustige stijl maar meer naar het einde toe worden de zinnen korter en komt het
bijna koortsachtig over. Zo ervaar je als lezer de urgentie die Egbert voelt om
tot een besluit te komen. Een prachtig boek, beklemmend, je wordt er niet
vrolijk van maar vergeten zal je het ook niet snel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten