Quebec Canada, jaren vijftig.
Maggie groeit op in een Frans – Engels gezin. Haar moeder hoort bij de Franstalige groep,
haar vader is Angelsaksisch. Het huwelijk tussen die twee laat dezelfde strijd
zien die tussen de bevolkingsgroepen heerst. Soms is het koude oorlog, vervolgens maken ze
elkaar het leven zuur om elkaar daarna weer in de armen te vallen. Al met al
niet een echt stabiel gezin voor Maggie, haar broer en zussen. Maggie heeft een speciale band met haar vader
die een zaden handel heeft. Ze helpt hem
dagelijks na schooltijd, de geur en de
sfeer in de winkel, voor haar is het de hemel op aarde.
Zwanger
Als Maggie veertien is krijgt
ze belangstelling voor haar buurjongen. Hij hoort bij een arme Franstalige
familie, als haar ouders erachter komen wordt ze naar een oom en tante
gestuurd. Na verloop van tijd blijkt
Maggie zwanger, ze mag de geboorte bij de familie afwachten maar moet dan zeer
tegen haar zin haar dochtertje Elodie afstaan. Maggie mag weer terug naar huis, ze maakt haar
opleiding af, gaat werken, maar kan haar kind niet vergeten. Ze blijft zoeken,
klaagt het weeshuis aan, schrijft naar autoriteiten, maar niemand wil haar
vertellen waar Elodie is. Toch geeft ze niet op.
Weeshuis
Elodie is in een rooms
katholiek weeshuis terecht gekomen. Het is er niet echt fijn, maar er is school
en sommige zusters zijn lief voor de weeskinderen. Dat verandert als ze zes is.
Ze wordt overgeplaatst naar een nieuw tehuis, onderwijs is er niet meer bij en
ze moet meehelpen psychiatrische patenten te verzorgen. Het regime in deze
inrichting is hemeltergend, Elodie en de
andere kinderen worden onder de knoet
gehouden, ondergaan sadistische lijfstraffen, moeten gedwongen kalmerende middelen slikken, worden
dom gehouden. Elodie geeft echter ook
niet op, ze weet het zeker, op een dag zal ze vrij zijn.
Emotioneel
Joanna Goodman heeft haar
roman gebaseerd op ware gebeurtenissen. In
de jaren 50 was de dictatoriale Duplessis de bestuurder van Quebec. Samen met
de kerk was hij verantwoordelijk voor de spanningen tussen de
bevolkingsgroepen. Van hem kwam de wetswijziging waarin bepaald werd dat
onderwijs voor weeskinderen niet meer nodig was. Tegelijkertijd werd de
verpleging van (geestes-)zieken wel vergoed. Met één streep werden alle weeskinderen
als psychiatrisch patiënt aangemerkt. Met alle bovengenoemde uitwassen als
resultaat. Goodman weet je mee te trekken in het verhaal, Maggie is de hoofdlijn, tussendoor het schrijnende
relaas van Elodie. Een prachtig
emotioneel verhaal waarin macht een belangrijke rol speelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten