Afgelopen week was het de Week
van de Alfabetisering. In die week wordt aandacht gevraagd voor
laaggeletterdheid en taalverwerving. Het boek van deze week sluit daar naadloos
bij aan. Het meisje Ada woont met haar moeder en jongere broertje James in
Londen op driehoog in een armoedig appartement. Ada heeft een klompvoet en haar
moeder houdt haar daarom verborgen voor de wereld. Ze mag het huis niet uit, ze
mag niet naar school, ze mag niets en is geheel afhankelijk van haar broertje
James. Alles wat ze van de wereld kent
is wat ze door het raam van hun kamer kan zien en wat haar broertje haar kan
vertellen, verder reikt haar kennis niet.
Evacuatie
Als in 1939 de Tweede
Wereldoorlog uitbreekt worden na verloop van tijd alle kinderen uit Londen geëvacueerd
naar het platteland. Ada ziet haar kans schoon en vertrekt samen met haar
broertje maar zonder de toestemming van hun moeder naar Kent. Daar worden ze geplaatst bij juffrouw Susan
Smith. En langzaam komt Ada tot bloei. Susan heeft al snel door dat Ada veel,
zelfs eenvoudige begrippen niet kent, heel geduldig legt ze Ada van alles
uit. Hoe je een knoop aan moet zetten
bijvoorbeeld. Het eerste wat Susan dan uitlegt is wat een naald is, wat een
draad is, hoe je de draad in de naald doet en hoe je vervolgens met steekjes de
knoop kan bevestigen. Ondanks Ada’s wantrouwen tegen volwassenen, haar moeder
heeft haar niet alleen binnengehouden maar ook fysiek mishandeld, groeit er
toch een vertrouwensband tussen Ada en Susan. Maar kan Ada altijd in Kent blijven? Ze zou
het graag willen maar de angst voor een terugkeer naar haar moeder is nooit ver
weg.
Vlag en wimpel
‘De oorlog die mijn leven
redde’ is een jeugdboek en geschikt voor kinderen vanaf 10 jaar. Het boek heeft
in de VS een Honor Medal gekregen, de Amerikaanse Vlag en Wimpel voor een titel
dat net niet het beste boek van het jaar is. En al is het een jeugdboek, het is
ook zeer lezenswaardig voor volwassenen, er zitten zoveel lagen in die kinderen
zeker zullen ontgaan maar iedereen met interesse voor de problematiek van
laaggeletterdheid zeker aan zullen spreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten