19 januari 2021

‘Het meisje in de witte kimono’ van Ana Johns

De vader van Tori Kovač  is ernstig ziek. Als oud-marineman mag hij gebruik maken van een militair ziekenhuis. Tori wijkt daar niet van zijn zijde. Haar moeder is al lang geleden overleden, als enig kind staat ze er alleen voor.  Haar vader heeft haar altijd verteld dat hij voor hij haar moeder leerde kennen een andere grote liefde had. Maar verder noemde hij er niet veel over.  Na een kort ziekbed overlijdt hij, zonder Tori precies te vertellen wat er in zijn diensttijd is gebeurd.
 

Brief retour
Tori is dan ook heel verbaasd als ze in de post een niet bestelbare retour aantreft,  een brief die haar vader naar Japan gestuurd heeft. “Mijn liefste Krekel. Ik hoop dat deze brief je weet te bereiken…” zo is de aanhef. De ondertekening is nog geheimzinniger: ‘Hajime’, is dat de naam van haar vader? Als ze later ook nog foto’s vindt, staat haar besluit vast. Tori vertrekt naar Japan om de geschiedenis van haar vader te ontdekken. 

Krekel
Haar vader was als marinier rond 1957 in Japan. Als onderdeel van de naoorlogse bezetting. Hij maakte daar kennis met een jong Japans meisje. Zij groeit op in een redelijk welvarend maar conservatief gezin. Daar is geen plek voor een Yankee. Krekel, zo heet ze, zet haar zin door en trouwt (onofficieel) met Hajime. Haar familie verstoot haar. Ze komt vreselijk in de problemen als haar Hajime niet terugkeert van een missie en zij zwanger blijkt te zijn. Hoe moet ze in haar eentje een kind, een half Amerikaans  ‘bastaardkind’ notabene, groot brengen? Zonder geld, zonder steun van wie dan ook? 

Schrijnend
Twee verhaallijnen, één in het verleden en één nu.  De zoektocht van Tori levert een mooi beeld op van een vader-dochter relatie. Met openheid, liefde, maar ook een zekere schroom om dingen te vertellen dan wel te vragen. Als journaliste is Tori gewend onderzoek te doen, maar haar eigen vader bevragen blijkt toch van een andere orde. De verhaallijn in Japan in 1957 is zeer verschillend van de lijn in het nu. Het taalgebruik is plechtiger en verrijkt met Japanse uitdrukkingen, de verhoudingen in een Japans gezin lijken goed getroffen en de werkelijkheid van een gewenste zwangerschap in een ongewenste omgeving is schrijnend. Al met al een prachtige roman, gebaseerd op feitelijkheden uit de Japanse geschiedenis. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten