De Majoor
Zo komt de hond bij de Majoor
en zijn vrouw terecht. Jaren leven ze samen, de Majoor leest zijn
oorlogsboeken, zijn vrouw alle andere. Zij is bibliothecaresse geweest en weet
daar heel veel van. Nu is het zover dat de Majoor vertrekt. Eerst naar het
zieke huis, daarna soms weer thuis, een andere keer midden in de nacht weer
naar het zieke huis. Tot op de dag dat de Majoor niet meer terugkomt. Vanaf dan
moet Tassen het met de vrouw van de Majoor doen, Mevrouw Thorkildsen. Hij heeft
er niet veel vertrouwen in.
Drakenwater
Tot zijn grote verrassing
blijkt Tassen met Mevrouw Thorkildsen te kunnen praten. Ze verstaan elkaar. Het
gaat niet goed met haar. Ze drinkt veel te veel drakenwater. Dat scoren ze samen in een grot in de stad. Het haalt haar
onderuit. En ze vergeet Tassen uit te laten. Soms komt Pup met zijn Teef. Die twee
willen Mevrouw Thorkildsen uit haar huis halen. Niet dat het ze lukt. Tassen en
zijn mevrouw blijven bij elkaar.
Zuidpool
Zij begint hem het verhaal
van Amundsen te vertellen. De man die met 200 honden naar de Zuidpool trok. Tassen
kan zich niet voorstellen hoeveel dat er zijn. Zij knipt er honderd voor hem
uit. Samen houden ze zo de moed erin. Genieten van hun wekelijkse uitstapje
naar de Bibliotheek. En naar het Café dat erbij hoort. Voor Tassen mag het zo
blijven. Maar wie heeft het eeuwige leven? Mevrouw Thorkildsen in elk geval
niet.
Onbekommerd
Een roman geheel uit het
perspectief van een hond, er zijn er niet veel. Niet zomaar een hond, nee een
filosofisch en humoristisch exemplaar. Verfrissend en onbekommerd
becommentarieert hij de wereld om hem heen. Genieten dus van dit buitengewone
verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten