‘Woestijnbergen’ van Lydia Millet

Gil, een New Yorkse veertiger besluit zijn leven om te gooien. Zijn vriendin heeft hem aan de kant gezet, hij is het leven in New York wel zat en wil zijn leven groener inrichten. Hij besluit daarom naar Phoenix te verhuizen. Via internet koopt hij een huis, zijn spullen laat hij achter en in plaats van te gaan vliegen gaat hij er lopend naar toe. Ruim vierduizend kilometer, vijf maanden doet hij erover. Leert Amerika op een heel andere manier kennen. 

Tom

In Phoenix woont hij strak aan een wash, een droge rivierbedding. Het woestijnklimaat is bijna niet te harden, overdag 43 graden is niks. In huis is het echter koel, een goede klimaatbeheersing doet wonderen. Het huis naast hem is bijna geheel van glas. Een soort vitrine lijkt het. De bewoners zijn er ook nog maar kort. Ted en Ardis met hun kinderen Clem en Tom. Ze nodigen hem uit en het klikt, Gil kan prima met ze overweg. Met Tom is zijn band echt bijzonder, hij begrijpt hem, helpt hem, staat altijd voor hem klaar. 

Vogelaar

Net als in New York begint hij met vrijwilligerswerk, buddy in een blijf-van-mijn-lijfhuis. Jason, net als hij buddy, is vogelaar. De vogels die Gil in de wash ziet bespreekt hij met Jason. Zijn kennis van en liefde voor de natuur en de vogels wordt steeds groter. Maar de meeste tijd brengt hij met zijn buren door. De warmte van hun gezin geeft hem een groot gevoel van veiligheid, iets dat hij in zijn leven zo vreselijk gemist heeft. 

Eenzame jeugd

Langzaam maar zeker word je als lezer steeds meer gewaar over het verleden van Gil. Zijn eenzame jeugd, zijn marine tijd, de enkele vrienden die hij heeft. Hij uit zich steeds meer, weet met woorden vervelende mensen op hun nummer te zetten, maar gaat zich nooit te buiten aan grofheden of geweld. Zelfs niet tegen die akelige buurman die het op de vogels voorzien heeft. 

Humor, liefde, filosofie, korte krachtige zinnen, geen overbodig woord,  ‘Woestijnbergen’ is een fantastisch verhaal dat beklijft en doet verlangen naar meer. Millet heeft al veel boeken op haar naam staan, naast ‘Woestijnbergen’ zijn er nog twee vertaald in het Nederlands: ‘De laatste zomer’ en ‘Zuiver’. Naast haar schrijf carrière is ze werkzaam bij het Center for Biological Diversity.

‘Familietraditie’ van Elizabeth Acevedo

Matilde (1952), Flor (1953), Pastora (1955) en Camila (1969) zijn vier zussen die op het platteland van de Dominicaanse Republiek (DR) zijn geboren. Als tiener of jongvolwassene trekken ze één voor één naar de hoofdstad Santo Domingo en vandaaruit verder naar New York. Alle vier zijn ze getrouwd, Flor, Pastora en Camila hebben elk een kind, Matilde bleef kinderloos. Ook hebben ze alle vier een gave. Als Flor droomt dat iemand doodgaat, gebeurt dat ook. Pastora kan zien of iemand de waarheid spreekt, Matilde kan grandioos dansen en Camila heeft er een neus voor het goede te doen, vooral voor zichzelf. 

Viering

Flor heeft besloten iedereen bij elkaar te roepen voor de viering van haar leven. Die boodschap brengt grote verwarring bij haar zussen, wat heeft Flor gedroomd? Haar eigen dood? Wat is dit voor nieuwigheid, de viering van je eigen leven! Pastora zou het kunnen weten, of Flor de waarheid spreekt. Maar ook zij laat niets los. Flor en Pastora zijn altijd al erg dik met elkaar geweest, als de kern van het gezin waarin ze zijn opgegroeid. Met een traditionele vader en een afstandelijke moeder die het voor elkaar kreeg elk van de dochters ergens geplaatst te krijgen. Bij een ander gezin, bij een ziekelijke oom, in het klooster. Zodat ze zowel met elkaar als zonder elkaar opgegroeid zijn. 

Tweede generatie

Maar terug naar het nu, die uitnodiging. De zussen breken zich het hoofd er over. Zo ook de tweede generatie in New York. Flors dochter Ona is doodsbenauwd dat haar moeder iets overkomt. Zelf worstelt ze met haar verlangen zwanger te worden. En dan is er Yadi, Pastora’s dochter. Zij kijkt uit naar de hereniging met haar eerste liefde, de jongen die tijdens zijn schooltijd is opgepakt en nu zijn straf uitzit. 

Kleurrijk

Door de ogen van Ona duiken we in het heden en verleden van de vier zussen, Yadi en Ona zelf. Beeldend en krachtig wordt het kleurrijke leven in de DR neergezet als contrast met het grijze NY. Zo krijg je als lezer een heel ander beeld van de vaak druk en op luide toon pratende Dominicaanse dames, die elk gesprek op een ruzie kunnen laten lijken. Voor in het boek is een stamboom opgenomen, erg handig om het overzicht op de familie te houden.

‘Het eilandhuis’ van Elena Conrad

Maike zit in een dipje in haar leven. De scheiding van haar man Florian is eindelijk definitief, haar tienerdochter Tessa besluit bij haar vader in Berlijn te gaan wonen en haar baan als office-manager bij een advocatenkantoor ervaart ze inmiddels als saai en weinig uitdagend. Bovendien kan ze de opgefokte levensstijl van vrienden niet meer uitstaan. Altijd alles groter, mooier, meer, hoe oppervlakkig kan het zijn. 

Spijt

Als er een brief van de notaris op Spiekeroog komt met het bericht dat tante Hilde, een tante van haar ex, is overleden en Maike alles van Hilde geërfd heeft, weet ze niet hoe ze er mee aan moet. Allereerst spijt het haar gruwelijk dat ze niet vaker bij haar op bezoek gegaan is. Tante Hilde was een schat, het eiland prachtig en rustgevend. Omdat ze haar handen vrij heeft nu Tessa in Berlijn is, neemt ze drie weken vakantie op om naar Spiekeroog te gaan. 

Zijn tante

Maike heeft weliswaar de brief van de notaris, het testament heeft ze nog niet in handen. Niet iedereen is even blij met haar komst op Spiekeroog, de huurster van een deel van het huis, Famke, is ronduit vijandig. Wel sluit ze al snel vriendschap met Jarik, die samen met Famke een winkel runt. Jarik blijkt een rots in de branding, waar het maar kan helpt hij haar. Ook met de speurtocht naar het testament, want waar kan dat zijn! Ze moet het vinden. Eén ding weet Maike namelijk zeker, haar ex, die advocaat is, zal het er niet bij laten zitten. Zijn dure levensstijl kost hem handen vol geld, een huis op een Waddeneiland kan heel wat opleveren. En het was zijn tante, hij had al het recht om de erfenis te krijgen, vindt hij. 

Serie

Alle personages krijgen in deze roman hun eigen stem, Maike, Florian, Jarik, Tessa, elk wordt gevolgd op het pad van hun leven. Het is hier en daar filosofisch, er is een redelijke portie romantiek, en er is vooral Spiekeroog. Het eiland is prominent aanwezig, betere reclame voor dit prachtige Waddeneiland is niet te vinden. ‘Het eilandhuis’ is de start van een serie met Spiekeroog in de hoofdrol. Het tweede deel is in Duitsland al verschenen, de vertaling zal vast niet lang op zich laten wachten.

‘Het kleine heelal’ van Annejan Mieras

We zitten midden in de Kinderboekenweek, tijd dus om aandacht te schenken aan de winnaar van de Gouden Griffel. Raaf is met haar moeder neergestreken op een aftandse camping. Daar bewonen ze de stacaravan van de Barones, één van de zorgcliënten van haar moeder. Eerst moesten ze al hun fijne huis aan de Tomatenstraat verruilen voor een appartement boven de zaak van Fred. Het huis met de grote appelboom die zoveel appels gaf dat ze elke herfst potten vol met appelmoes hadden. Dat appartement was al niet leuk, maar de stacaravan is alleen maar oudbakken lucht en vreselijk klein. 

Oponthoud

En nu is haar vader Tony ook nog weg. Hij kwam niet thuis met zijn sleepwagen, “Oponthoud” zegt haar moeder telkens als ze ernaar vraagt. Raaf weet niet wat ze ervan denken moet. Als ze dan op school een aanvaring met haar juf heeft, loopt het helemaal mis, Raaf wordt geschorst. Zit ze daar alleen in die stacaravan, haar moeder moet ’s ochtends op tijd weg, een euro is er voor Raaf om iets lekkers te kopen. 

Geit

In de campingwinkel treft ze Ni-co-laas, hij gaat ook niet naar school. Even op pauze, een plannetje van zijn vader. ’s Ochtends doet hij de winkel, de rest van de dag is hij bezig met zijn geit, met zijn hut, en al heel snel ook met Raaf. Want Raaf wordt nieuwsgierig naar wat er nog meer op de camping is. De oude vervallen huisjes aan het Kometenlaantje. Het huisje waar de geit staat. De hut waar Nicolaas sterren kijkt. De grote loods waar de Pool Janek de baas is. Het staat Nicolaas niets aan dat ze overal rondsnuffelt. 

Ongeduld

Als Raaf met haar moeders telefoon haar vriendin Miracle belt, ziet ze dat er een bericht van Fred op staat. Over een onderhoudskoffer en dat hij Tony niet laat zitten. Hoezo niet laat zitten? Wat is er gaande? Wat mag ze allemaal niet weten? Raaf bruist van ongeduld en ongeloof. 

-jaapleest.nl

“’ Het kleine heelal’ is een verbluffend goed geschreven boek waarin alles lijkt te kloppen en kleine en grote thema’s vanzelf in elkaar schuiven. En het is nog grappig en spannend ook” aldus de conclusie van Jaap Friso op zijn website -jaapleest.nl. De website voor iedereen die ook voor  ‘Lees jezelf jong’ gaat!

‘Frankie’ van Jochen Gutsch en Maxim Leo

Kater Frankie leidt een zwervend bestaan. Sinds de oude mevrouw Berkowitz door mannen in witte pakken een auto met lampen bovenop is binnengedragen en daarna niet meer terugkwam, zit er niets anders voor hem op. Hij bivakkeert meestal boven op een oude vuilnisberg. Een bad dat op de kop ligt is zijn schuilplaats. Frankie is een talenwonder. Hij kan met bijna iedereen praten, spreekt zelfs mensiaans. Dat laat hij niet merken aan de mensen, veel te bang dat ze hem…., tja wat zouden ze met hem kunnen doen? 

Touw

Bijna dagelijks loopt hij naar het bos waar Poesjnelka Snorrilenko woont. Stiekem is hij verliefd op haar.  Daarbij komt hij langs het oude stille huis waar niemand woont. Maar vandaag is er iets vreemds aan de hand. Er is een man in het huis die met een touw speelt. Een prachtig touw, zo dik als Frankie het nog nooit gezien heeft. Frankie springt op de vensterbank om het beter te kunnen zien. Daar is de man niet van gediend. Hij schreeuwt tegen Frankie, komt dreigend op hem aflopen. Frankie is gefascineerd door het touw. Hij moet blijven kijken. 

Een nieuw thuis

De man komt naar buiten rennen, woedend pakt hij iets zwaars en gooit ermee naar Frankie. Het is raak, Frankie is bewusteloos. De man neemt hem mee naar binnen en belt, terwijl Frankie bijkomt, de dierenarts.  Die komt even later aanscheuren in haar witte autootje. Frankie is ondertussen genoeg bij zijn positieven om te besluiten het huis niet meer te verlaten. Hij heeft een nieuw thuis gevonden. Hij kruipt bij de man op de bank, sneakt naar boven, eigent zich het bed toe, niemand krijgt hem hier weg! 

Mensiaans

Omdat Frankie mensiaans kan en vergeet dat hij dat eigenlijk geheim moet houden, raakt hij met de man aan de praat. Het levert briljante conversaties op, Frankie verstaat wel alles wat de man zegt, maar begrijpen is vers twee. Zo zien we de mensenwereld door de ogen van kater Frankie. Het geeft kostelijke misverstanden, geweldige spraakverwarringen en pijnlijke situaties. Bovendien heeft Frankie over alles een mening. Het levert een heerlijk boek op, je leest het in één ruk uit. 

Gutsch en Leo zijn gerenommeerde journalisten die samen al verschillende titels op hun naam hebben. Dit is het eerste boek dat in het Nederlands verschijnt.