‘Woestijnbergen’ van Lydia Millet

Gil, een New Yorkse veertiger besluit zijn leven om te gooien. Zijn vriendin heeft hem aan de kant gezet, hij is het leven in New York wel zat en wil zijn leven groener inrichten. Hij besluit daarom naar Phoenix te verhuizen. Via internet koopt hij een huis, zijn spullen laat hij achter en in plaats van te gaan vliegen gaat hij er lopend naar toe. Ruim vierduizend kilometer, vijf maanden doet hij erover. Leert Amerika op een heel andere manier kennen. 

Tom

In Phoenix woont hij strak aan een wash, een droge rivierbedding. Het woestijnklimaat is bijna niet te harden, overdag 43 graden is niks. In huis is het echter koel, een goede klimaatbeheersing doet wonderen. Het huis naast hem is bijna geheel van glas. Een soort vitrine lijkt het. De bewoners zijn er ook nog maar kort. Ted en Ardis met hun kinderen Clem en Tom. Ze nodigen hem uit en het klikt, Gil kan prima met ze overweg. Met Tom is zijn band echt bijzonder, hij begrijpt hem, helpt hem, staat altijd voor hem klaar. 

Vogelaar

Net als in New York begint hij met vrijwilligerswerk, buddy in een blijf-van-mijn-lijfhuis. Jason, net als hij buddy, is vogelaar. De vogels die Gil in de wash ziet bespreekt hij met Jason. Zijn kennis van en liefde voor de natuur en de vogels wordt steeds groter. Maar de meeste tijd brengt hij met zijn buren door. De warmte van hun gezin geeft hem een groot gevoel van veiligheid, iets dat hij in zijn leven zo vreselijk gemist heeft. 

Eenzame jeugd

Langzaam maar zeker word je als lezer steeds meer gewaar over het verleden van Gil. Zijn eenzame jeugd, zijn marine tijd, de enkele vrienden die hij heeft. Hij uit zich steeds meer, weet met woorden vervelende mensen op hun nummer te zetten, maar gaat zich nooit te buiten aan grofheden of geweld. Zelfs niet tegen die akelige buurman die het op de vogels voorzien heeft. 

Humor, liefde, filosofie, korte krachtige zinnen, geen overbodig woord,  ‘Woestijnbergen’ is een fantastisch verhaal dat beklijft en doet verlangen naar meer. Millet heeft al veel boeken op haar naam staan, naast ‘Woestijnbergen’ zijn er nog twee vertaald in het Nederlands: ‘De laatste zomer’ en ‘Zuiver’. Naast haar schrijf carrière is ze werkzaam bij het Center for Biological Diversity.