‘Je bent hier’ van David Nicholls

Marnie en Michael worden elk door Cleo uitgenodigd een trail te lopen in het noorden van Engeland. Cleo houdt ervan mensen bij elkaar te brengen. Marnie is haar oude studievriendin, Michael een collega op de middelbare school waar ze werkt. Ze gaat er al min of meer vanuit dat beiden zullen weigeren, maar zie daar, ze gaan op de uitnodiging in. 

Beroerd

Marnie woont in Londen. Ze werkt er als tekstklaarmaker, ze corrigeert en verfraait (soms) literaire teksten en manuscripten, kijkt ze na op inconsequenties. Ze doet dat als ZZP'er, is altijd aan het werk en heeft zo geen tijd om over haar mislukte huwelijk of vrijgezelle staat na te denken. Want ze vindt zelf dat ze er beroerd voor staat. Vriendinnen trouwen, krijgen kinderen, ze is nu achtendertig, voor haar ligt een eenzaam leven in het verschiet, denkt ze. Ze kent Cleo door en door, weet dus dat er een kandidaat lover bij de groep wandelaars zal zijn. 

Nieuwe spullen

Michael is een echte hiker. Hij is het liefst onderweg, geniet van lange wandelingen, van de natuur, van het gevecht met de elementen. Begint hij aan een wandeling, dan moet die koste wat kost afgemaakt worden, opgeven is geen optie. Cleo had voorgesteld een paar dagen te lopen, Michael heeft er gelijk een wandeling van minstens een week van gemaakt. Als de anderen stoppen, gaat hij vrolijk verder. In de trein naar het startpunt is Marnie hem al opgevallen. Echt zo’n wandelaar met allemaal nieuw spullen, het ziet er prachtig uit maar inhoudelijk stelt het niets voor, zo is zijn conclusie. 

Afvallers

Bij het startpunt blijkt dat er op voorhand al afvallers zijn, Cleo’s man blijft liever thuis, haar zoon Anthony is in zijn plaats. Tessa, een echt buitenmens, laat het ook afweten. Conrad de knappe apotheker is er wel maar na één dag vertrekt hij met een flinke kater.  De voortdurende regen jaagt ook Cleo en haar zoon weg, Marnie en Michael blijven over, tot elkaar veroordeeld. 

Grimmig

Nicholls weet met deze ingrediënten een uiterst grappig en liefdevol verhaal te vertellen waarin de hoofdpersonen echt tot leven komen. “Een troostend tegengif voor de grimmigheid van onze grimmige wereld” volgens de criticus van The Guardian. Een conclusie waarmee ik het van harte eens kan zijn.