‘Het onvoltooide kind: op zoek naar de grenzen van pril leven’ van Brenda van Osch

“Rood en licht doorschijnend, als een pasgeboren konijntje. Onaf en perfect tegelijk”. Zo is de eerste aanblik van Brenda van Osch’ dochtertje Eva, als die in 2002 veel te vroeg wordt geboren.  Met een gewicht van slechts 680 gram zou je denken dat deze baby geen schijn van kans heeft om te overleven. Maar de artsen reanimeren haar als het bijna fout gaat, zonder verder overleg met de ouders.  In de loop der tijd wordt duidelijk hoeveel handicaps Eva heeft en welke problemen dat oplevert.  Als ze zeven is komt het inzicht dat Eva niet langer thuis kan wonen,  een onnoemelijk moeilijke beslissing die veel onbegrip oplevert maar uiteindelijk de redding is voor het geluk van alle leden van het gezin, ook dat van Eva.

Dubbelrol

Brenda van Osch werkt als journaliste voor NRC Handelsblad. In die hoedanigheid stapt  ze in 2011 opnieuw in de wereld van de neonatologie.  De behandelgrens voor te vroeg geborenen is dan verlaagd naar 24 weken en Brenda komt met de vraag welke consequenties dit kan hebben. Ze gaat aan tafel bij artsen en verpleegkundigen en volgt in het AMC een aantal ouders en hun vroeg geborenen.  Eindelijk stelt ze nu de vragen waar  ze als prille ouder van haar  dochter Eva niet mee durfde te komen.  

Aangrijpend

‘Het onvoltooide kind’ is een journalistiek verslag  maar het is ook een zeer aangrijpend relaas van een moeder die zielsveel van haar dochter houdt.  Daarin schuilt de kracht van het boek, de journaliste die kritisch naar haar rol als moeder kijkt en zo een prachtig document van haar dochters leven schrijft.  Een boek om niet snel te vergeten.