Nora is
veertig als haar grote liefde Maurice komt te overlijden. Ze staat nu alleen
voor de opvoeding van haar vier kinderen, twee jongens en twee meisjes, een
zware opgave in het Ierland van de jaren zestig van de twintigste eeuw. Financieel
kan ze het niet redden, ze verkoopt hun
huisje bij de zee en gaat op zoek naar een baan. Iedereen in het stadje leeft met haar mee,
maar iedereen heeft ook overal een mening over en Nora trekt toch het liefst
haar eigen plan.
Verdriet
Gelukkig kan
ze terugkomen op het kantoor waar ze voor haar huwelijk heeft gewerkt. Dankbaar
moet ze zijn voor deze kans, vindt haar bazin, dat Nora eigenlijk veel meer in
haar mars heeft dan de baan van haar vergt, wordt niet opgemerkt. Nora is veel
te slim voor dit onnozele baantje, bovendien heeft ze moeite met de hiërarchie
op het kantoor, tijdens haar huwelijk had ze de vrijheid zelf te beslissen. Maar
bovenal is er het verdriet van haarzelf en haar kinderen, hun leven staat op de
kop en Nora beseft dat ze niet zonder de steun van de welwillende mensen in haar
directe omgeving voort kan. Maar hoe houdt ze de bemoeizuchtige, opdringerige
en nieuwsgierige stadgenoten op een waardige manier op afstand?
Ode
‘Nora’ is
een ode aan de moeder van Colm Tóibín, de auteur van het boek, zelf groeide hij
in vergelijkbare omstandigheden op. Op een prachtige, gevoelige en ook wel
humorvolle wijze beschrijft hij het leven van een moedige vrouw die op geheel
eigen wijze zich staande weet te houden in een bekrompen stadje in Ierland. Tóibín
heeft inmiddels een flink aantal boeken op zijn naam, waarvan een tiental in
het Nederlands vertaald is. Daaronder romans, biografieën en informatieve
boeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten