‘Het verbrande huis’ van Bodil de la Parra

Bodil bezoekt, ze is dan zes, in 1970 samen met haar ouders en broertje voor het eerst de familie in Suriname. De familie van haar vader die al vanaf de achttiende eeuw daar woont.  Eerst op de Jodenplantage, later in Paramaribo. Haar vader Pim is er geboren, zijn moeder Mavis is jong overleden maar opa en de tantes Jet, Pop en Gus beheren en bewonen een apotheek met woonhuis in de Zwartenhovenbrugstraat. Opa is een brommerige man, nors en nukkig. De tantes zijn het tegendeel, vriendelijk, hartelijk en altijd in voor een praatje. 

Vrijpostig
Ze blijven twee maanden en leren de familie goed kennen. De ondeugende neefjes met wie ze altijd op zal blijven trekken. De neefjes die zoveel over de familie weten, dingen die Bodil soms nauwelijks kan geloven. De manier waarop mensen met elkaar omgaan, ze kijkt haar ogen uit. In Amsterdam waar ze is opgegroeid heeft ze veel vrijheid gehad. Mocht van alles zeggen, dat komt haar duur te staan als ze die woorden in het bijzijn van de familie herhaalt. “Tante Gus kijkt alsof de Surinamerivier buiten haar oevers is getreden…Meteen naar bed meisje! …Je bent vrijpostig! De rest van de dag zit Bodil op haar kamer. 

Zanderij
De bezoeken blijven zich herhalen, niet jaarlijks maar wel geregeld. Elke keer als ze landt op Zanderij komt het gevoel van thuiskomen boven. De warme familie, ook al worden ze ouder,  blijft hetzelfde. Maar Suriname verandert. Onafhankelijkheid en daarna in 1982 de decembermoorden. Het is voor de la Parra’s niet meer veilig om te gaan, het duurt jaren voordat Bodil weer naar haar familie kan. Ondertussen is haar vader na een tweede relatie en de geboorte van een tweede dochter weer in Suriname gaan wonen. Hij verzorgt opa die oud en warrig is. Bodil kijkt met bewondering hoe zorgvuldig, handig en geduldig haar ooit stoethaspelige vader met hem omgaat. 

Boeiend
‘Het verbrande huis’, je moet echt doorlezen tot het eind om de titel te begrijpen, is een boeiend verhaal over een grote warme Surinaamse familie. Met Bodil kijk je met Nederlandse ogen naar de gebruiken, mores en ongeschreven regels zoals die bij de la Parra’s gelden. De tantes worden je lief, over opa verbaas je je en die neven, die wil elke familie wel hebben!