‘De kraanvogels vliegen naar het zuiden’ van Lisa Ridzén

Bo Andersson is negenentachtig en woont nog op zichzelf op het Zweedse platteland. Altijd een sterke kerel geweest, werkte op een houtzagerij, was dol op zijn vrouw Fredrika en genoot van het opgroeien van hun zoon Hans.  Was hecht met zijn vriend Ture met wie hij graag optrok. Ze kenden elkaar zo goed, maar nu zijn beiden oud. Ze bellen elke week nog een keer met elkaar. Spreken dan over hun thuishulp, beiden zijn niet langer sterk en gezond, het leven heeft hen gesloopt. 

Sixten de hond

Fredrika is dement, verblijft in een verpleeghuis. Herkent hem niet meer, ook hun zoon Hans is een onbekende voor haar. Bo wil eigenlijk niet meer mee om haar te bezoeken. Kan het niet aanzien hoe ze geworden is door deze akelige ziekte. Nee, hij blijft liever thuis, samen met zijn hond Sixten. Zijn trouwe viervoeter, die zo graag bij hem op de harde keukenbank ligt. Sixten is hem alles. Hij is aanhankelijk, kruipt dicht tegen Bo aan. Hij is een grote troost, Sixten maakt het leven, dat hem zo ongenadig in de tang heeft, draaglijk. Dagelijks komt er vier keer een thuishulp langs. De meesten zijn okay, met Ingrid kan Bo het echt goed vinden, ze begrijpt hem en houdt net als hij van Sixten. 

Stram

Iedereen begint zich wel steeds meer zorgen om Bo en de hond te maken. Want Sixten moet naar buiten, moet uitgelaten worden. Met zijn stramme benen klimt Bo dan van de bank. Probeert zich op de been te houden, als de hond te ver weggaat, kan hij hem niet bijhouden. Soms struikelt hij, gaat het nog net goed. Zoon Hans dringt er steeds meer op aan dat de hond weg moet. Bo verzet zich, met alle kracht die hij nog in zich heeft. Want zonder Sixten kan hij niet! 

Flarden

Ridzén neemt de lezer mee in de gedachtewereld van Bo. Terug naar zijn jeugd, zijn wrede vader, zijn liefde voor Fredrika, zijn werkzame leven. Zijn leven van toen, waar telkens weer flarden van het heden in door sijpelen. Daarnaast lezen we de korte en droge aantekeningen van de thuishulpen. Met elkaar geeft dat een ontroerend beeld van een echt geleefd leven. Prachtig verwoord, een ongelooflijke mooie debuutroman. Die je soms even weg moet leggen omdat het bijna te veel wordt, te dichtbij komt.

‘Jouw tijd komt nog’ van Carl-Johan Vallgren

De recherche in Falkenberg, een dorp niet ver van Göteborg in Zweden, is maar heel klein. Björling is hoofd, Håkansson is de nieuweling, meer zijn er niet. Is ook niet nodig, in twintig jaar tijd zijn er vier moorden gepleegd, de rest is kruimelwerk. Maar nu is het alle hens aan dek, in een greppel, ver van de bewoonde wereld is het naakte en uitgemergelde lichaam van een jonge vrouw gevonden. Versterking uit de hoofdstad komt er in de persoon van de jonge rechercheur Johanna. Ooit woonde ze in Falkenberg, ze is het op haar achttiende, na een zeer ingrijpende gebeurtenis ontvlucht. 

Malin

Het recherchewerk vordert maar langzaam. Er zijn vrijwel geen aanknopingspunten, duidelijk is wel dat het slachtoffer lange tijd ergens vastgehouden is. Voor Björling is het eigenlijk allemaal te veel. Een jaar geleden is zijn vrouw Maria overleden, hij mist haar elke dag nog, ziet haar vaak naast zich, praat met haar. Zijn hoofd is meer bij haar dan bij de zaak. Als dan ook zijn dochter Malin na een stiekem weekendje weg met haar vriendje niet meer op komt dagen, slaat de radeloosheid toe. De hele streek langs de kust met zijn ontelbaar vele eilandjes wordt uitgekamd. Het vriendje wordt dood aangetroffen, maar waar is Malin? Hoe kunnen ze haar vinden? Waar moeten ze zoeken? Elke rationaliteit verdwijnt uit het brein van Björling, het duurt dan ook niet lang voordat hij van de zaak gehaald wordt. 

Psychologisch

Vallgren weet met zijn literaire vertelstijl de aandacht van de lezer het hele boek door vast te houden. De achtergrond van zowel Björling als van Johanna, die ook een zeer beladen verleden heeft, komen uitgebreid aan bod. Met die verhaallijnen stijgt het boek ver uit boven de gemiddelde detective, het psychologische aspect heeft een groot aandeel. Vallgren is in Zweden een bekende auteur met veel boeken op zijn naam. Daarvan zijn er slechts een gering aantal in het Nederlands vertaald. ‘Jouw tijd komt nog’ stamt uit 2024 en heeft de prijs voor het beste Zweedse misdaadboek in dat jaar gehaald. Dat zegt veel over de kwaliteit van dit boek, Zweden is beroemd om zijn misdaadboeken, het zijn er veel en altijd van hoog niveau. Een betere aanbeveling is er bijna niet!

‘De wind over het land’ van Franco Faggiani

Gregorio Bajocchi del Drago krijgt een zeer aanlokkelijk voorstel van een grote groep investeerders: hij kan zijn meer dan duizend hectare grote landgoed in Noord-Italië voor een duizelingwekkend bedrag aan hen verkopen. Als begin vijftiger en zonder opvolger lijkt hem dat de beste keuze. Maar verstandig als hij is, neemt hij een ruime bedenktijd. Want Conventina, het landgoed dat al drie eeuwen in zijn familie is, zomaar opgeven is geen peulenschil.   

Stroomversnelling

Als puber verliest hij zijn moeder bij een verkeersongeluk en een paar jaar later overlijdt ook zijn vader. Terwijl Gregorio studeert wordt het landgoed door de vaste krachten overeind gehouden. Het is uiteindelijk zijn jeugdvriend Massimo die de leiding twintig jaar later op zich neemt. Gregorio werkt ondertussen in de financiële wereld, trouwt, krijgt een zoon, maar het huwelijk strandt al snel. Alles komt in een stroomversnelling als Cora, ook een dochter van de vertrouwde grond, na bijna dertig jaar, samen met een dochter, boven water komt. Toen ze nog jong waren, kon ze Gregorio en zijn vriend Massino niet uitstaan.  Op zoek naar avontuur verdween ze op een dag, haar ouders hoorden bij schaarse gelegenheden van haar, ze wordt nu met open armen ontvangen. 

Simpel

Gregorio staat er na al deze gebeurtenissen heel anders in. Steeds meer ziet hij de waarde van het landgoed. Niet in Euro-tekens, maar in de waarde die het voor de bewoners heeft. Het vruchtbare land dat de heerlijkste wijnen oplevert, waar Massimo zijn theorieën over zaad- en gewasontwikkeling kan testen, het fantastische landschap op de hellingen van de bergen. Waar elk seizoen zijn eigen charme heeft, zelfs de grijze dagen in de winter. De keuze voor verkopen wordt steeds moeilijker, toch vindt Gregorio dat hij door moet zetten. Want er is niemand die hem op kan volgen, zo simpel is het nu eenmaal. 

Ode

Faggiani schrijft vol warmte over Conventina en haar bewoners. Het is een ode aan het Italiaanse platteland, in feite is het landgoed de hoofdpersoon in dit feel-good boek. Ook de karakters komen goed uit de verf. Er zit zoveel positiviteit in deze roman, je gaat je er, als lezer, al snel gelukkiger van voelen. Een heerlijk boek, zeker voor wie Italië goed kent of er binnenkort op vakantie gaat.
Faggiani heeft inmiddels een zestal titels op zijn naam, 'Soms zou ik de wind willen zijn' werd eerder in Boek van de Week besproken. 

‘Het laatste jaar’ van Matt Goodfellow

Voor de kinderen van groep 8 was het afgelopen schooljaar het laatste jaar. Een jaar waar ze naar uitgekeken hebben, want ze gaan straks van school af. Maar ook een zwaar jaar, de laatste stap voor de middelbare school, huiswerk en soms bijles, ze gaan knallen en doen er nog een schepje bovenop. Tenminste, zo kijkt Nate ertegenaan als hij van groep 7 naar groep 8 gaat. Hij hoopt dat hij niet bij die strenge juf in de klas komt. En dat zijn grote vriend PS in dezelfde klas komt. 

Bingo en wijn

Het eerste lukt, Nate komt bij Meneer Joshua, PS in de andere klas. Meneer Joshua is meteen heel positief over hem. In tegenstelling tot de andere leerkrachten. Want Nate heeft ‘Een Beest’ in zijn lijf. Hij kan zo ontzettend kwaad worden, gewoon imploderen en extreem uithalen. Nate heeft het sowieso niet zo makkelijk. Zijn moeder is nog heel jong, heeft drie kinderen van drie verschillende vaders, houdt van bingo en wijn, laat de verzorging van de jongsten graag aan Nate over.  

Meneer Joshua

Na de grote vakantie dreigt het helemaal mis te gaan. Nate’s kleine broertje Dylan wordt ziek, blijkt een zeldzame hartziekte te hebben en wordt maandenlang in het ziekenhuis opgenomen. Nate is vreselijk bezorgd, gelukkig is er tante San die bij hen komt. Op school gaat het niet geweldig maar meneer Joshua weet Nate altijd te kalmeren, leert hem hoe hij met ‘Het Beest’ om kan gaan. 

Stof om verder te praten

Matt Goodfellow weet de problematiek rond Nate en zijn gezin schitterend te verwoorden. Het taalgebruik is zeer poëtisch, soms lijkt het wel een rap. Nate weet zich namelijk in dichtvorm heel goed uit te drukken. Wat hij niet vertellen kan over ‘Het Beest’ of over zijn zorgen rond Dylan, komt dankzij zijn poëtische pen toch naar buiten. In meneer Joshua heeft hij een geweldige meester die hem begrijpt en stimuleert door te gaan met het opschrijven van zijn gevoelens. Zelf heb ik het boek voorgelezen aan een kleinzoon die ook een heel kort lontje heeft. We hebben er samen van genoten, het gaf veel herkenning en veel stof om verder te praten. De vele zwart-wit illustraties zijn een essentieel onderdeel van het verhaal. Al met al is het een prachtig cadeau voor wie van school afgaat en het hoort zeker in elke schoolbibliotheek thuis.