‘De wind over het land’ van Franco Faggiani

Gregorio Bajocchi del Drago krijgt een zeer aanlokkelijk voorstel van een grote groep investeerders: hij kan zijn meer dan duizend hectare grote landgoed in Noord-Italië voor een duizelingwekkend bedrag aan hen verkopen. Als begin vijftiger en zonder opvolger lijkt hem dat de beste keuze. Maar verstandig als hij is, neemt hij een ruime bedenktijd. Want Conventina, het landgoed dat al drie eeuwen in zijn familie is, zomaar opgeven is geen peulenschil.   

Stroomversnelling

Als puber verliest hij zijn moeder bij een verkeersongeluk en een paar jaar later overlijdt ook zijn vader. Terwijl Gregorio studeert wordt het landgoed door de vaste krachten overeind gehouden. Het is uiteindelijk zijn jeugdvriend Massimo die de leiding twintig jaar later op zich neemt. Gregorio werkt ondertussen in de financiële wereld, trouwt, krijgt een zoon, maar het huwelijk strandt al snel. Alles komt in een stroomversnelling als Cora, ook een dochter van de vertrouwde grond, na bijna dertig jaar, samen met een dochter, boven water komt. Toen ze nog jong waren, kon ze Gregorio en zijn vriend Massino niet uitstaan.  Op zoek naar avontuur verdween ze op een dag, haar ouders hoorden bij schaarse gelegenheden van haar, ze wordt nu met open armen ontvangen. 

Simpel

Gregorio staat er na al deze gebeurtenissen heel anders in. Steeds meer ziet hij de waarde van het landgoed. Niet in Euro-tekens, maar in de waarde die het voor de bewoners heeft. Het vruchtbare land dat de heerlijkste wijnen oplevert, waar Massimo zijn theorieën over zaad- en gewasontwikkeling kan testen, het fantastische landschap op de hellingen van de bergen. Waar elk seizoen zijn eigen charme heeft, zelfs de grijze dagen in de winter. De keuze voor verkopen wordt steeds moeilijker, toch vindt Gregorio dat hij door moet zetten. Want er is niemand die hem op kan volgen, zo simpel is het nu eenmaal. 

Ode

Faggiani schrijft vol warmte over Conventina en haar bewoners. Het is een ode aan het Italiaanse platteland, in feite is het landgoed de hoofdpersoon in dit feel-good boek. Ook de karakters komen goed uit de verf. Er zit zoveel positiviteit in deze roman, je gaat je er, als lezer, al snel gelukkiger van voelen. Een heerlijk boek, zeker voor wie Italië goed kent of er binnenkort op vakantie gaat.
Faggiani heeft inmiddels een zestal titels op zijn naam, 'Soms zou ik de wind willen zijn' werd eerder in Boek van de Week besproken.