14 maart 2017

‘Dochters van anderen’ van Amy Gentry

Jane is nog maar een kind als ze de ontvoering van haar oudere zus Julie ziet. Julie wordt namelijk ’s nachts uit haar ouderlijke huis meegenomen door een magere man met een paardenstaart.  Met een mes in haar rug voert hij haar weg, de politie noch haar ouders kunnen haar terugvinden.  Langzaam krijgen de Whitakers hun gezinsleven weer enigszins op de rails, het gemis van Julie blijft echter een zware stempel op hun samenzijn drukken.  Moeder Anna blijft lesgeven aan de universiteit, vader Tom probeert de draad op te pakken en Jane verandert in een recalcitrante puber die elk contact met haar moeder zoveel mogelijk vermijdt.

Sinister
En dan na acht jaar staat Julie op een dag op de stoep. Sterk vermagerd, uitgedroogd, verwaarloosd, komt ze terug naar haar familie. Iedereen weer in shock, van blijdschap maar ook van verwarring.  Want waar is Julie al die tijd geweest?  Wie heeft haar zolang vastgehouden? Hoe wist ze te ontsnappen? Julie komt met verhalen maar ze kloppen niet.  Anna, haar moeder krijgt zoveel argwaan dat ze een detective inhuurt om Julie’s gangen na te gaan.  Wie is die jonge vrouw die zegt haar dochter te zijn? Hoe gaat ze de verwarrende en tegenstrijdige informatie van de detective interpreteren? Hoe sinister is de waarheid omtrent de ontvoering van Julie? Tot hoever wil Anna gaan om de feiten boven tafel te krijgen? Maar bovenal, kan Anna nog wel echt van haar dochter houden?

Zelfreflectie

Gentry verrast met deze sterke thriller waarin vooral de menselijke maat de boventoon voert.  Alle aandacht gaat niet alleen naar slachtoffer Julie, vooral moeder Anna is de persoon waar dit boek om draait. Met zelfreflectie kijkt ze naar de rol die ze in het leven van Julie gespeeld heeft, Gentry heeft met deze twee romanfiguren een ijzersterk duo neergezet.  Het boek is een echte pageturner, een verhaal waarvan je het einde zo snel mogelijk wilt lezen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten