Veilige haven
Wobie groeit op in een warm
nest. Thuis is een veilige haven waar hij en zijn broers gehoord en gezien
worden. Aan de buitenkant lijken ze op
elkaar, van binnen zijn ze zeer
verschillend. En daar is ruimte voor. In hun huis en in hun gezin. Toch voelt
Wobie zich anders, apart. Op de
middelbare school is Daniël. Mooie donkere krullen, fijn gezicht. Wobie begint
steeds meer om hem te geven, wordt stiekem verliefd. Zijn vriendinnen
waarschuwen hem, Daniël valt op meisjes. Maar een verliefdheid kun je niet
zomaar uitschakelen.
Cabaret
Wobie is druk, praat veel. Op
de basisschool is dat een ramp, hij staat vaak op de gang. Op de middelbare
school krijgt dat een vervolg. Tot een vriendin hem introduceert bij het
schoolcabaret. Hier kan Wobie zijn ei kwijt. Hij geniet ervan, kan zich
helemaal uitleven in de personificatie van een lerares die hij schitterend
imiteert. De gymlessen zijn echter een ramp. Hoe kan hij daar onderuit komen? En
thuis wordt hij steeds geslotener. Met brieven aan zijn ouders geeft hij kleine
brokjes van zijn gevoelens prijs. Het helpt niet, hij voelt zich steeds meer
alleen staan.
Helder
Splinter Chabot heeft met ‘Confettiregen’ zijn coming of age
beschreven. Het volwassen worden terwijl je worstelt met je identiteit. In heldere
zinnen en woorden, alsof hij het je persoonlijk hardop vertelt. Zo mooi
geschreven dat je als lezer zijn pijn voelt,
de worsteling en uiteindelijk het geluk. Je voelt de warmte van het
gezin, de liefde van de ouders en de broers onderling. Een roman die elke ouder zou moeten lezen. Maar
zeker ook voor jonge mensen. Het mag in geen enkele mediatheek ontbreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten