‘Bakhita: van slavernij naar vrijheid’ van Veronique Olmi

‘Geluksvogeltje’ dat betekent de naam die Bakhita als zevenjarige van de slavenhandelaren krijgt. Opgegroeid in een dorp in Darfoer kreeg ze van haar ouders een andere naam. Als Bakhita samen met haar vriendinnetje iets te ver van hun dorp afdwaalt  worden ze  in 1876 door slavenhalers meegenomen.  Een barre tocht begint, door de binnenlanden van Darfoer en door de grote woestijn. Eénmaal weet ze samen met haar vriendinnetje te ontsnappen, hun vrijheid duurt niet lang. En telkens als ze andere slaafgemaakten ziet., hoopt ze dat daar haar grote zus bij is. Ook zij is door de slavenhalers weggeroofd.

Cadeau

Haar tocht langs de rijke slavenhouders eindigt in Khartoem. Daar wordt ze, als ze dertien is, vrijgekocht door de Italiaanse consul. Hij neemt haar, na lang aandringen mee, naar Italië. Ze wordt cadeau gegeven aan een bevriende familie. Bakhita weet niet beter dat ze nog steeds slaafgemaakt is. Maar in Italië kan dat niet. De wet laat geen slavernij toe. De rentmeester van het landgoed waar ze woont ontfermt zich over haar. Leert haar lezen en schrijven en vertelt haar over het christelijke geloof. 

Klooster

Gevaar dreigt als de familie waarbij ze woont haar weer mee terug neemt naar Khartoem. Ze is dodelijk bang dat ze weer aan de slavenhalers zal worden overgeleverd. Gelukkig keert het tij en reist ze nogmaals door het Suezkanaal naar Italië. Daar onttrekt ze zich aan het gezag van de familie bij wie ze woont en treedt in het klooster in. Ze is gelukkig in het klooster, haar levensverhaal wordt als een feuilleton in de kranten verteld. Bakhita wordt een beroemdheid, niet dat ze dat graag wil, maar het gebeurt vanzelf. Op 8 februari 1947 sterft Bakhita, 78 jaar oud. Haar lichaam wordt overgebracht naar een rouwkapel waar twee dagen lang rijen en rijen gelovigen afscheid van haar komen nemen.

Gruwelijkheden

Bakhita is een waar gebeurd verhaal. Véronique Olmi vertelt aan de hand van het feuilleton en andere geschriften ons het levensverhaal van Bakhita. Dat gebeurt in een wat afstandelijke en zakelijke stijl. Daardoor komen de gruwelijkheden die de slaafgemaakten moeten ondergaan zo heftig binnen dat je het boek geregeld even weg moet leggen. Het grijpt je aan en het laat je niet zomaar weer los. Al met al een waardevol boek dat inzicht geeft in het leven van Bakhita, maar je moet wel tegen een stootje kunnen als je aan deze roman begint.

Madre Gioseffa Margherita Fortunata Maria Bakhita ( 1869 - 1947)