‘Honden voor het leven’ van Arthur Japin

Arthur Japin groeit op in een onveilig gezin. Dat het toch goed met hem terechtgekomen is dankt hij aan de hond Trip. De hond die hem heeft opgevoed waar zijn vader en moeder dat hadden moeten doen. Zijn vader was gewelddadig, had losse handen en vooral zijn moeder moest het ontgelden. Arthur kon daar niets aan veranderen, als hij dat al probeerde ging vader ook op hem los. 

Pootjes
Maar vader had ook goede dagen en in zo’n bui werd besloten een hond te kopen.  Kellie was een vriendelijk rashondje.  Van een soort dat heel populair was, de Schotse collie. En helaas daarom doorgefokt. Kellie brak al heel snel een pootje, kort daarna nog één en de dierenarts kon niet anders vertellen dan dat Kellie zijn eigen gewicht niet kon dragen. Kellie moest helaas inslapen. De Japins hebben de smaak van een hond echter te pakken, Arthur mag nu een hondje uitzoeken in het asiel. Die hebben vast geen last van gebreken. Arthur kiest Trip, het zieligste en sneuste hondje van allemaal. 

Hondstrouw
Trip krijgt van Arthur alle liefde die hij nodig heeft. Heel langzaam ontdooit hij, met elke kus wordt Trip meer zichzelf. ‘En hoe meer iemand zichzelf durft te zijn hoe mooier hij of zij wordt’. Voor zijn ogen ziet Arthur Trip veranderen.  En met Trip verandert Japin zelf ook. Samen voelen ze de buien en ruzies van Japins’ ouders soms al ver van tevoren aankomen. Een afleidende manoeuvre of een grapje wil nog wel eens helpen. Zo wordt Trip een hondstrouwe bondgenoot. 

Hart onder de riem
Bijzonder is dat Japin de lezer geregeld rechtstreeks aanspreekt. Alsof hij naast je zit om zijn verhaal te vertellen. Maar ook om de lezer, mocht hij in vergelijkbare omstandigheden verkeren, een hart onder de riem te steken. Het kan anders worden, je groeit op en op een dag ben je weg bij je ouders. 

Schitterend
Het verhaal is prachtig geïllustreerd door Martijn van der Linden die vooral bekend is van zijn kinderboeken en tig prijzen gewonnen heeft met zijn werk. Pentekeningen en paginagrote afbeeldingen in kleur zijn het. De laatste doen soms een beetje denken aan het werk van Edward Hopper. Verhaal en tekst vormen één geheel. Al met al een schitterende uitgave, klein maar fijn, die je niet snel vergeten zult.