‘Een volmaakte eenheid’ van Tammye Huf

Henry O’Toole is nog een tiener als hij met zijn twee zusjes het door honger geteisterde Ierland verlaat om een nieuw bestaan in Amerika op te bouwen. Zijn twee zusjes overleven de barre tocht niet, Henry komt meer dood dan levend aan in New York.  Wat hij gelijk merkt is dat Ieren niet welkom zijn. Overal hangen de bordjes die hen buitensluiten. Er zit dus niets anders op dan landgenoten op te zoeken. Het toeval help hem een baantje te vinden bij een smidse. Hij verandert zijn naam in Taylor, dat klinkt tenminste niet zo Iers. Na een incident waarbij hij vecht om leven en dood komt hij in het bezit van een smidse: een los aambeeld, paard en wagen en gereedschap. Hij trekt naar het zuiden op zoek naar werk en komt zo in Virginia op de plantage Jubilee. 

Veiling
Sarah wordt op een veiling verkocht aan Meester Johnson, eigenaar van Jubilee. Ze moet zich bezighouden met het kind van de Johnsons, Thomas. Hij heeft een val van een paard gemaakt, is ziekelijk en angstig. Sarah moet ’s nachts bij hem blijven om hem te kalmeren. Overdag zoekt ze kruiden waarmee ze Thomas hoopt te genezen. Het gaat al gauw beter met de jongen, Sarah lijkt haar plaats veroverd te hebben. Ze is al snel op de hoogte van wat er op Jubilee speelt. De vreselijke graag ranselende opzichter Mulch. De zeer vrome Johnson die een voorbeeldige plantage-eigenaar wil zijn. De slaafgemaakten die elk hun eigen angsten en rancune hebben. En de smid die ze dagelijks ziet. 

Verfoeid
Zo leren Henry en Sarah elkaar kennen. Ze voelen zich tot elkaar aangetrokken. Maar het is een verboden liefde, immoreel, verfoeid door iedereen om hen heen. Het brengt onrust. Elke keer gaat het op het nippertje goed, worden ze net niet betrapt. Maar hoe lang zal dit goed gaan? Kunnen ze ontsnappen aan het tirannieke regime? Of zijn ze gedoemd eeuwig gescheiden te blijven. 

Bizar
Veel lezers zullen het boek met liefde lezen maar ook denken dat het zo onwaarschijnlijk is, te bizar om waar te zijn. Toch is de werkelijkheid de basis van deze roman. Sarah en Henry zijn Tammye Huf’s betovergrootouders. Naast de familieverhalen heeft Huf zich ook uitgebreid gedocumenteerd over plantages, politiek en het leven in slavernij. Het levert een schitterend maar soms ook zeer pijnlijk boek op waarin de ontluisterende realiteit van slavernij niet geschuwd wordt.