20 februari 2024

‘De kinderen van Barrøy’ van Roy Jacobsen

Kort na WOII keert de Noorse Ingrid terug naar het eiland Barrøy. De oorlog heeft veel veranderingen in Noorwegen teweeggebracht maar al deze moderniteiten gaan aan het eiland voorbij. Ingrid keerde niet alleen terug, ze had een dochtertje, Kaja, bij zich, kind van een Russische krijgsgevangene. Iedereen heeft er zijn mening over, Ingrid trekt zich er niets van aan. 

Seizoenen

Ze past zich weer aan aan de seizoenen die het leven op Barrøy bepalen. In de winter trekken de mannen en grotere kinderen naar de Lofoten. Dat is hun uitvalsbasis voor de visvangst, de kinderen gaan er naar de middelbare school. Met nog maar een paar overblijvende bewoners, is het koud, donker en saai in die maanden. Alleen de melkboot brengt geregeld post en oude kranten. Johannes die de melkboot vaart, heeft de zorg voor zijn stiefzoontje Mathias, de moeder van Mathias heeft de benen genomen. Als ook Johannes verdwijnt neemt Ingrid als vanzelfsprekend Mathias in huis. Ze wordt zijn voogd en hij groeit samen met Kaja op. 

Vrouwen

Het zijn vooral de vrouwen die een belangrijke plaats in het leven van Ingrid innemen. Haar tante Barbro, de spil van het huishouden. Haar nicht Hanna, moeder van de tweeling Anna en Sophie en van krullenbol Oskar. De opgroeiende Suzanne die steeds opstandiger wordt, Svetlana van het postkantoor. Ingrids vriendin Mariann die in Trondheim woont en met haar brieven de wereld buiten Barrøy binnenbrengt. De deftige dames Storm, moeder en drie dochters die zich ver verheven voelen boven het gewone volk. Elk heeft zo haar plek en vaste rol. Ingrid kan niet met iedereen even goed overweg, toch is er het besef dat ze elkaar nodig hebben. 

Uitvaren

De zomers zijn een feest op Barrøy. Iedereen is weer thuis, het is mooi weer, er wordt gehooid, de boten worden winterklaar gemaakt, er komen logees, er wordt gezwommen en gepicknickt, er worden plannen gemaakt, de stemming is opperbest. Iedereen geniet. Het eiland is op zijn best, kon het maar altijd zo blijven! De winter is echter onverbiddelijk, elk jaar zullen de vissers weer uitvaren, de achterblijvers in angst achterlatend of ze goed weer thuiskomen. 

Jacobsen laat op een rustige, ingetogen wijze en met veel verbeeldingskracht het bestaan van de eilanders tot leven komen. Het is genieten tot de laatste bladzijde. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten