‘In de verte, de zee’ van Laura Spence-Ash

Het is 1940, Londen wordt door de Duitsers bestookt en Reg en Millie besluiten hun dochter Beatrix naar de VS te sturen. Daar zal ze veilig de oorlog door kunnen komen. Zo stapt de 11 jarige Beatrix alleen op de boot naar Boston. Op de kade wordt ze afgehaald door de familie Gregory, bij hen gaat ze wonen. De zoons William en Gerald lopen haar enthousiast tegemoet, moeder Nancy glundert en bibbert tegelijk. Twee jongens zijn een geweldige schat, maar een dochter, daar heeft ze altijd naar verlangd. 

Brieven

Eenmaal thuis blijft Beatrix de eerste tijd gereserveerd en afstandelijk. Ze wil best graag wennen en meedoen maar ze mist haar ouders en Londen. Beatrix kijkt haar ogen uit, het huis is zo groot, de tuin is fantastisch en het bos erachter een fijne plek om even alleen te zijn. Als ze naar school gaat wordt alles al wat vertrouwder, ze is kien, kan goed meekomen, ze streeft de jongens al snel voorbij. Maar het meest kijkt ze uit naar de brieven van thuis. Ook naar die van haar moeder, ook al weet ze zeker dat die erop stond dat ze naar de VS zou gaan. 

Eilandje

Niet alleen Nancy moet wennen aan een dochter, voor haar man Ethan is de schok nog groter. Hij is directeur van een jongensschool, heeft twee zoons, een meisje is zo anders. Eigenlijk had hij helemaal geen kind in huis willen nemen, de kosten, het gedoe eromheen. Hij ziet zijn vrouw genieten van Beatrix, ergert zich eraan maar neemt zich voor toch meer open te staan voor het kind. De zomer van 1941 gaat het gezin naar hun zomerhuis in Maine. Gelegen op een eilandje, alleen dat ene huis, enkel bereikbaar met de roeiboot. Beatrix is bang, ze kan niet zwemmen, maar voor de vakantie voorbij is heeft ze het onder de knie. Ze voelt zich nu helemaal thuis. Zal ze ooit weer terug moeten? En wil ze dat nog wel? 

Debuutroman

Deze debuutroman van Spence-Ash bestaat uit meest korte hoofdstukjes, waarin we afwisselend door de ogen van één van de karakters de gebeurtenissen over een periode van 1940 tot de epiloog in 1977, waarnemen. Ze schrijft met een bijzondere intensiteit, iedereen komt tot leven, je wil almaar doorlezen, het boek wegleggen is geen optie. Een fijne debuutroman, het smaakt zeker naar meer.