Stage in Berlijn
Stomverbaasd is hij als hij op een nacht opgehaald wordt en samen met een KGB-agente in een truck op weg gaat. Waarnaartoe? Hij heeft geen idee. Hij denkt zijn dood tegemoet! Na een tussenstop op een vliegveld, hij mag zowaar douchen, belandt hij in Stad 40. Hier treft hij de oud-promotor van zijn stageplek in Berlijn. Professor Elena Resovskaja werkte daar in 1937 op een instituut voor erfelijke biologie en rassenhygiëne. Hij mocht als jonge student met haar meelopen. Het is vreemd haar hier weer terug te zien.
Omfloerst
Wantrouwen zit sinds zijn gevangenneming en verblijf in Siberië diepgeworteld in zijn systeem. De KGB heeft in Stad 40 duidelijk de touwtjes in handen, de studenten zijn er niet vrijwillig, de radioactiviteit is hoog, het instituut waar Valery nu woont en werkt is in alle opzichten verdacht. Bovendien zeggen de mensen voortdurend iets anders dan ze werkelijk bedoelen. Er wordt omfloerst gesproken, toch weet Valery een aantal feiten boven water te krijgen. Binnen de strenge restricties krijgt hij contact met een groep bewoners die weet van de sterke straling maar weer op hun oude woonplek is neergestreken.
En dan is er Sjenkov, hoofd van de KGB, nietsontziend, schiet rustig een dwarse bewoner dood. Vriend of vijand? Moet hij deze man vrezen of ligt het allemaal anders?
Actueel
Stad 40 bestaat echt. Het ligt in de Kaukasus en er heeft in 1957 een kernramp
plaatsgevonden. Afval van de fabriek werd in de rivier de Tetsja gedumpt
waarmee de wijde omgeving besmet werd.
Ook nu nog staat er nog een opwerkingsfabriek waar onder andere polonium
gemaakt wordt. Polonium waarmee in 2006 Litvinenko werd vergiftigd. ‘Stad 40’ is niet alleen heel knap geschreven
maar ook heel actueel nu het Rusland van Poetin steeds grimmiger en heimelijker
wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten