Journaliste en tekstschrijver
Marlies Kieft en haar man Edwin zijn behoorlijk ondersteboven na de geboorte
van hun eerste kind. Dochter Pippa heeft het syndroom van Down, vanaf dag één
heeft Marlies het gevoel niet gewoon moeder te kunnen zijn, ze is moeder van
een heel speciaal kind en wordt ook zo benaderd. Talrijk zijn de lieve felicitaties bij de
geboorte maar er zijn ook kaartjes met vreselijke missers, opmerkingen die haar
door de ziel snijden. Marlies sluit Pippa gelijk in haar hart, Edwin heeft er
wat meer moeite mee, hetgeen Marlies razend kan maken. Ze verwerken het beiden
op hun eigen manier, het begrip voor de ander wordt zwaar op de proef gesteld,
een verwijdering lijkt onvermijdelijk.
Vijftien
Inmiddels is Pippa vijftien,
zijn er een jonger zusje en broertje, zijn Marlies en Edwin nog steeds bij
elkaar, tijd om terug te kijken en te reflecteren. De zorg voor Pippa was vaak zwaar, met de komst
van zusje Jo werd het lichter. Jo haalde Pippa al snel in, Pippa kon zich
echter goed aan Jo optrekken. Voor
Marlies werd het ook anders, ze werd naast een moeder met een speciaal kind nu
ook een gewone moeder met een gewone dochter en later een gewone zoon. Het veranderde ook haar relatie met Edwin, na
een paar moeilijke en ingrijpende periodes van verwijdering bracht
relatietherapie verheldering en verdieping in hun samenzijn. Ze functioneren nu
als een goed geoliede machine als het op de gezondheid van de kinderen aankomt.
De metgezellen ‘schuldgevoel’ en ‘niet goed genoeg’ staan echter maar zelden
niet aan haar zijde, het leven met een kind met down blijft zwaar, het kost Marlies jaren om dat toe te geven.
Trouw
Marlies kreeg van de redactie
van Trouw het verzoek een artikel te schrijven over hoe het nou echt is om een
kind met down te hebben. Ze besloot in
dat artikel haar ziel bloot te leggen, het mooie maar ook het rauwe te laten
zien. Enorm veel reacties kreeg ze daarop, een aanmoediging haar verhaal ook in
boekvorm te publiceren. In een
journalistieke en bondige stijl laat Marlies in ‘Anders mooi’ heel veel van
zichzelf zien. Boosheid, verdriet,
onmacht, vreugde, vechtlust, het zelfportret van een jonge moeder die zich de
onbekende wereld van down eigen moet maken ontroert en stemt tot nadenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten