Hemel op aarde
Het is allemaal heel anders dan in IJsland. Het is warm in Noorwegen en hij ziet voor het eerst iemand in een korte broek! Zijn oma kijkt even in zijn tas, doet die gelijk weer dicht en gaat zomerkleren voor hem kopen. De zon is er, die heerlijke warme zon, hij weet niet wat hem overkomt. Hij speelt met zijn neefjes en nichtjes, met de buurkinderen. Ze trekken erop uit. Het Noorse platteland is zijn hemel op aarde.
Wandelende Wikipedia
Alleen treft hij hier, net als zijn vriendje Arne op IJsland, zo’n betweterig kameraadje. Helge met zijn sterke verhalen. Met zijn alomvattende wijsheid. Een wandelende Wikipedia die alles heel wijdlopig kan onderbouwen. Dan heeft zijn gehate stiefmoeder toch nog enig nut. De gruwelijke verhalen over haar, daar kan Helge niet tegenop. Als hij daarover begint valt Helge stil. Over zeehondenvinnen en kabeljauwkoppen. Over ijsschotsen zo groot als huizen. Over kou, kou en nog eens kou in het hoge noorden van IJsland.
Tarzan en Lichtvoet
Zijn grootvader is zijn grote vriend, hij vraagt nooit waarom hij iets wil weten, nee Opa helpt, altijd. En dan zijn er natuurlijk Tarzan en Lichtvoet. Zijn imaginaire vrienden die hem in moeilijke tijden altijd te hulp schieten. Met wie hij “ontelbare speurtochten door de jungle en de bergen van Amerika gemaakt heeft. Of naar andere plekken die alleen de sterren en de zon gezien hebben”.
Als lezer reis je mee in de belevingswereld van een tienjarige. De ‘echte’
wereld en de ‘imaginaire’ die een belangrijke plek inneemt. Het is een avontuurlijke,
filosofische, surrealistische en nostalgische reis, je wordt vaak op het
verkeerde been gezet. Korte, superkorte en lange hoofdstukken wisselen elkaar
af. Een heel bijzonder boek. Niet een roman
om in één haal uit te lezen, zo nu en dan even wegleggen om dan toch weer naar
het Noorse platteland van de jaren zestig af te reizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten