‘Toen ze nog klein waren’ van Frits Abrahams

Het moment dat je dochter belt met de mededeling dat de vliezen gebroken zijn. De zenuwen of het allemaal wel goed zal gaan. De vreugde op het moment dat je eerste kleinkind geboren wordt. Een gaaf donker koppie dat je voor het eerst in de ogen kijkt. Als kersverse grootvader zijn het allemaal nieuwe ervaringen voor Frits Abrahams.   

Deukje

Zijn kleinzoon Glenn neemt gelijk een voorname plaats in zijn leven in. Frits heeft ook al een goed beeld van zichzelf als grootvader: kordaat, kundig en overweldigend nuttig. Het mooie beeld van zijn kleinzoon loopt al snel letterlijk een deukje op, Glenn heeft een voorkeurshouding bij het slapen en daardoor is er een klein deukje in zijn schedel ontstaan. Oei, dat mag en kan niet. Op Frits’ opmerking dat je daar vroeger nooit over hoorde riposteert zijn vrouw dat je daarom zoveel mensen met een raar hoofd ziet. En dat moet wat Glenn betreft natuurlijk voorkomen worden. 

Logeren

De eerste verjaardag is een overdenking waard. Zo zien Frits en zijn vrouw bij hun kleinkind dingen die ze bij hun eigen kinderen nooit zo opgemerkt hebben, (of gewoon vergeten zijn?). Omdat ze druk waren, het zo geleidelijk ging dat het niet opviel. Maar nu ze hun kleinkind soms wekenlang niet zien, lijken de momenten van de eerste keer omdraaien, kruipen, lopen reuzensprongen. De eerste keer dat Glenn komt logeren is helemaal een feest. Tenminste voor Glenn en oma. Opa moet er erg aan wennen, een klein kind in huis.   

Theater

Na Glenn komt Hidde, zoon van hun andere dochter. Daarna volgen nog Fay en Jens. Frits groeit steeds meer in zijn rol van grootvader, neemt de kleinkinderen veelvuldig mee naar Artis, naar het theater (niet zo’n succes, na 10 minuten is de aandacht al weg), naar het museum. Er is in Amsterdam veel te genieten met het kleine grut. 

Trots

Met vaardige pen neemt Abrahams ons mee in zijn grootvaderlijk leven. Grappig en met de nodige zelfspot. Herkenbaar voor grootouders van deze tijd. Die nauw betrokken zijn bij de levens van hun kleinkinderen. De verhalen verschenen eerder als columns in dagblad NRC. Voorin het boek foto’s van de vier kleinkinderen, vier vertederende koppies, de trots van hun grootvader.