Florida, 1951. Reesa wordt op een avond wakker omdat Luther, een werknemer van haar vaders citrusonderneming onverwacht aanklopt. Luther is op zoek naar haar vader, zijn zoon Marvin is niet thuisgekomen van een avondje uit en hij vreest het ergste. Reesa’s vader schiet onmiddellijk te hulp, met de pick-up en de hond Buddy gaan de mannen op onderzoek uit. Uren later komen ze terug, ze hebben Marvin meer dood dan levend aangetroffen. In elkaar geslagen door Klanners, leden van de Ku Klux Klan die het leven in Centraal Florida beheersen met hun macht en geweld, met hun haat tegen zwarten, joden en rooms-katholieken. En Yankees uit het Noorden, zoals Reesa’s familie, die hun neus in hun zaken steken pruimen ze ook niet. Voordat hij bij de lokale dokter komt is Marvin al overleden, een drankruzie in een bar concludeert de politie.
Geweld
Marvin en Reesa waren twee handen op één buik. Altijd samen, altijd filosoferen over de toekomst, over honkbal, en streken uithalen. Ze mist hem zo verschrikkelijk. Zijn ouders zijn kapot van het verdriet, Reesa’s familie ook, maar ze zijn allemaal ook boos, boos. Wat kun je doen tegen zoveel achterbaks en stiekem geweld? Er wordt een brief gestuurd naar de FBI waar ze geen antwoord op krijgen en het voorval komt de burgerrechtenbeweging onder ogen. Zij komen via Luther in contact met Reesa’s vader en sporen de zwarte bevolking aan zich voor de kieswet te laten registreren. Dat zint de Klan niet, ze voelen zich beledigd en in het nauw gedreven. Het geweld escaleert en Reesa’s familie komt zwaar onder vuur te liggen. Een laatste wanhoopspoging moet de Klan het zwijgen opleggen.
Beklemmend
Feit en fictie gaan hand in hand in deze indrukwekkende en beklemmende roman. McCarthy heeft haar jeugdherinneringen gekoppeld aan de moord in 1951 op de jonge citrusplukker Melvin Womack en de moordaanslag op burgerrechtenactivisten Harry T. en Harriette V. Moore in Mims, Florida. Deze mix levert een indringend beeld van een door geweld beheerst gesegregeerd stadje, waar de kaarten lijken geschud en ieder zijn plaats moet kennen. Reesa observeert, is betrokken en soms radeloos. Haar ouders geven haar door hun moedige houding hoop op een betere toekomst. Het boek is al in 2002 in de VS gepubliceerd maar heeft nog niets aan actualiteit en urgentie ingeboet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten